Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011

Στη Θεσσαλή αγωνίστρια





Του Λάζαρου Τσουμένη

Δημοσιεύτηκε στις 11.05.2010

Στη γυναίκα – αγωνίστρια της Θεσσαλίας που αντιστάθηκε απέναντι στους ναζί και τους φασίστες ήταν αφιερωμένη η εκδήλωση που διοργανώθηκε το πρωί της Κυριακής στα Αμπελάκια Λάρισας, εκεί όπου φιλοξενείται το Μουσείο του Αγώνα 1940-49. Ανάμεσα σε κείνους έσπευσαν από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα να τιμήσουν την εκδήλωση ήταν και ο Σύλλογος Γυναικών Τρικάλων που παρουσίασε με την Ντίνα Τσούβα και ένα τμήμα της όλης εκδήλωσης εμπνευσμένο από την ανταρσία των γυναικών της Ζηλευτής το 1944 που διοργάνωσαν σιωπηλή διαμαρτυρία στη Νομαρχία Τρικάλων απαιτώντας από τους Γερμανούς στρατιώτες να εγκαταλείψουν το ελληνικό έδαφος και να επιστρέψουν στον τόπο τους. Οι κατακτητές έσπευσαν να τις κλείσουν στα μπουντρούμια σε μια προσπάθεια να κάμψουν το φρόνημά τους, αλλά η ψυχική δύναμη των γυναικών ήταν τέτοια που έστεψε την προσπάθειά τους από επιτυχία όχι ίσως με την άμεση αποχώρηση των κατακτητών αλλά με την καταξίωση του ψυχικού τους μεγαλείου.
Σημαντική όμως εμπειρία αποκομίζει ο επισκέπτης μέσα και από μια απλή επίσκεψη στο Μουσείο το οποίο είναι αφιερωμένο αυτό το διάστημα στις Γυναίκες που έπεσαν για τα ιδανικά της ελευθερίας και του σοσιαλισμού με υλικό που συγκεντρώθηκε από τις περιοχές της Θεσσαλίας. Οι φωτογραφίες των απλών γυναικών που δέχτηκαν ως ανταμοιβή του αγώνα τους το εκτελεστικό απόσπασμα ή γεύτηκαν τη σκληρή μοίρα της φυλακής, της εξορίας, της προσφυγιάς είναι αλήθεια πως εμπνέουν μια δυναμική και μια καθαρότητα στο βλέμμα τους δείγμα των ασυμβίβαστων αγώνων τους. Τούτο άλλωστε προέκυπτε από όλες τις αφηγήσεις που παρουσιάστηκαν, η θέληση και η πίστη στη δικαίωση μιας σκληρής μάχης να κατακτήσει ο λαός την ανεξαρτησία του να γίνει αφέντης στον τόπο του και να απολαμβάνει τους κόπους του μόχθου του.

Κυριακή 27 Μαρτίου 2011

Αναγκαίος όσο ποτέ ο Λαϊκός Αθλητισμός





Του Λάζαρου Τσουμένη

Δημοσιεύτηκε 22.03.2011

Ούτε ο βροχερός καιρός, ούτε τα όποια άλλα προβλήματα ήταν ικανά να μειώσουν την επιτυχία του 4ου Ημιμαραθώνιου Καλαμπάκας – Τρικάλων που έγινε στη διαδρομή 21.096 μέτρων προς τιμή του Θανάση Σταμόπουλου, ιδρυτικού μέλους του συλλόγου Δρομέων Τρικάλων. Στην πρόσκληση των διοργανωτών για συμμετοχή στον αγώνα ανταποκρίθηκε αριθμός – ρεκόρ επτακοσίων ατόμων από 60 διαφορετικούς συλλόγους που έσπευσαν με τον τρόπο αυτό να τιμήσουν πριν από όλα έναν λάτρη του λαϊκού αθλητισμού προς τον οποίο η συμπάθεια δεν θα εκλείψει όσα χρόνια και αν περάσουν…
Αποτελεί πραγματικά ευχάριστο γεγονός να διαπιστώνουμε την ενασχόληση όλο και περισσότερων πολιτών ανεξαρτήτως φύλλου και ηλικίας με τον λαϊκό αθλητισμό ως έκφραση μιας καλύτερης ποιότητας ζωής και εξισορρόπησης των συνθηκών που δημιουργεί η καθημερινότητα. Στην κατεύθυνση αυτή εμφανίζεται μια σταθερή πορεία η οποία εκφράζει και τη θεαματική άνοδο του κλασικού αθλητισμού στη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών αλλά και των δεδομένων που παρουσίασε η επιστημονική έρευνα προς τις σύγχρονες κοινωνίες.
Η ανάγκη της καλύτερης αξιοποίησης του ελεύθερου χρόνου, αποτελεί μια ιδιαίτερα σημαντική υπόθεση ως προς τη βελτίωση της ζωής του ατόμου κατά την οποία δεν νοείται να αναλώνονται οι ώρες στα καφέ και τα φαγάδικα. Εξυπακούεται πως όλα χρειάζονται για τις ανάγκες του ανθρώπου αλλά μεγαλύτερη αξία έχει η ισορροπία ανάμεσα στην πνευματική και σωματική δραστηριότητα κατά το «νους υγιής εν σώματι υγιεί» των αρχαίων Ελλήνων. Κατά τον τρόπο αυτό βελτιώνονται ταυτόχρονα οι δυνατότητες του ατόμου και συνάμα αποδίδει στη διεκπεραίωση των απαιτήσεων της ζωής.
Με βάση τα ανωτέρω δεδομένα έχει σημασία για τον άνθρωπο, ειδικά των αστικών κέντρων αλλά και της υπαίθρου να αποκτήσει τη δυνατότητα άσκησης στον Λαϊκό αθλητισμό όπως ξεκίνησε τη δεκαετία του ‘80 ως κίνητρο ενασχόλησης για την ελληνική κοινωνία. Καιρός λοιπόν να στελεχωθούν και να εξοπλιστούν γήπεδα, γυμναστήρια και κολυμβητήρια με ειδικευμένο προσωπικό ώστε να φιλοξενήσουν τους εργαζόμενους που θα αξιοποιήσουν ενεργά τις σωματικές, ψυχολογικές και πνευματικές δυνατότητές τους.

Τα Ζαρκαδίσια και οι Αμανίτες










Του Λάζαρου Τσουμένη

Δημοσιεύτηκε 3.10.2010

Οι βροχοπτώσεις της προηγούμενης εβδομάδας έδωσαν το έναυσμα στους μυημένους να ασχοληθούν με την προσφιλή τους ασχολία, τη συλλογή των μανιταριών, καθώς φυτρώνουν από τη μια μέρα στην άλλη όταν δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες υγρασίας. Αυτοί που ασχολούνται γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα τις ποικιλίες που φυτρώνουν στην κάθε περιοχή, ποιες από αυτές είναι κατάλληλες για βρώση και ποιες θεωρούνται επικίνδυνες να επιφέρουν δυσάρεστα επακόλουθα.
Στη διαδικασία της συλλογής έχουμε βρεθεί κάποιες φορές με διαφορετικό σε κάθε περίπτωση αποτέλεσμα. Οπότε την περασμένη Κυριακή ανταποκριθήκαμε στο κάλεσμα μελών του ΣΟΧΤ που διοργάνωναν μια εξόρμηση στην περιοχή του Λογγά και το πρώτο που διαπιστώσαμε είναι πως το ενδιαφέρον για το αντικείμενο επεκτείνεται και αποκτά διαρκώς νέους φίλους. Πολλοί το θεωρούν πρώτα από όλα μια καλή ευκαιρία να βρεθούν κοντά στη φύση, να περπατήσουν και να απολαύσουν τη φύση, να αφουγκραστούν την ήρεμη δύναμή της και να συναντηθούν με κυνηγούς
που στήνουν καρτέρι στα θηράματα παραμονεύοντας ανάμεσα στις οξιές.
Εκείνο που σε εντυπωσιάζει πραγματικά είναι το γεγονός ότι κάθε ποικιλία μανιταριού μπορεί να εμπνεύσει ένα έργο ζωγραφικής και η αντίστοιχη σύνθεση των ονομασιών του δίνει αφορμή για μια ποιητική σύνθεση. Διαπιστώνει κανείς ότι υπάρχουν οι επιστημονικές αλλά και οι λαϊκές ονομασίες όπως Boletus (Καλογεράκια, Βασιλικά), Ζαρκαδίσια ή Αδραχτίτσας, Χτενάκια, Αρνάκια. Η διαφορά ανάμεσα στις ποικιλίες είναι τόσο λεπτή ώστε είδη του ίδιου πανέμορφου γένους όπως τα Amanita να είναι αναλώσιμα και νόστιμα και άλλα τρομερά θανατηφόρα. Κατά ανάγκη ο αμύητος δεν διατηρεί άγνοια μόνο περί της καταλληλότητας ενός είδους, αλλά αναπόφευκτα χάνεται στη μετάφραση των απίστευτα γοητευτικών ονομασιών. Κάτι που δεν θα συμβεί φυσικά στη διαδικασία της κατανάλωσης, αφ’ ής στιγμής το γεύμα συνοδεύεται μάλιστα υπό τις ενδεδειγμένες οινοπνευματικές ποικιλίες.

Σάββατο 26 Μαρτίου 2011

«Ό Σακαφλιάς»




Του ΙΑΣΟΝΟΣ ΤΣΟΥΜΕΝΗ

Είναι αλήθεια ότι η κοινωνία είναι μία σκηνή θεάτρου που πάνω σ’ αυτή παίζουμε όλοι μας τον ανάλογο ρόλο για να περάσουμε το μονοπάτι ή την λεωφόρο της ζωής...

***
Όσο πιο ευαίσθητος είναι ο άνθρωπος τόσο και πιο πολύ υποφέρει στο δρόμο του κι όσο επίσης πιο δίκαιος και μαχητικός τόσο και πιο δυνατά χτυπήματα δέχεται. Αυτό ευτυχώς το γνωρίζουν οι «αετονύχηδες» και παίρνουν πάντα τους ελεύθερους δρόμους που δεν χρειάζεται για να κερδίσουν στη ζωή ούτε κόπος ούτε… αλήθεια. Χρειάζεται μόνο ψευτιά!
***

Δεν μπορούσε ο Βασίλης Τσιτσάνης να μη γράψη στίχους για τον Σακαφλιά αφού ήταν ο Σακαφλιάς τότε ο «ντερβίσης» του υποκόσμου! Έγραψε για να τον χειροκροτήσουν οι Έλληνες «ντερβίσηδες» και τον χειροκρότησαν!! Έπαιξε ο άνθρωπος τον ρόλο του – για να κερδίσει τον θαυμασμό. Και τον κέρδισε!
Τώρα – ύστερα από χρόνια βρέθηκε κι ο Βασίλης Κονταξής να παρουσιάσει σε έργο τον Σακαφλιά. Επιθυμώ ο φίλος μου Κονταξής να κερδίσει, αφού άλλωστε, εμπορικά και μόνον σκέφθηκε. Θα ήθελα μόνον δύο λόγια απλά και σταράτα να του πώ, ότι: Δεν χρειάζεται αγαπητέ φίλε η πόλις παραποίηση προσώπων για να κρατήσει την «αξιοπρέπειά της»! Η πόλις Τρίκαλα έχει την ιστορία της! Μια ιστορία γεμάτη αγώνες, θυσίες, ηρωισμούς και τάφους! Τον Σακαφλιά κανείς από τις μορφές που πέσαν δεν τον δέχεται στο πλευρό!
Απλώς τον ανέχεται στην «τέφρα της αιωνιότητας» ως έναν άνθρωπο που θύμα κι αυτός των περιστάσεων ακολούθησε τον εύκολο δρόμο του «θριάμβου» για να μην προσφέρει τίποτε εκτός από τη βία και την εκμετάλλευση της δυστυχισμένης γυναίκας του δρόμου.
Έτσι έπρεπε αγαπητέ φίλε Κονταξή να τον παρουσιάσεις τον Σακαφλιά. Τότε μόνον θα ακολουθούσες τον σωστό δρόμο και θα κέρδιζες περισσότερα χρήματα και κάτι άλλο – πολύ πιο πανάκριβο. Την ηθική αμοιβή!
Αλλά, τι να γίνει, δεν μπορεί ο άνθρωπος να τα σκεφθεί όλα, αφού άλλωστε και ο Βασίλης Τσιτσάνης έπαιξε – ίσως χωρίς να το καταλάβει – τον ρόλο του υμνητού ενός εκβιαστή της εποχής…
Τέλος λυπάμαι κατάκαρδα που «στήνουμε δάφνες» σε μορφές της βίας ενώ υπάρχουν τόσες αλήθειες που τιμούν τα Τρίκαλα με τα στενά και τους δρόμους!




Η ΤΑΙΝΙΑ "Ο ΣΑΚΑΦΛΙΑΣ" ΤΟΥ ΒΑΣ. ΚΟΝΤΑΞΗ, ΕΦΗΜ ΤΡΙΚΑΛΙΝΑ ΝΕΑ 14-1- 1967.
ΑΠΟΚΟΜΜΑ ΑΡΧΕΙΟ ΠΟΛ. ΝΤΑΛΑΣΗ, ΕΚΤΥΠΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ Λ. ΤΣΟΥΜΕΝΗ

Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011

Αναγκαία η αυτάρκεια της χώρας στη διατροφή





Του Λάζαρου Τσουμένη

Δημοσιεύτηκε 19.03.2011

Πριν προλάβουμε να συνέλθουμε από το σκάνδαλο με τις διοξίνες στα χοιρινά της Γερμανίας προέκυψε ζήτημα με τα τρόφιμα προέλευσης Ιαπωνίας μετά τα προβλήματα μόλυνσης ορισμένων περιοχών με ραδιενέργεια. Ήδη ο ΕΦΕΤ ανακοίνωσε ότι διενεργεί προληπτικούς ελέγχους χωρίς βεβαίως να έχει εντοπίσει προβλήματα αφού δεν έχει παρέλθει ακόμα ικανό χρονικό διάστημα που απαιτείται για την παραγωγή και διακίνηση των προϊόντων.
Επειδή όμως έχουμε στην Ελλάδα επιφυλάξεις ως προς τη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού σε περιπτώσεις παγκόσμιων διατροφικών προβλημάτων όπως επίσης δεν έχουν λείψει στο παρελθόν υστερικές συμπεριφορές των καταναλωτών, καλό θα είναι να υπάρξει εγκαίρως ενεργοποίηση των υπηρεσιών προκειμένου να αποτραπούν τα όποια αρνητικά φαινόμενα.
Όπως ανακοινώθηκε ήδη οι αρμόδιες ελεγκτικές υπηρεσίες διενεργούν προληπτικούς ελέγχους στα σύνορα της χώρας σε κάθε προϊόν με προέλευση Ιαπωνίας, τα οποία . εξετάζονται για τα επίπεδα ραδιενέργειας στο Εργαστήριο Ραδιενέργειας - Περιβάλλοντος του «Δημόκριτος» όπου μέχρι στιγμής δεν εντοπίστηκαν εισαγωγές προϊόντων με ίχνη ραδιενέργειας. Αυτοί οι έλεγχοι πιστεύουμε πρέπει να συνεχιστούν αλλά εάν το πρόβλημα ενταθεί να επεκταθούν και σε περιοχές στις οποίες θα ταξιδέψει ενδεχομένως (πράγμα που όλοι απευχόμαστε) το ραδιενεργό νέφος.
Διαπιστώνουμε όμως πως προκύπτει για μια ακόμα φορά η ανάγκη για την Ελλάδα να μην εξαρτάται τουλάχιστον στον διατροφικό τομέα από αυξημένες εισαγωγές τροφίμων, δεν είναι ευκταία βεβαίως η αυτάρκεια αλλά τουλάχιστον μπορεί να διατηρήσει ένα ικανοποιητικό ισοζύγιο στα τρόφιμα που είναι ικανή να παράγει ως προς εκείνα που εισάγει. Τούτο προϋποθέτει εκσυγχρονισμό στις δομές και εξέλιξη της γεωργίας, της κτηνοτροφίας και της αλιείας τομείς που δεν πρέπει να εκποιηθούν στο βωμό της σκοπιμότητας που επιβάλουν σε κάθε περίπτωση οι Βρυξέλλες. Δεν νοείται μια χώρα σαν την Ελλάδα να παράγει προϊόντα άριστης ποιότητας όπως για παράδειγμα το λάδι το οποίο στη συνέχεια διαθέτει για εξαγωγή στην Ιταλία όπου αναμιγνύεται με την εγχώρια παραγωγή, συσκευάζεται και διατίθεται ως ιταλικό. Καιρός τα παθήματα να γίνουν μαθήματα.

Θέτει νέους στόχους το Κίνημα Διοδίων



Του Λάζαρου Τσουμένη

Δημοσιεύτηκε 15.03.2011

Παρά τις σπασμωδικές αντιδράσεις κυβερνητικών παραγόντων και κατασκευαστικών εταιρειών το Κίνημα κατά των Διοδίων ούτε κάμφθηκε, ούτε ολιγώρησε. Ενδυναμωμένο από την ευρύτατη απήχηση των θέσεών του καθώς ξεπερνά ήδη το 12% των οδηγών που δεν πληρώνουν διόδια, εμφανίζεται αποφασισμένο να συνεχίσει τον αγώνα για την κατάργηση του αντίτιμου σε διόδια που φυτρώνουν σαν μανιτάρια.
Τα Τρίκαλα που πρωταγωνιστούν στην προσπάθεια ανάδειξης των στόχων, είχαν την ευκαιρία να φιλοξενήσουν προχθές την Τέταρτη Πανελλαδική Συνέλευση του Κινήματος Κατά των Διοδίων, στην οποία παραβρέθηκαν μέλη από διάφορες περιοχές της χώρας. Αποφασίστηκε να υπάρξει συντονισμός για πανελλαδική κινητοποίηση την Κυριακή 27 Μαρτίου με το άνοιγμα όλων των διοδίων της χώρας σε πρώτη φάση και επίσης τονίστηκε η ανάγκη συνέχισης του αγώνα κατά των διοδίων από τους πολίτες σε καθημερινή βάση. Όπως διαπιστώθηκε και πρόσφατα η ιδιωτικοποίηση των οδικών αξόνων από την προηγούμενη κυβέρνηση χωρίς να διασφαλιστούν οι στοιχειώδεις υποχρεώσεις από την πλευρά των εταιρειών, απέφεραν τραγελαφική εικόνα πρόσφατα όταν στον πρώτο χιονιά έκλεισαν οι δρόμοι και άνθρωποι έμειναν εγκλωβισμένοι στα αυτοκίνητά τους μέχρι την επόμενη ημέρα (αναφέρθηκε σε κυριακάτικη έκδοση ότι για τη διαδρομή Τρικάλων – Αθήνας απαιτήθηκαν 17 ώρες).
Εκείνο που διαφαίνεται στις προθέσεις των διοργανωτών της Πανελλαδική Συνέλευσης και με δεδομένο τον πολλαπλασιασμό και όξυνση των προβλημάτων, ειδικά των ασθενέστερων τάξεων, είναι να διευρυνθούν οι στόχοι με τη δημιουργία αντίστοιχων κινημάτων και σε άλλους τομείς της ελληνικής κοινωνίας, όπως για τις τράπεζες, τις εφορίες και τις επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας.
Ουσιαστικά ποντάρουν σε αυτό το μεταβατικό στάδιο όπου χιλιάδες άνθρωποι διακατεχόμενοι από την απόγνωση καθώς η ανεργία που θερίζει τέσσερις στους δέκα νέους (επίσημα στοιχεία), κλείνουν τα μαγαζιά τους, αδυνατούν να πληρώσουν τα κόκκινα δάνεια στις τράπεζες, βυθίζονται καθημερινά στις υποχρεώσεις χωρίς αχτίδα στον ορίζοντα. Απομένει να δούμε ποια θα είναι η στάση τους προς τα κινήματα και αν αυτά πετύχουν το σκοπό τους.

Στη ρωγμή του χρόνου

Του Λάζαρου Τσουμένη

Δημοσιεύτηκε 20.03.2011

Ήταν τέλη του Ιούνη 2008 όταν ο στιχουργός Μανώλης Ρασούλης έμελε να εμφανιστεί για τελευταία φορά στα δικά μας μέρη προσκαλεσμένος για μια συναυλία από το caf? bar Αέρινο στην Καλαμπάκα. Ο κόσμος που έχει αγαπήσει τα κομμάτια του πήγε να τον ακούσει, να τραγουδήσει και να χορέψει επιτυχίες όπως «Εκδίκηση της γυφτιάς», «Τα δήθεν», «Οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα η αγάπη μένει» ενώ στο διάλειμμα που μεσολάβησε σε μια συνομιλία που είχαμε άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο να επιστρέψει για μια ακόμα συναυλία. Είχε γοητευτεί από τη γρανιτένια όψη των βράχων και στη σύντομη διαμονή του εξάντλησε το χρόνο για να γνωρίσει τη μεταφυσική ομορφιά των μοναστηριών. Είχε πάντως προηγηθεί εμφάνιση του Ρασούλη στα Τρίκαλα στο «Δάμων και Φειδίας» της πλατείας Βουβής τη δεκαετία του ’90.
Ο Ρασούλης θεωρούνταν ένας κατ’ εξοχήν πολυτάλαντος δημιουργός του οποίου οι γνώσεις εκτείνονταν πολύ πέρα από τα όρια της μουσικής καθώς ξεψάχνιζε την ιστορία, τη φιλοσοφία, τις θρησκείες, την πολιτική. Θεωρούσε μεγαλύτερο πνευματικό δάσκαλο όλων των εποχών τον OSHO και ασκήθηκε πάνω στη φιλοσοφία του. Ειδικό βάρος έδινε σε εθνολογικά ζητήματα, όπου οι αιρετικές όσο και ενδιαφέρουσες θεωρίες του ανατάρασσαν τα λιμνάζοντα ύδατα πάγιων αντιλήψεων, εύλογες και οι εναντίον του αντιδράσεις από εκφραστές του κατεστημένου.
Υποστηρίζει σε ένα από τα άρθρα του ότι Άραβες και Εβραίοι αλλά και Χριστιανοί έχουν ένα κοινό παρονομαστή: τον μονοθεϊσμό έστω σε παραλλαγές.
Ενδεικτικά αναφέρει: «Λέμε ότι και οι Παλαιστίνιοι και οι Εβραίοι έχουν την ίδια καταγωγή: Αιγύπτιοι σαν πολίτες Κρητικοί σαν συνείδηση. Ή μάλλον οι Παλαιστίνιοι είναι εντελώς Κρήτες αποδεδειγμένα και οι Εβραίοι - αποδεικνύεται έτσι τώρα - είναι οι οπαδοί του φαραώ Ακενατών ο οποίος υιοθέτησε το κρητικό μοντέλο ζωής, ανατρέποντας χιλιάδων χρόνων στιλ στην κραταιά ιμπεριαλιστική Αίγυπτο, εξορισμένοι από τους στρατηγούς και ιερείς του Άμμωνα…». Και κλείνει: «Η μνήμη λέμε είναι το παν για την ανθρώπινη υπόσταση. Η μνήμη είναι το θησαυροφυλάκιο, η πράξη το κλειδί της πύλης».

Το ’21 ως θεμέλιο γνώσης και κρίσης




Του Λάζαρου Τσουμένη

Δημοσιεύτηκε 25.03.2011

Η παραγωγή που προβλήθηκε από την τηλεόραση του Σκαι «1821: Η γέννηση ενός έθνους» όσο κι αν δέχθηκε τα βέλη της κριτικής, όπως στην περίπτωση ενός ατυχούς αστείου του παρουσιαστή Πέτρου Τατσόπουλου, είναι γεγονός ότι συνέβαλε να ασχοληθεί η κοινή γνώμη με ιστορικά γεγονότα τα οποία σημάδεψαν αναμφίβολα την πορεία του γένους και οφείλουν να τα γνωρίζουν πολύ καλά οι νεότερες γενιές.
Είναι γεγονός ότι η σειρά παρουσίασε μια δική της ματιά στα γεγονότα και σε ορισμένες περιπτώσεις δεν απέκρυψε τις ολέθριες επιλογές και τα εγκληματικά λάθη που προκάλεσαν δύο εμφύλιους πολέμους πριν καλά το νέο κράτος αποκτήσει την οντότητά του. Χαρακτηριστική ιστορική στιγμή της εμφύλιας σύγκρουσης η προέλαση του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο και στη Στερεά με αποκορύφωμα την πολιορκία του Μεσολογγίου, την εξάντληση των κατοίκων από την πείνα, την ηρωική τους έξοδο και τη σφαγή που επακολούθησε. Υπολογίζεται πως 9.000 έως 12.000 μικρά παιδιά και κοπέλες που πιάστηκαν αιχμάλωτοι στάλθηκαν στα σκλαβοπάζαρα της Αιγύπτου χωρίς κανένας να μάθει ποτέ για την τύχη τους.
Όλα αυτά όμως απέφεραν το ρεύμα του Φιλελληνισμού που αναπτύχθηκε στην Ευρώπη και συνέβαλε στην παρέμβαση των μεγάλων δυνάμεων Βρετανίας. Γαλλίας και Ρωσίας. Στο Ναυαρίνο συνέτριψαν τον τουρκικό στόλο ανοίγοντας το δρόμο για την ίδρυση του ελληνικού κράτους και τη διάλυση της οθωμανικής αυτοκρατορίας.
Μια προσπάθεια όμως να διαφωτιστούν συγκεχυμένες πτυχές της επανάστασης είναι γεγονός πως δεν εξαντλείται σε λίγες εκπομπές. Απαιτεί πολύπλευρη εξέταση και βαθειά ανάλυση για πρόσωπα και γεγονότα που έπαιξαν σημαντικό ή και δευτερεύοντα ρόλο. Απαιτεί αντικειμενική γνώση και βαθειά κρίση μακριά από συμβιβασμούς και μισές αλήθειες. Άλλωστε, να λάβουμε υπόψη ότι κάθε ενασχόληση με τα εθνικά θέματα μέχρι πρότινος αποτελούσε αφορμή να χαρακτηριστεί κάποιος από πατριδοκάπηλος μέχρι και εθνικιστής. Η αλήθεια όμως δεν σερβίρεται ούτε κατασκευάζεται φασόν. Θέλει μεράκι και όρεξη για να την ανακαλύψεις στις σωστές διαστάσεις. Είναι κι αυτό ένα κίνητρο να προσφύγουμε στην έρευνα και τα ντοκουμέντα. .

Εκφραστικό ταξίδι με «μαύρα» κομμάτια




Του Λάζαρου Τσουμένη

Δημοσιεύτηκε 16.03.2011

Μια μαγική βραδιά προσέφερε στα Τρίκαλα ο συνθέτης και κιθαρίστας Νότης Μαυρουδής στη μουσική παράσταση που έδωσε το σαββατόβραδο στην «Κεντρική Πλατεία». Όπως κάποια χρόνια πριν είχε συμβεί, στο Πνευματικό Κέντρο Τρικάλων οπότε είχε παρουσιάσει τραγούδια δικά του και του Χατζηδάκη διασκευασμένα για δύο κιθάρες (δεύτερη ο Παναγιώτης Μάργαρης), και είχε καθηλώσει με το λυρικό παίξιμο της κιθάρας… Τώρα ήταν η παρουσία μιας σπουδαίας ερμηνεύτριας, της Αναστασίας Μουτσάτσου και ως δεύτερης κιθάρας του Γιώργου Τοσικιάν που οδήγησαν τη μελωδία στην καρδιά, σε ένα εσωτερικό ταξίδι από εκείνα που εύχεσαι να μην τελειώσουν ποτέ. Έστω κι αν τα «μαύρα» κομμάτια ανέδυαν τα χρώματα της λύπης, του χωρισμού, της απογοήτευσης.
Όσο προχωρούσε η συναυλία ο ήχος της κιθάρας έσμιγε πιο πολύ με την ερμηνεία και τους στίχους Χατζηδάκι, Δασκαλόπουλου, Αλκαίου, Κακουλίδη, Σαμαρτζή, Χριστοφέλλη και Κορδρέλλα. «Άκρη δεν έχει ο ουρανός», «Ίσως φταίνε τα φεγγάρια», «Πρωινό τσιγάρο» (κλασικό αφιερωμένο στον Μάνο Λοΐζο), «Κάθε μια νύχτα», «Λαβωματιά», ορισμένα κομμάτια θα είχαν περάσει στη λησμονιά αν δεν προέκυπτε η συνεργασία στο cd «Μια νύχτα στους αιώνες».
Η αίθουσα ασφυκτικά γεμάτη και όταν ήρθε η ώρα να ολοκληρώσουν τη συναυλία πρόσθεσαν «Το Τζιβαέρι» που με πάθος και πηγαία έκφραση απέδωσε η Μουτσάτσου. Οι τελευταίες στροφές σκεπάστηκαν από θερμό χειροκρότημα σε αυτό, το τρίτο διαχρονικά οδοιπορικό της στα μουσικά στέκια της πόλης.
Ευδιάθετος και ομιλητικός μετά τη συναυλία ο Ν. Μαυρουδής δεχόταν μαζί με τους άλλους καλλιτέχνες τα συγχαρητήρια του κοινού. Όταν κάποια στιγμή μιλήσαμε μαζί του δήλωσε πως αισθάνεται χαρούμενος γιατί σε κάθε σημείο της Ελλάδος που πηγαίνει βρίσκει ανθρώπους που μαθαίνουν κιθάρα και θυμήθηκε την αμηχανία που αισθάνθηκε όταν στα πρώτα βήματά του ο δάσκαλος Δημήτρης Φάμπας (από τη Μηλίνα Πηλίου) του προσέφερε έναν δίσκο του μεγάλου Ισπανού κιθαριστή Αντρές Σεγκόβια. Αργότερα ο δάσκαλος τον καθησύχασε όταν τον διαβεβαίωσε πως για να μάθει να παίζει, έπρεπε πρώτα να μάθει να ακούει.

Δημοσιογραφία και η υποκατάστασή της




Του Λάζαρου Τσουμένη

Δημοσιεύτηκε 23.03.2011

Είναι γνωστό πως οι πολίτες στην Ελλάδα έχουν μια ιδιαίτερη αδυναμία στην ενημέρωση, ανεξαρτήτως της κοινωνικής τάξης στην οποία ανήκουν. Το πρόβλημα είναι ότι τις τελευταίες δεκαετίες την ανάγκη αυτή επιδίωξαν συστηματικά να φιλτράρουν πάσης φύσεως συμφέρονται πολιτικών και οικονομικών κύκλων μετατρέποντας κατά κανόνα τις τηλεοπτικές εκπομπές και τα δελτία ειδήσεων σε μπαράζ μονόπλευρων τοποθετήσεων. Αποτέλεσμα να μην βρίσκει έδαφος η βούληση του πολίτη στην ακατάσχετη φλυαρία, να μην πείθεται από τις έτοιμες αλήθειες και να καταλήγει σε μια κατάσταση μεταξύ αδιαφορίας, αδράνειας και άρνησης.
Εάν λοιπόν επιδίωξη του συμπλέγματος που εκφράζουν οι κυρίαρχοι κύκλοι στην πολιτική, την οικονομία και τη δημοσιογραφία (σε εθνικό επίπεδο) ήταν να δημιουργήσει αισθήματα παθητικότητας και φοβίας στους πολίτες προκειμένου να πειθαρχήσει σε όσα του επιφυλάσσουν τώρα και στο μέλλον, τότε ανεπιφύλακτα η δημοσιογραφία της έτοιμης αλήθειας έκανε τη δουλειά της και μόνο όταν έβρισκε τα δύσκολα φρόντιζε να μεταθέτει τις ευθύνες στους άλλους, μεταξύ των οποίων και στους πολιτικούς. Οι οποίοι βεβαίως δεν είναι αθώες περιστερές, εντούτοις όμως δεν θα έφθαναν στο στόχο αν δεν υπήρχε η σύμπραξη με τα μεγάλα κανάλια και τα εκδοτικά συγκροτήματα.
Μέχρις ενός σημείου θα περίμενε κανείς να υπάρξουν έρευνες, αναλύσεις, κριτικές. Ποια θέση όμως έχουν σε όλα αυτά όσα ακούσαμε τα τελευταία χρόνια, όπως για παράδειγμα η χθεσινή τοποθέτηση του κ. Πρωτοσάλτε να ξεκινήσουμε να πουλάμε τη δημόσια περιουσία με πρώτο φιλέτο τη ΔΕΗ και να αγοράζουμε το ρεύμα από τους εναλλακτικούς παρόχους. Άποψη μπορεί να έχει ο κ. δημοσιογράφος και δικαιούται να την εκφράζει. Δεν δικαιούται όμως η δημοσιογραφία να υποκαθιστά το ρόλο της πολιτικής και των οικονομικών παραγόντων, όπως επίσης δεν αρμόζει να εμφανίζονται ως εκφραστές ρητορικών σχημάτων λόγου χωρίς να προπορεύεται το ρεπορτάζ, η πολύπλευρη ανάλυση των θέσεων και η παράθεση των όποιων εναλλακτικών προτάσεων. Εκτός αν κάποιοι έχουν καβαλήσει το καλάμι και θεωρούν πως όσα λένε γίνονται ευμενώς δεκτά. Κάνουν σοβαρό λάθος και με την πρακτική τους ωθούν στην αντίστροφη κατεύθυνση. Επιτέλους η εποχή Γεωργαλά πέρασε ανεπιστρεπτί.

Ο Α.Ο.Τ. κράτησε ζεστές τις ελπίδες


Του Λάζαρου Τσουμένη

Δημοσιεύτηκε 10.03.2011



Σε μια πόλη όπου τα προβλήματα οξύνονται καθημερινά, είναι η πορεία του Α.Ο. Τρίκαλα που την κρατά στις πρώτες γραμμές της επικαιρότητας και συνάμα με τις επιτυχίες του στα γήπεδα σκορπά χαμόγελα στον κόσμο. Με το ξεκίνημα του δεύτερου γύρου στους οκτώ πρώτους αγώνες η ομάδα ήδη μετρά έξι νίκες – δύο εκτός, μια ισοπαλία εκτός έδρας και μια ήττα στη Λειβαδιά και έχει πλασαριστεί στην τέταρτη θέση που δίνει, εφόσον διατηρηθεί, αβαντάζ στη διαδικασία των πλέι όφ για την τρίτη προνομιούχο θέση. Ανεξαρτήτως αυτού, εκείνο που αποκτά ξεχωριστή σημασία είναι η ικανοποιητική πορεία της ομάδας μακριά από το γήπεδό της και μάλιστα απέναντι σε αντιπάλους που καίγονται για βαθμούς, όπως ο ΟΦΗ και η Δόξα στοιχείο που αποδεικνύει ότι η ομάδα δεν περιορίζεται σε παθητικό αμυντικό ρόλο αλλά αναπτύσσει τη δυνατότητα να βγαίνει στην κόντρα και να συνεργάζονται οι παίκτες αποτελεσματικά στην αντίπαλη περιοχή.
Σε ανάλογο σημείωμα της στήλης με τίτλο «Ευχάριστη νότα το ξεκίνημα του Α.Ο.Τ.» στις 2.11.2011 είχαμε αναφερθεί στους καλούς οιωνούς που διαφαίνονταν με την προϋπόθεση «ότι ο βασικός σχεδιασμός δεν πρέπει να πάψει ποτέ να εστιάζεται στην καλή συνεργασία διοίκησης – προπονητή – ποδοσφαιριστών και στην αξιοποίηση ταλέντων από το τοπικό ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο». Έκτοτε η έλευση του κ. Βαζάκα στη θέση του προπονητή ήταν αυτή που συνέβαλε καθοριστικά να αλλάξουν κάποια κακώς κείμενα και να επικρατήσει καλύτερη συνεργασία, να εμφυσήσει καλύτερη ψυχολογία και πειθαρχία, έτσι ώστε να καλυφθεί σε μεγάλο βαθμό το χαμένο έδαφος.
Εκτιμούμε ότι όπως έχουν διαμορφωθεί οι συνθήκες η ομάδα διαθέτει τις δυνατότητες να προχωρήσει και να αποτελέσει το εφαλτήριο για να διαπρέψει ξανά το ποδόσφαιρο των Τρικάλων, αρκεί βεβαίως να τύχει της ανάλογης στήριξης σε όλα τα επίπεδα. Στις επόμενες εννέα αγωνιστικές θα κριθούν πολλά αλλά το κυριότερο είναι να συνεχίσει ο ΑΟΤ να παλεύει απέναντι σε κάθε αντίπαλο. Αυτό θα είναι μια καλή υποθήκη ανεξαρτήτως τι θα επιφυλάξει το μέλλον.