Σάββατο 4 Φεβρουαρίου 2012

Τι σημαίνει ΔΝΤ


Του Λάζαρου Τσουμένη

Δημοσιεύθηκε στις 27.03.2010



Με τίτλο «Απ’ όπου πέρασε το ΔΝΤ» στην «Καθημερινή» (23.03.2010) δημοσιεύτηκε άρθρο της Ευρυδίκης Μπέρση. Παραθέτουμε μεταξύ άλλων τα παρακάτω ενδεικτικά στοιχεία:
«Η διεθνής εμπειρία είναι αμείλικτη. Ξανά και ξανά, χώρες που επιχείρησαν να υπερβούν κρίσεις, εφαρμόζοντας τους επαχθείς όρους που συνοδεύουν τα δάνεια του ΔΝΤ έζησαν οξύτατες κοινωνικές αναταραχές. Στα τέλη της δεκαετίας του ’80, ο πρόεδρος της Βενεζουέλας Κάρλος Αντρές Πέρες είχε χαρακτηρίσει το ΔΝΤ «βόμβα νετρονίου, που σκοτώνει τους ανθρώπους και αφήνει όρθια τα κτίρια» - και σύντομα η βόμβα σάρωσε την κυβέρνησή του. Με αφορμή τις αυξήσεις στα εισιτήρια των μέσων μεταφοράς, (ένα από τα μέτρα που επέβαλε το ΔΝΤ προκειμένου να δανείσει τη χώρα) ξέσπασε τον Φεβρουάριο του 1989 πρωτοφανούς βιαιότητας εξέγερση που κόστισε εκατοντάδες ζωές. Η καθοριστική αυτή ιστορική στιγμή διαμόρφωσε τις κοινωνικές συνθήκες που το 1998 οδήγησαν στην εκλογή του φορέα ριζοσπαστικών αλλαγών προέδρου Ούγκο Τσάβες.
Στη Βολιβία, το 2003, ο επιχειρηματίας πρόεδρος που εφάρμοζε τους όρους του ΔΝΤ διασώθηκε από τα πλήθη, ξεφεύγοντας από το προεδρικό μέγαρο κρυμμένος μέσα σε ασθενοφόρο. Είχε αντιγράψει το κόλπο της κινηματογραφικής απόδρασης από τον συνάδελφό του, πρόεδρο της Αργεντινής, που το 2001 είχε γλιτώσει την πολιορκία των οργισμένων διαδηλωτών διαφεύγοντας με ελικόπτερο. Σε όλη τη διάρκεια της δεκαετίας του ’90 η Αργεντινή ήταν ο καλύτερος μαθητής του ΔΝΤ, ως εκ τούτου ανταμείφθηκε με την επιστροφή της στην ακραία φτώχεια και με τη σοβαρότερη εξέγερση των τελευταίων ετών στη μαθημένη από εξεγέρσεις Λατινική Αμερική.
Η επιμονή του ΔΝΤ να επιβάλλει περιοριστικά μέτρα σε περιόδους οικονομικής κρίσης, να ζητάει δηλαδή από οικονομίες που διψούν για ρευστό να περικόψουν δραστικά τις δαπάνες, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην επιδείνωση των κρίσεων…Ο επικριτής του ΔΝΤ, νομπελίστας οικονομολόγος Τζότζεφ Στίγκλιτς, επισημαίνει ότι «σε πολλές χώρες ο κόσμος λέει “το ΔΝΤ”, όπως θα έλεγε “η πανούκλα” ή “η Μεγάλη Υφεση” και χωρίζει την ιστορία στο “πριν” και στο “μετά” από το ΔΝΤ».

Στο παρά 5΄στη Χάγη για τη σφαγή Διστόμου






Του Λάζαρου Τσουμένη

Δημοσιεύθηκε στις 13.01.2011



Κυριολεκτικά στο παρά πέντε η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να ασκήσει παρέμβαση στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης στην προσφυγή της Γερμανίας που στρέφεται κατά της απόφασης του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Ιταλίας το οποίο είχε δικαιώσει τους συγγενείς των 228 θυμάτων στη σφαγή του Διστόμου. Η γερμανική προσφυγή θα εκδικαστεί τον Ιούνιο του 2011, αλλά το δικαίωμα άσκησης παρέμβασης εξέπνεε σε δύο ημέρες, δηλαδή στις 14 Ιανουαρίου. Αξίζει να σημειωθεί ότι με την απόφαση του ιταλικού δικαστηρίου κρίθηκε νόμιμη η κατάσχεση ακινήτου γερμανικής ιδιοκτησίας στη Φλωρεντία προκειμένου να καταβληθεί μέρος του ποσού που είχε επιδικαστεί από τα ελληνικά δικαστήρια στους συγγενείς των θυμάτων, καθώς η Γερμανία οφείλει να καταθέσει για τα θύματα ποσό 25 εκατ. ευρώ με τους νόμιμους τόκους από το 1997.
Το πρόβλημα της προσφυγής στην ιταλική δικαιοσύνη, έγκειτο στο γεγονός ότι τα θύματα του Διστόμου παρά της δικαίωσή τους από την ελληνική Δικαιοσύνη δεν κατάφεραν να προβούν σε κατάσχεση γερμανικών ακινήτων στην Αθήνα, καθώς για ακατανόητους λόγους δεν υπήρξε προηγουμένως η συγκατάθεση δύο Ελλήνων υπουργών Δικαιοσύνης, του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, όπως απαιτούσε η δικονομία.
Έπρεπε λοιπόν να φθάσουμε δύο μέρες πριν χαθεί οριστικά η υπόθεση για τους Έλληνες για να αποφασίσει η κυβέρνηση να συνδράμει τη δικαστική διαδικασία. Τουλάχιστον έτσι θα μπορέσουν να σώσουν τα προσχήματα διότι η ουσία της υπόθεσης είναι ότι το κράτος δίνει από ετών την εντύπωση πως έχει παραιτηθεί από τις τεράστιες υποχρεώσεις που έχει το γερμανικό κράτος απέναντι στον ελληνικό λαό, συμπεριλαμβανομένου του κατοχικού δανείου. Κυρίως όμως η κατάληξη της απόφασης, που ευελπιστούμε να δικαιώσει και πάλι τους συμπατριώτες μας, θα αποτελέσει μια ηθική δικαίωση και ένα ισχυρό πλήγμα απέναντι στη ναζιστική θηριωδία το τίμημα της οποίας και ο Νομός Τρικάλων πλήρωσε πολύ ακριβά σε ανθρώπινες ζωές και περιουσίες που παραδόθηκαν στις φλόγες από την εκδικητική μανία των κατακτητών.

Οι γερμανικές αποζημιώσεις


Του Λάζαρου Τσουμένη

Δημοσιεύθηκε στις 8.10.2011



Ρωτήθηκε από δημοσιογράφο ο αντικαγκελάριος της Γερμανίας κ. Ρέσλερ αν γνωρίζει πότε θα καταβληθούν οι γερμανικές αποζημιώσεις ή αν θεωρεί ότι έχουν παραγραφεί οπότε δεν θα καταβληθούν στους Έλληνες πολίτες. Η απάντησή του ήταν ότι στη δύσκολη κατάσταση που βρισκόμαστε, παρόμοια συζήτηση θα αποτελέσει πρόσκομμα. Συνιστά μάλιστα να επικεντρωθούμε στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της Ελλάδας, ώστε «να καταπολεμήσουμε την κρίση και τα προβλήματα εδώ … και όλα τα άλλα θα επακολουθήσουν».
Και πως τα αντιμετωπίζει όλα αυτά η ελληνική κυβέρνηση; Γιατί συντρέχει στην αποδυνάμωση της μισθωτής εργασίας και καθιερώνει έκτακτες εισφορές, γιατί εφαρμόζει μέτρα που επιδεινώνουν την ύφεση και αυξάνουν την ανεργία, που φέρνουν ευρύτατα στρώματα του λαού στα πρόθυρα της πτώχευσης και της απόγνωσης; Με βάση ποια λογική επιτρέπουμε στους Γερμανούς να προσπαθούν να γελοιοποιήσουν τους Έλληνες και μεθοδεύουν την εξαγορά βασικών υποδομών και του ορυκτού πλούτου αυτής της χώρας τον οποίο οι κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών αποδεικνύεται πως γνώριζαν αλλά δεν αξιοποίησαν;
Όταν η Γερμανία οφείλει στην Ελλάδα για την καταστροφή του εθνικού πλούτου, κατά τη διάρκεια της κατοχής από το Γ’ Ράιχ ποσό 115 δισεκατομμυρίων ευρώ, για το κατοχικό δάνειο οφείλει 73 δισ. ευρώ και για πολεμικές αποζημιώσεις 42,8 δισ. ευρώ έχουν το θράσος να υποβάλουν τον ελληνικό λαό σε αυτόν τον απαράδεκτο ψυχολογικό πόλεμο; Γιατί δεν αντιδρούμε άμεσα και υπεύθυνα απαιτώντας το σεβασμό των στοιχειωδών δικαιωμάτων της Ελλάδας και το συμψηφισμό των δανειακών υποχρεώσεων εκατέρωθεν;
Αναντίρρητα η Ελλάδα έχει ανάγκη να αλλάξει πρόσωπο. Να πατάξει τις διαπλοκές και πελατειακές σχέσεις, να επιβληθεί στη διαφθορά και τη φοροδιαφυγή, να ζωντανέψει τους παραγωγικούς μηχανισμούς, να αναστήσει το εμπόριο και να ξεμπλέξει από τη γραφειοκρατία. Να στηρίξει πάνω από όλα τους εργαζόμενους στην απασχόλησή τους και τους νέους να ενταχθούν στην παραγωγή, να συμβάλει στην αποκατάσταση των αδικιών που διαπράχθηκαν σε βάρος των συνταξιούχων που στερούνται πόρους που είχαν καταβάλει στα ταμεία. Αυτή την Ελλάδα κανείς δεν μπορεί να τη στερήσει από το λαό και στο όνομα κανενός.

Η κτηνωδία της «Εντελβάις»



Του Λάζαρου Τσουμένη

Δημοσιεύθηκε στις 28.10.2009




Γερμανικός στρατός κατοχής: Μεραρχία «Εντελβάϊς». Η Μεραρχία της σφαγής και της κτηνωδίας, που έδρασε σαν εκτελεστικός μηχανισμός σε βάρος αμάχων ως αντίποινα για τις απώλειες των δυνάμεων κατοχής από την ψυχωμένη Αντίσταση. Στο Δίστομο, στα Καλάβρυτα, στο Κομμένο Άρτας, στους Πύργους Κοζάνης, στην Κάνδανο Χανίων, στα Αμιρά Ηρακλείου, στο Δομένικο Ολύμπου αλλά και στην επιχείρηση στα χωριά της Νότιας Πίνδου τον Οκτώβριο 1943 συναντάμε ως επί το πλείστον την ίδια Μεραρχία με τη ναρκισιστική ονομασία.
Από το βιβλίο του Δημήτρη Ι. Κωνσταντινίδη «Επιχείρηση «Πάνθηρας» - Οι Γερμανοί εισβάλουν και πυρπολούν την Πίνδο» δανειζόμαστε τις ακόλουθες γραμμές (όπως καταχωρήθηκαν στη στήλη «Σελιδοδείκτης στον Κόσμο του Βιβλίου». ΕΡΕΥΝΑ 19.12.2008). «Φρίκη προκαλεί η αναφορά στη συμπεριφορά των Γερμανών στρατιωτών –παρά τις περί του αντιθέτου εντολές όπως ισχυρίζονται οι ανώτεροι – να κλείνουν τις ηλικιωμένες γυναίκες σε καλύβες και να τις καίνε ζωντανές. Αξιοσημείωτη είναι επίσης η αναφορά στην τύχη των πρωταγωνιστών της επιχείρησης ορισμένοι των οποίων σκοτώθηκαν μετά την αποχώρηση κυρίως στη Σερβία, ωστόσο ένας βασικός κορμός της Μεραρχίας «Εντελβάις» εξακολουθεί να διοργανώνει συνεστιάσεις για τα «ανδραγαθήματά της» χωρίς να παραλείπει να προπαγανδίζει τις ιδέες του 3ου Ράιχ. Ουδείς φυσικά θυμάται κάτι από εγκλήματα κατά αμάχων που διέπραξαν οι Ομάδες Μάχης. Σήμερα η 1η Ορεινή Μεραρχία «Εντελβάις» είναι και πάλι στην επικαιρότητα καθώς 250 στρατιώτες της σταθμεύουν στο Αφγανιστάν».
Αναφορά στην κτηνωδία και την ανανδρία των ναζιστικών αντιποίνων, θα υπάρξει στα πλαίσια ενός ολοήμερου αφιερώματος της κρατικής τηλεόρασης από την εκπομπή του Χρήστου Βασιλόπουλου «Η μηχανή του χρόνου» (ΝΕΤ ώρα 10 το βράδυ) η οποία αναφέρεται στη σφαγή στο χωριό Κομμένο της Άρτας όπου βρήκαν τραγικό θάνατο 317 Έλληνες πατριώτες. Ρωτήθηκε ο δημοσιογράφος σε συνέντευξη (Αδέσμευτος 27.10.2009) αν οι Ναζί δικάστηκαν και πλήρωσαν για το έγκλημα στο Κομμένο. Η απάντησή του: «…καταγράφηκαν μεγάλα εγκλήματα αλλά έμειναν ατιμώρητα. Αυτός ο λόχος, η μεραρχία Εντελβάις ομολόγησε τα εγκλήματά της αναγνωρίζοντας τα πρόσωπα της σφαγής από φωτογραφίες του γάμου της Αλεξάνδρας. Η σύγχρονη Γερμανία γνωρίζει όλες τις θηριωδίες αλλά έκλεισε τον φάκελο του πολέμου στην Ελλάδα όταν δέχτηκε την δεκαετία του 60, αρκετούς μετανάστες από την Ελλάδα για να δουλέψουν στις γερμανικές βιομηχανικές πόλεις».