Τετάρτη 25 Δεκεμβρίου 2013

Θα παρακολουθούνται τα πάντα!

Ο πρώην τεχνικός σύμβουλος της Υπηρεσίας Εθνικής Ασφάλειας (NSA) των ΗΠΑ Έντουαρντ Σνόουντεν, ο οποίος αποκάλυψε πληροφορίες για τις ηλεκτρονικές παρακολουθήσεις των αμερικανικών και βρετανικών υπηρεσιών, προειδοποίησε για τους κινδύνους που συνεπάγεται η απώλεια των προσωπικών δεδομένων του κάθε ανθρώπου.
Σε ένα δίλεπτο βίντεο που γυρίστηκε στη Μόσχα, όπου ο Σνόουντεν έχει βρει προσωρινά άσυλο, αναφέρθηκε στις ανησυχίες που εκφράζονται για τις παρακολουθήσεις σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από τεράστια τεχνολογική πρόοδο.
"Έχουμε αισθητήρες στις τσέπες μας που μας παρακολουθούν όπου κι αν πάμε. Σκεφτείτε τι σημαίνει αυτό για τα προσωπικά δεδομένα του κάθε ανθρώπου", είπε στο μήνυμά του που μεταδόθηκε σήμερα από το βρετανικό τηλεοπτικό κανάλι Channel 4.
"Ένα παιδί που γεννιέται σήμερα θα μεγαλώσει χωρίς την ιδέα της ιδιωτικότητας. Δεν θα μάθουν ποτέ τι σημαίνει να έχει κανείς μια ιδιωτική στιγμή, μια μη καταγεγραμμένη σκέψη που δεν θα έχει περάσει από ανάλυση. Κι αυτό αποτελεί πρόβλημα γιατί η ιδιωτικότητα μετράει, είναι αυτό που μας επιτρέπει να καθορίζουμε ποιοι είμαστε και ποιοι θέλουμε να γίνουμε", πρόσθεσε.
Το "Εναλλακτικό Χριστουγεννιάτικο Μήνυμα" μεταδίδεται κάθε χρόνο από το 1993, μιμούμενο τη δομή του ετήσιου διαγγέλματος της βασίλισσας Ελισάβετ προς το έθνος. Στο παρελθόν τέτοια μηνύματα είχαν στείλει ο πρώην πρόεδρος του Ιράν Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ και οι ήρωες της σειράς κινουμένων σχεδίων "Σίμπσονς".
Την Τρίτη, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα Ουάσινγκτον Ποστ ο Σνόουντεν είχε δηλώσει ότι πέτυχε όσα επιδίωκε. "Για μένα, όσον αφορά την προσωπική μου ικανοποίηση, αποστολή εξετελέσθη", είπε.

Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ/ protothema.gr

Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2013

Ανοιχτή επιστολή του Πελίτι

Ανοιχτή επιστολή του Πελίτι προς τους Έλληνες Ευρωβουλευτές

Ένα μεγάλο μέρος της αγροτικής βιοποικιλότητας καλύπτεται από τις παραδοσιακές φυτικές ποικιλίες που διαθέτουν ευρεία γενετική βάση (δηλαδή πληθώρα γονιδίων). Οι ποικιλίες αυτές αποκαλούνται και αβελτίωτες παρόλο που είναι αποτέλεσμα βελτίωσης που έχει γίνει στο χωράφι από αγρότες, σε αντιδιαστολή με τις σύγχρονες εμπορικές ποικιλίες που είναι αποτέλεσμα βελτίωσης που σήμερα λαμβάνει χώρα κυρίως στα εργαστήρια εταιριών σποροπαραγωγής (παλαιότερα: στα εργαστήρια δημόσιων φορέων). Οι παραδοσιακές ποικιλίες όπως πχ ταφασόλια Πρεσπών ή το ντοματάκι Σαντορίνης ή τα μήλα Τριπόλεως αποτελούν ένα δημόσιο αγαθό ενώ οι εταιρικές αποτελούν ιδιωτικό αγαθό καθώς καλύπτονται είτε από δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας ή από πατέντες.
Πάνω από το 95% των παραδοσιακών αγροτικών ποικιλιών στην Ελλάδα έχει «εξαφανισθεί», δηλαδή δεν γνωρίζουμε εάν έχει εντελώς χαθεί ή εάν ενδεχόμενα κάπου καλλιεργείται σε ελάχιστη κλίμακα. Αυτή η απώλεια αγροτικού πλούτου έχει σοβαρές συνέπειες για τη διατροφική μας ασφάλεια. Από δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς ή και από καλλιεργητές και επιστήμονες γίνονται προσπάθειες για την επαναφορά σε ευρύτερη καλλιέργεια κάποιων από τις χαμένες ποικιλίες αλλά η νομοθεσία προσθέτει εμπόδια μερικές φορές ανυπέρβλητα.

Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2013

Στο 27,4% η ανεργία για το Σεπτέμβρη

Στο 27,4% η ανεργία για το Σεπτέμβρη - Ξεπερνούν το 1.350.000 οι άνεργοι - 902.gr














Το μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας καταγράφεται στην ηλικιακή ομάδα 15-24, με ποσοστό 51,9% από 54,9%, ενώ ακολουθούν οι ηλικίες 25-34, στις οποίες η ανεργία αυξήθηκε στο 36,8% από 34,5%.

Στις ηλικίες 35-44 η ανεργία αυξήθηκε στο 24,4% από 22,3% και στις ηλικίες 45-54 αυξήθηκε στο 20,3% από 19,9% σε σύγκριση με το Σεπτέμβρη του 2012.

Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2013

Ψωροκώσταινα. Μια γενναιόδωρη ζητιάνα, που έσωσε δεκάδες ορφανά από την πείνα

Σήμερα, το παρατσούκλι της χρησιμοποιείται απαξιωτικά, για να αποδώσει την κακομοιριά και την άθλια οικονομική κατάσταση της χώρας. Η ίδια όμως, υπήρξε μια ηρωική και αξιέπαινη Ελληνίδα.

Η Πανωραία Χατζηκώστα, όπως ήταν το πραγματικό της όνομα, έζησε στα δύσκολα της ελληνικής Επανάστασης. Το 1821, μετά την καταστροφή του Αϊβαλιού από τους Τούρκους, μεγάλο μέρος του πληθυσμού του σφαγιάστηκε και το υπόλοιπο βρήκε σωτηρία στα Ψαρά. Τόσο τον άντρα της, Κώστα Αϊβαλιώτη, πλούσιο έμπορο, όσο και τα παιδιά της, τους έσφαξαν μπρος τα μάτια της οι Τούρκοι. Η ίδια πάμφτωχη και ολομόναχη, βρέθηκε αρχικά στα Ψαρά, απ’ όπου πήρε και το προσωνύμιο Ψαροκώσταινα και έπειτα στο Ναύπλιο.

Εκεί, ξεκινά ένας δυσβάστακτος αγώνας επιβίωσης, για την άλλοτε αρχόντισσα, καθώς για να βγάλει το ψωμί της, αναγκάζεται να κάνει την αχθοφόρο και την πλύστρα. Παρά τα προβλήματά της όμως, παίρνει υπό την προστασία της ορφανά παιδιά αγωνιστών, τα οποία για να τα θρέψει, γυρνά από σπίτι σε σπίτι και ζητιανεύει. Τα χαμίνια της παραλίας την παίρνουν στο κατόπι και την φωνάζουν Ψωροκώσταινα.

Το 1826, ενώ μαίνονταν η πολιορκία του Μεσολογγίου από τον Ιμπραήμ, διενεργήθηκε έρανος στην κεντρική πλατεία της πόλης, για την ενίσχυση των αποκλεισμένων μαχητών. Οι υπεύθυνοι μάταια ζητούσαν από τον πολύπαθο λαό να βάλει το χέρι στην τσέπη. Η φτώχια και η εξαθλίωση ήταν συγκάτοικος σε κάθε ελληνικό σπίτι.

Το παρατσούκλι της μεγαλόκαρδης Πανωραίας, συχνά σήμερα παρομοιάζεται με την ένδεια της ελληνικής οικονομίας

Τότε και ενώ κανένας δεν πλησίαζε το τραπέζι, η φτωχότερη όλων, η χήρα Χατζηκώσταινα, βγάζει το ασημένιο δαχτυλίδι που φορούσε στο δάχτυλό της και μαζί με ένα γρόσι που είχε στην τσέπη της, τα ακουμπά στο τραπέζι της ερανικής επιτροπής. «Δεν έχω τίποτα άλλο από αυτό το ασημένιο δαχτυλίδι κι αυτό το γρόσι. Αυτά τα τιποτένια προσφέρω στο μαρτυρικό Μεσολόγγι».

Η απρόσμενη αυτή χειρονομία έκανε κάποιον από το πλήθος να αναφωνήσει: «Για δείτε, η πλύστρα η Ψωροκώσταινα πρώτη πρόσφερε τον οβολό της» κι αμέσως ξύπνησε το ελληνικό φιλότιμο. Ένας, ένας όλοι άρχισαν να αποθέτουν στο τραπέζι του εράνου λίρες, γρόσια και ασημικά, ότι είχε ο καθένας από το υστέρημά του.

Με την ίδρυση του ελληνικού κράτους, σε μια συνεδρίαση της Συνέλευσης, κάποιος παρομοίασε το Ελληνικό Δημόσιο με την Ψαροκώσταινα. Ο συσχετισμός αυτός άρεσε και έμεινε…

Αργότερα, επί της βασιλείας του Όθωνα, οι αγωνιστές συνήθιζαν να αποκαλούν ειρωνικά την βαυαρική αντιβασιλεία «Ψωροκώσταινα» και αυτή γεμάτη περιφρόνηση ανταπαντούσε, σε όσους ζητούσαν τη βοήθεια του κράτους για να συντηρηθούν, «όλοι από την Ψωροκώσταινα ζητούν να ζήσουν».

Ψωροκώσταινα. Μια γενναιόδωρη ζητιάνα, που έσωσε δεκάδες ορφανά από την πείνα - See more at: http://www.mixanitouxronou.gr/psorokostena-mia-genneodori-zitiana-pou-esose-dekades-orfana-apo-tin-pina/#sthash.mkPnPvQa.MT3Nlslp.dpuf

Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2013

Κινηματογράφος: Οι ταινίες της εβδομάδας (Trailer)

Κινηματογράφος: Οι ταινίες της εβδομάδας (Trailer) - 902.gr














Οκτώ συνολικά οι νέες ταινίες της εβδομάδας, αδιάφορες κι αναμασήματα οι περισσότερες. Ξεχωρίζει το, τουλάχιστον, αειθαλές αριστούργημα του Τζίλο Ποντεκόρβο «Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΑΛΓΕΡΙΟΥ» από το 1966, αφήνοντας καταϊδρωμένες όλες τις υπόλοιπες… Πολύ διθυραμβικός λόγος εκφράζεται ήδη για την έξοδο της νέας ταινίας του Βούλγαρη, που έκανε πρεμιέρα δίπλα σε δύο ακόμα ελληνικές παραγωγές: Την αξιοπρεπή, ασπρόμαυρη, χαμηλών τόνων «RUNAWAYDAY» (2013) του Δημήτρη Μπαβέλα, και το δράμα του Κώστα Κολημένου «Ο ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΟΡΦΕΑ» (2013)…

Δεν ξεχνώ τα ψέματα

VIDEO: Δεν ξεχνώ τα ψέματα | DOC TV | documenting everyday life


Δεν ξεχνώ τα ψέματα στα πρώτα ρεπορτάζ των Μ.Μ.Ε. για τον Αλέξανδρο. Σχεδόν 50 ολόκληρα λεπτά πέρασαν από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον Κορκονέα στα Εξάρχεια (06.12.2008), έως ότου βγει το πρώτο σχετικό έκτακτο δελτίο στα τηλεοπτικά κανάλια.

Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου 2013

Καταχνιά (Στέλιος Καζαντζίδης - Μαρινέλλα)



Στίχοι: Κώστας Βίρβος
Μουσική: Χρήστος Λεοντής
Τραγούδι: Στέλιος Καζατζίδης-Μαρινέλλα και η Χορωδία Κορίνθου
Αφήγηση: Δημήτρης Μυράτ

Το πρώτο ολοκληρωμένο έργο του Χρήστου Λεοντή, σε στίχους Κώστα Βίρβου, με θέμα το τρίπτυχο " Κατοχή-Αντίσταση- Απελευθέρωση ".
Η λαϊκή ποίηση του Βίρβου είναι εμπνευσμένη από την Κατοχή, την Αντίσταση και την Απελευθέρωση.

Ο στιχουργός γράφει κάποια τραγούδια το 1944, στην απομόνωση των κρατητηρίων της οδού Ελπίδας 5, όπου οδηγείται μετά από βασανιστήρια, επειδή ως μέλος της ΕΠΟΝ πιάνεται να γράφει στους τοίχους. Εκεί την πρωτομαγιά της ίδιας χρονιάς, μαθαίνοντας για τους διακόσιους που τουφέκισαν στην Καισαριανή γράφει τα: "Δεν θέλω να μου δέσετε τα μάτια" και " Ένας ξύλινος σταυρός".

Κάποια άλλα γράφονται αργότερα στο βουνό. Η εισαγωγή της Καταχνιάς που λέει "Κλαίνε θρηνούνε τα βουνά" είναι εμπνευσμένη από το αντάρτικο τραγούδι "Βαριά στενάζουν τα βουνά".

Κυριακή 1 Δεκεμβρίου 2013

Ποντιακής καταγωγής ερευνητής, κοντά στη θεραπεία του AIDS

e-Pontos.gr | Η ηλεκτρονική εφημερίδα για ότι συμβαίνει στον Πόντο : Ο Ποντιακής καταγωγής, ερευνητής, Λευτέρης Μιχαηλί...: Στη φωτό ο διευθυντής του εργαστηρίου δρ. Στέφανος Σαραφιανός με τον ερευνητή Λευτέρη Μιχαηλίδη. Ελληνική ομάδα (πολύ) κοντά στη θεραπεία του AIDS.


Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 2013

Κινηματογράφος: Οι ταινίες της εβδομάδας (Trailer) - 902.gr

Κινηματογράφος: Οι ταινίες της εβδομάδας (Trailer) - 902.gr


Πτωχή, πτωχότατη η πλουσιοπάροχα ποταπή χολιγουντιανή βδομάδα! Εξαίρεση φυσικά η περιορισμένης διανομής «ΑΠΕΡΓΙΑ» του μέγιστου πιονέρου του σύγχρονου κινηματογράφου, Σεργκέι Αϊζενστάιν, σε επανέκδοση από τη New Star καθώς και το σουηδικό μουσικό ντοκιμαντέρ «ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ SUGAR MAN»…
Η «ΑΠΕΡΓΙΑ» -πρώτη, μεγάλου μήκους, βωβή, ταινία του πιονιέρου του σύγχρονου κινηματογράφου Σεργκέι Αϊζενστάιν- άφησε παρακαταθήκη στην ανθρωπότητα μια χούφτα ταινίες που στο διηνεκές, θα κατατάσσονται μεταξύ των ύψιστων αισθητικών επιτευγμάτων του σινεμά - συνιστά ένα διακριτό πολιτικό φιλμ, από πλευράς Ιστορίας, Αισθητικής και Θεωρίας. Στόχος –θεωρητικός και πρακτικός– ο έλεγχος των ψυχικών και πνευματικών διαδικασιών στο θεατή, με τρόπο που η επίδραση της ταινίας να ταυτίζεται με το στόχο που ο σκηνοθέτης προκαθόρισε, στόχος που με τη σειρά του, ταυτίζεται με την αναγκαιότητα της επανάστασης και την εδραίωσή της στις συνειδήσεις των εργατικών, φτωχών λαϊκών στρωμάτων της αχανούς χώρας των μπολσεβίκων!

Καταγγελία των νεοσύλλεκτων φαντάρων του Κέντρου Εκπαίδευσης Πυροβολικού - 902.gr

Καταγγελία των νεοσύλλεκτων φαντάρων του Κέντρου Εκπαίδευσης Πυροβολικού - 902.gr

Τους νεοσύλλεκτους περίμενε μια«πιλοτική» έκπληξη. Σε ολόκληρο το στρατόπεδο λειτουργούν ιδιωτικά κυλικείαμε ισχύ από την ΣΤ ΕΣΣΟ 2013 και πιλοτικά για το ΚΕΠΒ. Η λειτουργία των ιδιωτικών κυλικείων συνοδεύτηκε από το κλείσιμο όλων των ΚΨΜ και των αυτόματων πωλητών χαμηλών τιμών. Μοναδική πηγή τροφοδοσίας αποτελεί το ιδιωτικό κυλικείο γνωστής αλυσίδας που δραστηριοποιείται στον τομέα του επισιτισμού. Σύμφωνα μάλιστα με τις υποδείξεις του υπουργείου, ο διαγωνισμός γίνεται με βάση την πλειοδότηση στο ενοίκιο και όχι τη μειοδότηση στις τιμές. Όπως είναι εμφανές, οι τιμές σε τίποτα δε θυμίζουν ΚΨΜ: Καφές1,50 ευρώ, κρουασάν 1,20 ευρώ κτλ.

Σαράντα χρόνια έντεχνο!


Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2013 στη Σουΐτα Αρτ Καφέ: 40 χρόνια.. έντεχνο! Αγαπημένα τραγούδια από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα. Τραγούδια που μιλάνε απευθείας στην ψυχή. Από τους μεγάλους μας συνθέτες μέχρι τους σύγχρονους τραγουδοποιούς. Ένα τρίωρο μουσικό πρόγραμμα με τους Βασίλη Αναγνώστου (κιθάρα, φωνή), Τζίνα Νταβάρα (φωνή) και Ερνέστο Λούκα (κιθάρα, φλογέρες).

Εμμανουήλ Κριαράς: Οι νέοι να μην φεύγουν στο εξωτερικό, να επιμένουν και να υπομένουν - κοινωνία - Το Βήμα Online

Εμμανουήλ Κριαράς: Οι νέοι να μην φεύγουν στο εξωτερικό, να επιμένουν και να υπομένουν - κοινωνία - Το Βήμα Online

Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2013

Αυτός που σωπαίνει













Τὸ σούρουπο ἔχει πάντα τὴ θλίψη
ἑνὸς ἀτέλειωτου χωρισμοῦ
Κι ἐγὼ ἔζησα σὲ νοικιασμένα δωμάτια
μὲ τὶς σκοτεινὲς σκάλες τους
ποὺ ὁδηγοῦνε
ἄγνωστο ποῦ…
Μὲ τὶς μεσόκοπες σπιτονοικοκυρὲς
ποὺ ἀρνοῦνται
κλαῖνε λίγο
κι ὕστερα ἐνδίδουν
καὶ τ᾿ ἄλλο πρωί,
ἀερίζουν τὸ σπίτι
ἀπ᾿ τοὺς μεγάλους στεναγμούς…
Στὰ παλαιικὰ κρεβάτια
μὲ τὰ πόμολα στὶς τέσσερις ἄκρες
πλάγιασαν κι ὀνειρεύτηκαν
πολλοὶ περαστικοὶ αὐτοῦ του κόσμου
κι ὕστερα ἀποκοιμήθηκαν
γλυκεῖς κι ἀπληροφόρητοι
σὰν τοὺς νεκροὺς στὰ παλιὰ κοιμητήρια
Ὅμως ἐσὺ σωπαίνεις…
Γιατί δὲ μιλᾷς; 
Πές μου!
Γιατί ᾔρθαμε ἐδῶ;
Ἀπὸ ποῦ ἤρθαμε;
Κι αὐτὰ τὰ ἱερογλυφικὰ τῆς βροχῆς πάνω στὸ χῶμα;
Τί θέλουν νὰ ποῦν; 
Ὤ, ἂν μποροῦσες νὰ τὰ διαβάσεις!!!
Ὅλα θὰ ἄλλαζαν…
Ὅταν τέλος, ὕστερα ἀπὸ χρόνια ξαναγύρισα…
δὲ βρῆκα παρὰ τοὺς ἴδιους ἔρημους δρόμους,
τὸ ἴδιο καπνοπωλεῖο στὴ γωνιά…
Κι ὁλόκληρο τὸ ἄγνωστο
τὴν ὥρα ποὺ βραδιάζει…


Τάσος Λειβαδίτης

Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 2013

Λειβαδίτης: Αλλά τα βράδια


Με αφορμή τα 25 χρόνια από το θάνατο του ποιητή, διαβάζουμε μερικά από τα γραπτά του



ΑΛΛΑ ΤΑ ΒΡΑΔΙΑ
Και να που φτάσαμε εδώ
χωρίς αποσκευές
μα μ’ ένα τόσο ωραίο φεγγάρι.
Κι εγώ ονειρεύτηκα έναν καλύτερο κόσμο
φτωχή ανθρωπότητα,
δεν μπόρεσες ούτε ένα κεφάλαιο να γράψεις ακόμα.
Σαν σανίδα από θλιβερό ναυάγιο
ταξιδεύει η γηραιά μας ήπειρος.


Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη…

Βέβαια αγάπησε τα ιδανικά της ανθρωπότητας
αλλά τα πουλιά πετούσαν πιο πέρα.
Σκληρός, άκαρδος κόσμος,
που δεν άνοιξε ποτέ μιαν ομπρέλα
πάνω απ’ το δέντρο που βρέχεται.

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη…

Ύστερα ανακάλυψαν την πυξίδα
για να πεθαίνουν
κι αλλού και την απληστία για να μένουν νεκροί για πάντα.
Αλλά καθώς βραδιάζει ένα φλάουτο κάπου
ή ένα άστρο συνηγορεί για όλη την ανθρωπότητα.

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη…

Καθώς μένω στο δωμάτιό μου,
μου ‘ρχονται άξαφνα φαεινές ιδέες.
Φοράω το σακάκι του πατέρα
κι έτσι είμαστε δυο,
κι αν κάποτε μ’ άκουσαν να γαβγίζω
ήταν για να δώσω έναν αέρα εξοχής στο δωμάτιο.

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη…

Κάποτε θα αποδίδουμε δικαιοσύνη μ’ ένα άστρο ή μ’ ένα γιασεμί,
σαν ένα τραγούδι,
που καθώς βρέχει
παίρνει το μέρος των φτωχών.

Αλλά τα βράδια τι όμορφα
που μυρίζει η γη!

Δως μου το χέρι σου…
Δως μου το χέρι σου…


ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΑΡ. 1 [ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ]
Ύστερα είδαμε πως δεν ήτανε πρόσωπα
μα οι σιωπηλές χειρονομίες του ηλιοβασιλέματος…
σαν ένας θεός που τον ξέχασαν κι από το βάθος του χρόνου
καλούσε βοήθεια.

O ουρανός αμίλητος και σταχτύς
το ίδιο αδιάφορος και για τους νικητές και για τους νικημένους.
Eίδες ποτέ σου μες στα μάτια των νικημένων στρατιωτών
την πικρή θέληση να ζήσουν!

Η δυστυχία σε κάνει πάντα να αναβάλεις -έφυγε η ζωή.
Οι φίλοι είχαν χαθεί
κι οι εχθροί ήταν μικρόψυχοι για να μπορείς να τρέφεσαι
απ’ το μίσος σου…

… και τα μάτια σου βουρκώνουν, θαμπωμένα ξαφνικά
από τους παλιούς λησμονημένους θεούς και τις παντοδύναμες
παιδικές ευπιστίες…

Πάνω στα υγρά τσαλακωμένα σεντόνια μαραίνονταν το γέλιο
των αγέννητων παιδιών…
και σμίγουν και χωρίζουν
οι άνθρωποι
και δεν παίρνει τίποτα ο ένας απ’ τον άλλον.

Γιατί ο έρωτας είναι ο πιο δύσκολος δρόμος να γνωριστούν.
Γιατί οι άνθρωποι, σύντροφε, ζουν από τη στιγμή
που βρίσκουν μια θέση
στη ζωή των άλλων.

Και τότε κατάλαβες γιατί οι απελπισμένοι
γίνονται οι πιο καλοί επαναστάτες.

Και μένουμε ανυπεράσπιστοι ξαφνικά, σαν ένα νικητή
μπροστά στο θάνατο
ή ένα νικημένον αντίκρυ στην αιωνιότητα…

Mεγάλες λέξεις δε λέγαν πια τίποτα και τις πετούσαν στους
οχετούς.
Α, εσύ δεν είδες ποτέ το ίδιο το χέρι σου να σε σημαδεύει αλύπητα
απ’ το βάθος των περασμένων.

… Θέ μου πόσο ήταν όμορφη
σαν ένα φωτισμένο δέντρο μια παλιά νύχτα των
Xριστουγέννων…

Συχώρα με, αγάπη μου, που ζούσα πριν να σε γνωρίσω.
Μισώ τα μάτια μου που πια δεν καθρεφτίζουν το χαμόγελό σου…

Η πλατεία θα μείνει έρημη
σα μια ζωή που όλα τάδωσε, κι όταν ζήτησε κι αυτή
λίγη επιείκεια
της την αρνήθηκαν.

Χωρίς όνειρα να μας ξεγελάσουνε και δίχως φίλους πια
να μας προδώσουν…

Γιατί οι άνθρωποι υπάρχουν απ’ τη στιγμή που βρίσκουνε
μια θέση
στη ζωή των άλλων.
Ή
ένα θάνατο
για τη ζωή των άλλων…


ΚΑΝΤΑΤΑ
Ἕνα περίεργο ἐπεισόδιο διαβάζαμε τελευταία στὶς ἐφημερίδες,
ἕνας ἄντρας πῆγε σ᾿ ἕνα ἀπ᾿ αὐτὰ τὰ «σπίτια»,
πῆρε μιὰ γυναῖκα,
μὰ μόλις μπαίνουν στὸ δωμάτιο,
ἀντὶ νὰ γδυθεῖ καὶ νὰ ἐπαναλάβει τὴν αἰώνια κίνηση,
γονάτισε μπροστά της, λέει, καὶ τῆς ζητοῦσε νὰ τὸν ἀφήσει
νὰ κλάψει στὰ πόδια της.

Ἐκείνη βάζει τὶς φωνές,
«ἐδῶ ἔρχονται γιὰ ἄλλα πράγματα»,
οἱ ἄλλοι ἀπ᾿ ἔξω δώστου χτυπήματα στὴν πόρτα.
Μὲ τὰ πολλὰ ἄνοιξαν καὶ τὸν διώξανε μὲ τὶς κλωτσιὲς
-ἀκοῦς ἐκεῖ διαστροφὴ νὰ θέλει, νὰ κλάψει μπρός σε μιὰ γυναῖκα.
Ἐκεῖνος ἔστριψε τὴ γωνία καὶ χάθηκε καταντροπιασμένος.
Κανεὶς δὲν τὸν ξανάδε πιά.

Καὶ μόνο ἐκείνη ἡ γυναῖκα,
θὰ ᾿ρθεῖ ἡ ἀναπότρεπτη ὥρα μιὰ νύχτα, ποὺ θὰ νοιώσει τὸν τρόμο ξαφνικά,
πῶς στέρησε τὸν ἑαυτὸ τῆς ἀπ᾿ τὴν πιὸ βαθιά,
τὴν πιὸ μεγάλη ἐρωτικὴ πράξη
μὴν ἀφήνοντας ἕναν ἄντρα νὰ κλάψει στὰ πόδια της

Ο ΕΠΙΛΟΓΟΣ (ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ)
Κι αν έφτασα τόσο μακριά, ήταν για να μην ακούσω που δε μου αποκρίθηκαν
κι αχ, πλανήθηκα πολύ σε δρόμους, ακολουθώντας τούτο η εκείνο, κληρονόμος μιας ανεξήγητης ώρας: τότε που όλα θα εξηγηθούν,
χωρίς λόγια ή και χωρίς να υπάρχουμε καν -όταν, τέλος, ξαναγύρισα η πόλη είχε λεηλατηθεί, τα βαγόνια αναποδογυρισμένα,
η εξέγερση ήταν πια παρελθόν κι όσοι απόμεναν όρθιοι πυροβολούσαν ακόμα
για ένα φτωχό έπαθλο στα υπαίθρια σκοπευτήρια
και το βράδυ «τι ώρα είναι;» ρωτάς, «οχτώ» σου απαντάνε,
με τέτοιες άθλιες βεβαιότητες ζούμε
και κανείς δεν είδε το έγκλημα -αφού το τέλειο έγκλημα έγινε
εκεί που δεν μπορεί πια τίποτα να συμβεί.

Όμως εγώ υπήρξα ανυπόμονος
σαν κάποιον που ανοίγει την ομπρέλα του σε καιρούς ξηρασίας (ίσως γιατί δε θέλει να ξεχάσει),
ή κάποιον που ντύνεται γυναίκα για να πει ένα ψέμα ακόμα παιδικό -
μη μ’ αδικείτε, λοιπόν, αν έκλεισα τα μάτια, ήταν για να υπερασπίσω τον κόσμο
ή θυμόμουν τα χέρια της μητέρας καθώς έβαζαν τη σκούπα πίσω απ’ τη χαλαρωμένη πόρτα -στερεώνοντας ίσως κάτι πιο μακρινό,
ενώ το κοιμητήρι, αντίκρυ, θρόιζε απαλά, σαν το σύντομο επίλογο ενός μυστηρίου.


Τάσος Λειβαδίτης (20 Απριλίου 1922-30 Οκτωβρίου 1988): Σημαντικός έλληνας ποιητής. Το πρώτο του ποίημα που δημοσιεύτηκε ήταν Το Τραγούδι του Χατζηδημήτρη, το 1946. Το 1952 εξέδωσε την πρώτη του ποιητική σύνθεση με τίτλο Μάχη στην Άκρη της Νύχτας. Εργάστηκε ως κριτικός ποίησης στην εφημερίδα Αυγή (1954-1980). Στο διάστημα της Χούντας των Συνταγματαρχών, για βιοποριστικούς λόγους, μετέφραζε ή διασκεύαζε λογοτεχνικά έργα για λαϊκά περιοδικά ποικίλης ύλης, με το ψευδώνυμο Pόκκος. Έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία, όπως το πρώτο βραβείο ποίησης στο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νεολαίας στη Βαρσοβία (1953 για τη συλλογή του, Φυσάει στα Σταυροδρόμια του Κόσμου) και το πρώτο βραβείο ποίησης του Δήμου Αθηναίων (1957 για τη συλλογή του, Συμφωνία αρ.1) κ.ά. Υπήρξε επίσης ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων. Πέθανε στην Αθήνα στις 30 Οκτωβρίου 1988. Μετά το θάνατό του εκδόθηκαν χειρόγραφα ανέκδοτα ποιήματά του με τον τίτλο Χειρόγραφα του Φθινοπώρου.

DOC TV 31.10.2013

Ρίτσος: «Ίσως να ’ναι κι έτσι»

Με αφορμή τα 23 χρόνια από το θάνατο του πολυβραβευμένου ποιητή, διαβάζουμε αποσπάσματα από το έργο του


ΟΣΟ ΠΕΡΝΑΝ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ, ΤΟΣΟ ΟΙ ΠΑΛΙΟΙ ΓΝΩΣΤΟΙ ΜΑΣ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΝΤΑΙ Ο ΕΝΑΣ ΑΠ’ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ. Οι άνθρωποι γίνονται περισσότερο κοινωνικοί και λιγότερο ανθρώπινοι. Χάνουν τις ιδιομορφίες τους, τα ιδιαίτερα προτερήματα και τα ελαττώματά τους -σχεδόν ισοπεδώνονται. Οι φιλίες μαραίνονται.


ΚΑΙ ΤΟ ΠΕΡΙΕΡΓΟ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΑ, ΣΤΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥΣ, οι άνθρωποι μοιάζουν περισσότερο (ακόμη και στα κοστούμια τους και στη χτενισιά τους), σαν να καταργηθήκανε οι διαφορές τους, κι όμως τώρα ακριβώς νιώθεις πως οι διαφορές τους αυξήθηκαν, κι όλοι τους χωρισμένοι με διαδοχικά κάθετα στρώματα τυπικότητας κι ευγενικής ψυχρότητας.

ΟΠΩΣ ΑΛΛΩΣΤΕ ΚΑΙ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ. Οι όμορφες εκείνες μονοκατοικίες με τις γύψινες γιρλάντες, με τους καπνοδόχους, τ’ ανθέμια, τους κήπους, τα πηγάδια, καθεμιά τους με το δικό της γούστο, τη δική της φυσιογνωμία, απορία ή και αδεξιότητα, δόθηκαν με αντιπαροχή κι υψώθηκαν τα πολυώροφα, μονότονα, απρόσωπα, τσιμεντένια κουτιά, κρύβοντας τον Παρθενώνα, τον Αϊ-Γιώργη του Λυκαβηττού, σφαγιάζοντας τα δεντράκια μας, πιπεριές, μουριές, γαζίες, τις παιδικές μας αναμνήσεις, τους χαρταϊτούς, τα σκοινιά της μπουγάδας, τ’ αστέρια, τις ξιπόλητες ποδοσφαιρικές ομάδες, τις βραδινές κουβεντούλες από παράθυρο σε παράθυρο, από αυλή σε αυλή με τις μυρωδιές του βασιλικού και του δυόσμου, με τον μητρικό νουθετικό ουρανό, με το φεγγαράκι μια φέτα δροσερό…

Ω, ΠΑΝΕ, ΠΑΝΕ ΚΑΙ ΤΑ ΠΛΑΝΟΔΙΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ, παγοπώλες, γιαουρτάδες, γαλατάδες, ομπρελάδες, γανωτζήδες, παπλωματάδες, τροχιστές, καρεκλάδες, ιχθυοπώλες, μανάβηδες με τα γαϊδουράκια τους ή τα χειραμάξια τους και μοσκοβόλαγαν οι γειτονιές ροδάκινα, ντομάτες, αχλάδια και τριαντάφυλλα κι οι κότες κακάριζαν θριαμβευτικά, δοξάζοντας κάτι άγνωστο και οικείο, λευκό και σφαιρικό κι αδιαμφισβήτητο, κι ούτε χρειάζονταν καν ξυπνητήρια ή ρολόγια, γιατί, απ’ τη μια τ’ αστέρια, απ’ την άλλη τα κοκόρια, είχαν αναλάβει τη χρονική και μετεωρολογική μας ενημέρωση, με ακρίβεια και με κάποια εύθυμη πονηρία, κάπως διφορούμενη.

ΚΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΤΡΙΜΩΧΤΗΚΑΝΕ ΦΑΜΙΛΙΕΣ ΚΑΙ ΦΑΜΙΛΙΕΣ μέσα σε τούτα τα κουτιά, κοντά κοντά, πλάι πλάι, κι ούτε γνωρίζονται κι ούτε βλέπονται ούτε χαιρετιούνται, κι αντίς για δέντρα έχουν κεραίες τηλεοράσεων, και μονάχα οι ολόσωμοι καθρέφτες των ασανσέρ κάτι κρατούν από μνήμες ερωτικών δωματίων…

ΚΙ ΟΧΙ ΝΑ ΠΕΙΣ ΠΩΣ ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΚΟΥΒΕΝΤΙΑΖΟΥΝ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ -λόγια, άλλο τίποτα, άφθονα λόγια- μα δε συνομιλούν, δε λένε τίποτα δικό τους, προσωπικό, ιδιωτικό, ιδιαίτερο (και γι’ αυτό καθολικό), μόνο λόγια, ξένα, μηχανικά, δημοσιογραφικά, γενικού ενδιαφέροντος, μεγάλοι τίτλοι εφημερίδων, γιατί, πράγματι, ξεφυλλίζουν πολλές εφημερίδες διαβάζοντας μόνον τα κεφαλαία γράμματα και τα εγκλήματα και τις αυτοκτονίες, ακούν επίσης τις ειδήσεις των 9 ή και των 12 απ’ την τηλεόραση (έγχρωμη τώρα) -άνθρωποι επαρκώς ενημερωμένοι, πολύ παρόντες (εδώ και σήμερα), κι εντελώς απόντες απ’ τον εαυτό τους, απ’ το παρελθόν τους, το μέλλον τους και, φυσικά, απ’ το παρόν τους, μακριά απ’ τους άλλους…


Αποσπάσματα από το βιβλίο του Γιάννη Ρίτσου, Ίσως Να ‘Ναι κι Έτσι, εκδ. Κέδρος

Γιάννης Ρίτσος (1 Μαΐου 1909-11 Νοεμβρίου 1990): Έλληνας ποιητής. Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της νεότερης ελληνικής ποίησης. Δημοσίευσε πάνω από εκατό ποιητικές συλλογές και συνθέσεις, εννέα μυθιστορήματα, τέσσερα θεατρικά έργα, μελέτες, μεταφράσεις, χρονογραφήματα. Το 1968 προτάθηκε για το βραβείο Νομπέλ, το οποίο δεν πήρε, διότι θεωρήθηκε στρατευμένος ποιητής (δηλαδή ήταν μέλος του ΚΚΕ). Το 1975 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίoυ Θεσσαλονίκης και το 1977 τιμήθηκε με το Βραβείο Ειρήνης Λένιν. Άλλα σημαντικά βραβεία που απέσπασε είναι το Μέγα Διεθνές Βραβείο Ποίησης (Βέλγιο, 1972) και το Πρώτο Κρατικό Βραβείο Ποίησης για το έργο του, Η Σονάτα του Σεληνόφωτος (1956).

DOC TV 11.11.2013

Πέμπτη 17 Οκτωβρίου 2013

Η περιπέτεια - εγκατάλειψη ενός ιστορικού διδακτηρίου


Επιστολή διαμαρτυρίας προς τους αρμόδιους φορείς και τις αρχές από τον Σύλλογο Γονέων & Κηδεμόνων
4
Στην εγκατάλειψη του διδακτηρίου που στεγάζει δυο Δημοτικά Σχολεία της πόλης (3ο και 32ο) από τις αρμόδιες αρχές και στα χρονίζοντα κτηριακά προβλήματα αναφέρεται επιστολή- καταγγελία του Δ.Σ του Συλλόγου Γονέων & Κηδεμόνων που υπογράφεται από τον πρόεδρο Παναγιώτη Μαράβα και τον γραμματέα Ευάγγελο Καμινάρη.
 Στην οδό Αβέρωφ 43, δίπλα από το δικαστικό Μέγαρο, βρίσκεται το ιστορικό διδακτήριο που συστεγάζει το 3ο Δημοτικό Σχολείο και το 32ο Δημοτικό Σχολείο Τρικάλων. Ένα σχολικό κτήριο που, ενώ σφύζει από ζωή φιλοξενώντας καθημερινά εκατοντάδες μαθητές, κινδυνεύει από τη φθορά του χρόνου και την αμέλεια (εγκατάλειψη) των υπευθύνων αρχών.

Πριν όμως καταπιαστούμε με την απαρίθμηση των προβλημάτων που αντιμετωπίζει, ας γυρίσουμε πίσω στο χρόνο να μάθουμε την ιστορία του.

Στο πλαίσιο της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης της τελευταίας κυβέρνησης του Ελευθερίου Βενιζέλου (1928 – 1932), με υπουργούς Παιδείας αρχικά τον Κωνσταντίνο Γόντικα και στη συνέχεια τον Γεώργιο Παπανδρέου, αποφασίζεται να αντιμετωπιστεί συστηματικά το ζήτημα της σχολικής στέγης, με την ανέγερση νέων σύγχρονων διδακτηρίων ή την επισκευή παλαιών σχολείων. Συγκεκριμένα, τέθηκε τότε σε εφαρμογή ένα μεγαλόπνοο πρόγραμμα ανέγερσης σχολικών κτηρίων, το οποίο εκτιμάται ότι απέδωσε μέσα σε λίγα χρόνια περισσότερα από 3000 σχολεία. Στο πρόγραμμα αυτό πήραν μέρος οι καλύτεροι αρχιτέκτονες της Ελλάδας όπως ο Δημήτριος Πικιώνης, ο Άγγελος Σιάγας κ. ά.

Στο πλαίσιο, λοιπόν, αυτού του προγράμματος του υπουργείου Παιδείας, εκπονούνται και πραγματώνονται 35 περίπου μελέτες σχολείων για πόλεις της Θεσσαλίας. Ειδικότερα για τα Τρίκαλα το 1931, ο αρχιτέκτονας Δημήτριος Κλάψης αρχικά και ο Θουκυδίδης Βαλέντης στη συνέχεια, εκπονούν μελέτη για το (Γ΄) εξατάξιο Δημοτικό Σχολείο «παρά τους παλαιούς Στρατώνας», στην περιοχή του σημερινού Δικαστικού Μεγάρου. Τον Απρίλιο του 1931, ο Δ. Κλάψης εκπονεί μελέτη για ένα διώροφο διδακτήριο μοντέρνας αρχιτεκτονικής με έξι αίθουσες διδασκαλίας και αίθουσα χειροτεχνίας. Τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς εκπονείται νέα μελέτη για το ίδιο διδακτήριο από τον αρχιτέκτονα Θ. Βαλέντη, η οποία και εφαρμόζεται.

Το νέο σχέδιο (Εικ. 2) ακολουθεί ένα πιο τολμηρό και μοντέρνο λεξιλόγιο και επαναλαμβάνει αντίστοιχες τυπολογικές και μορφολογικές επιλύσεις που σχεδιάστηκαν σε σχολείο της Μυτιλήνης και στο Ληξούρι Κεφαλλονιάς. Το σχολείο διατηρείται μέχρι σήμερα και στεγάζει το 32ο Δημοτικό Σχολείο Τρικάλων, πλαισιωμένο όμως με μεγάλες προσθήκες στα βόρεια και τα δυτικά του (Εικ. 2), στις οποίες στεγάζεται το 3ο Δημοτικό Σχολείο Τρικάλων. (Πάνος Τσολάκης – Αλέξανδρος Αντωνίου, ΤΡΙΚΑΛΙΝΑ τ. 32 / 2012, σελ. 323-338).
Εγκαινιάστηκε από τον Γεώργιο Παπανδρέου, ως Υπουργό Παιδείας (1930 - 1932). Κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου το κτήριο επιτάχθηκε και χρησιμοποιήθηκε σαν στρατιωτικό νοσοκομείο. Στην κατοχή εξακολουθούσε να είναι επιταγμένο, χρησιμοποιούμενο πότε από τους Ιταλούς και πότε από τους Γερμανούς κατακτητές. Στο διάστημα 1946-1949 άλλοτε μεν χρησιμοποιήθηκε ως κρατητήριο, άλλοτε για τη διαμονή στρατιωτών ή χωροφυλάκων και για τη στέγαση οικογενειών.

Κατά τα σχολικά έτη 1947-1949 το διδακτήριο χρησιμοποιήθηκε για τη στέγαση πενήντα περίπου οικογενειών που κατάγονταν απ’ τα χωριά Αγριελιά και Κουμαριά. «Αι οικογένειαι μη έχουσαι μαγειρεία εις την αυλήν εμαγείρευαν και έψηναν τους άρτους εντός του διδακτηρίου». Αποδόθηκε και πάλι για να χρησιμοποιηθεί ως σχολείο μετά την απελευθέρωση.

Στο κτήριο επίσης στεγάστηκαν για πολλά χρόνια τα γραφεία της Επιθεώρησης Δημοτικών Σχολείων Τρικάλων και λίγα χρόνια μετά την απελευθέρωση και τα γραφεία της Επιθεώρησης Δημοτικών Σχολείων Καλαμπάκας.

Επίσης στο συγκεκριμένο διδακτήριο φοίτησαν, ως 3ο Δημοτικό Σχολείο, αρκετοί γνωστοί Τρικαλινοί και ανάμεσά τους ο μεγάλος στιχουργός Κώστας Βίρβος.

Το 1987 στο κτήριο συστεγάστηκε με το 3ο Δημοτικό το νεοϊδρυθέν 6/θέσιο 32ο Δημοτικό Σχολείο. Τα σχολεία λειτουργούσαν σε πρωινή και απογευματινή βάρδια. Τα δύο σχολεία συστεγάζονταν έως το 1991, όταν τελείωσε η ανέγερση του νέου διδακτηρίου του 3ου Δημοτικού Σχολείου ως επέκταση του παλαιού κτηρίου, το οποίο από το 1991 έως και σήμερα στεγάζει αποκλειστικά το 10/θέσιο 32ο Δημοτικό Σχολείο Τρικάλων.

Παλαιό και νέο διδακτήριο μοιράζονται τα προβλήματα, που έχει επιφέρει η πολύχρονη έλλειψη συντήρησης και αποκατάστασης ζημιών. Προβλήματα που έχουν γίνει γνωστά στους αρμοδίους, τόσο με έγγραφα τριών κατά σειρά τοποθετουμένων Διευθυντών των σχολείων, όσο και από παραστάσεις των Δ. Σ. του Συλλόγου μαζί με τους Διευθυντές των σχολείων στους τελευταίους δύο Δημάρχους καθώς και στους αρμοδίους Αντιδημάρχους.

Συγκεκριμένα στο παλαιό διδακτήριο έχει αχρηστευτεί, κατά ένα μεγάλο ποσοστό, η μόνωση της οροφής (ταράτσας) με αποτέλεσμα να υπάρχει διάβρωση του τσιμέντου και είσοδος νερού στις αίθουσες του 1ου ορόφου καθώς και πτώση των εξωτερικών επιχρισμάτων (σοφάδων), εκατέρωθεν των υδρορροών, σε μεγάλη έκταση. Επίσης σε κακή κατάσταση βρίσκεται και η ηλεκτρολογική του εγκατάσταση, με ότι αυτό συνεπάγεται. Ζητήθηκαν προσφορές αποκατάστασης της μόνωσης, αλλά όταν αυτές συγκεντρώθηκαν και υποβλήθηκαν το ζήτημα πάγωσε.

Επίσης το κτήριο δεν έχει βαφεί εξωτερικά, στο σύνολό του, την τελευταία 20ετία, με αποτέλεσμα την τραγική του σημερινή εμφάνιση. Ζητήθηκαν και εδώ προσφορές από ελαιοχρωματιστές, αλλά όταν τις πήγαμε μας είπαν ότι το ποσό είναι πολύ μεγάλο, για το Δήμο, γι’ αυτό να πάμε προσφορές μόνο για χρώματα. Το κάναμε και αυτό, αλλά δεν υπήρχαν πλέον αρκετοί ελαιοχρωματιστές του Δήμου για να αναλάβουν το έργο.

Διευθυντές και Σύλλογος κρούσαμε τον κώδωνα του κινδύνου για να προλάβουμε τυχόν ατύχημα, από τα παιδιά που ανεβαίνουν τα απογεύματα ή τις αργίες στα στέγαστρα των εισόδων, για να κατεβάσουν τις μπάλες τους. Προτείναμε την τοποθέτηση μορφής στέγης για την προστασία των στεγάστρων από τη διάβρωση των νερών της βροχής αφενός και για να μην πέφτουν οι μπάλες επάνω στα στέγαστρα αφετέρου, ούτως ώστε να μην αναγκάζονται οι μαθητές να σκαρφαλώνουν με κίνδυνο της ζωής τους. Ακόμη μια περίπτωση που μπήκε στον πάγο.

Όταν ανέλαβε η τωρινή Δημοτική Αρχή, σε επίσκεψη του αρμόδιου Αντιδημάρχου στο σχολείο μας και συγκεκριμένα στο γραφείο του Διευθυντή του 3ου Δημοτικού Σχολείου υποσχέθηκε ότι θα εντάξει όλο το διδακτήριο στο πρόγραμμα «εξοικονομώ». Όταν δημοσιεύτηκαν οι αντίστοιχοι πίνακες των ενταγμένων σχολείων στο συγκεκριμένο πρόγραμμα το σχολείο μας …. απουσίαζε.

Στις τόσες παραστάσεις που κάναμε στο Δήμο, παραθέτοντας τα χρονίζοντα προβλήματα του ιστορικού αυτού κτηρίου, εισπράξαμε την αδιαφορία των υπευθύνων και ως απόδειξη αυτού είναι το γεγονός πως τόσα χρόνια δεν στάλθηκε ένας μηχανικός του Δήμου, για να αξιολογήσει έστω τα παραπάνω αιτήματα. Μετά την ανακαίνιση και ανάδειξη του Δικαστικού Μεγάρου αναπτερώθηκαν οι ελπίδες μας για την αποκατάσταση των ζημιών του Σχολείου μας. Αλλά δυστυχώς απογοητευτήκαμε. Όποιος επισκέπτεται τα Δικαστήρια εισπράττει την άσχημη εικόνα του σχολείου προς την πλευρά των Δικαστηρίων, η οποία εκτός των άλλων περιλαμβάνει τις βρωμιές και τις ακαθαρσίες από τις επισκέψεις εξωσχολικών κατά τη διάρκεια της νύχτας.



Πριν δύο χρόνια που αναλάβαμε τη διοίκηση του Συλλόγου Γονέων & Κηδεμόνων των 3ου & 32ου Δημοτικών Σχολείων, δεν φανταζόμασταν ότι θα συναντούσαμε τόσα προβλήματα στην πορεία για την αποκατάσταση του σχολείου μας. Το να σε στέλνουν από «τον Άννα στον Καϊάφα» και να χτυπάς τη μία πόρτα μετά την άλλη, για να επισημάνεις το αυτονόητο σ’ αυτούς που είναι υπεύθυνοι όχι μόνο να αποκαταστήσουν τις ζημιές, αλλά πολύ περισσότερο να τις προλάβουν, σου δημιουργεί απογοήτευση και ενώ θέλεις να προσφέρεις στο κοινωνικό σύνολο, σε αναγκάζουν να τα παρατήσεις.

Ελπίζοντας ότι δεν θα περάσει μια δεκαετία ακόμη χωρίς να γίνει κάτι και ότι δεν θα πέσει κανένας σοβάς στα κεφάλια των μαθητών και πολύ περισσότερο δεν θα πέσει κανένα παιδί στην προσπάθειά του να κατεβάσει μια μπάλα, εμείς θα συνεχίζουμε την έκκληση προς τους υπευθύνους, όσο και αν χρειαστεί, έως ότου κάνουμε το σχολείο μας ΑΣΦΑΛΕΣ και ΑΙΣΘΗΤΙΚΑ ΕΛΚΥΣΤΙΚΟ!

Ευχαριστούμε για τη φιλοξενία!
Το Δ. Σ.

του Συλλόγου Γονέων & Κηδεμόνων

3ου & 32ου Δημοτικών Σχολείων Τρικάλων



(Υ.Γ.: Την ώρα που γράφονταν αυτό το κείμενο, ήρθαν τα πρωτοβρόχια να μας επαληθεύσουν. Το πρωί της Παρασκευής 11/10/2013 οι μαθητές του Δ2, που βρίσκεται στον 1ο όροφο του παλαιού διδακτηρίου έκαναν μάθημα με τα νερά που έτρεχαν από την οροφή. Αδιάψευστος μάρτυρας η φωτογραφία που ακολουθεί. Αν με τις πρώτες βροχές πλημυρίσαμε, δεν μπορούμε να φανταστούμε τι θα γίνει αργότερα!).

Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2013

Εφυγε από τη ζωή η Πόλυ Πάνου

Σίγησε η Βέμπο του λαϊκού τραγουδιού 
Η Πολυτίμη Κολιοπάνου -όπως ήταν το πραγματικό της όνομα- γεννήθηκε στην Αθήνα στις 28 Οκτωβρίου 1940, μεγάλωσε όμως στην Πάτρα. Ο «νονός» του καλλιτεχνικού της ονόματος ήταν ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, ο άνθρωπος που την ανακάλυψε στην Πάτρα και έμελλε να της αλλάξει τη ζωή.
Η ιστορία της ξεκινά όταν μαθήτρια ακόμα του δημοτικού, κάνει σκασιαρχείο από το σχολείο και πηγαίνει στα Ψηλαλώνια της Πάτρας, για να ακούσει τα καινούργια τραγούδια της εποχής. Στην ηλικία των 10 ετών εντυπωσιάζει με τις φωνητικές ικανότητες, όταν στο μαγαζί όπου εμφανιζόταν ο Σταύρος Τζουανάκος, ανέβηκε στο πάλκο και τραγουδά το «Συλβάνα, Συλβάνα μου τρελή πεθαίνω για ένα σου φιλί».
Αργότερα, κρυφά από τους γονείς της, συμμετέχει σ' ένα διαγωνισμό ταλέντων της πόλης, στον οποίο τραγουδά το τραγούδι «Μητέρα» του Φώτη Πολυμέρη και διακρίνεται ανάμεσα σε 260 παιδιά, παίρνοντας το πρώτο βραβείο . Οι εφημερίδες τότε, γράφουν για τη «μικρή Πατρινοπούλα, το παιδί θαύμα που πήρε το πρώτο βραβείο».
Η Πόλυ Πάνου με τον Γιάννη Σταματίου το χειμώνα του 1965 στο κέντρο «Βεντέτα» πρώην «Τζίμυ του Χοντρού».
Έναν χρόνο μετά από το διαγωνισμό, βρίσκεται στην Πάτρα για εμφανίσεις ο νεαρός τότε και ταλαντούχος Γρηγόρης Μπιθικώτσης.
Η τραγουδίστρια του συγκροτήματός του, τους είχε εγκαταλείψει και ο Γρηγόρης έψαχνε εναγωνίως τραγουδίστρια να την αντικαταστήσει.
Τότε, τυχαία, σε ένα κουρείο της γειτονιάς της, έμαθε για τη μικρή Πολυτίμη με το «χρυσό λαρύγγι» όπως την αποκαλούσε και ο ίδιος.
Έτσι ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης τη βρήκε, την άκουσε να τραγουδά τα «βαριά» του Τζουανάκου, τραγούδια ανατολίτικα αλλά και Πολυμέρη και αμέσως τότε της ζήτησε να τον ακολουθήσει.
'Γρηγόρη μού' φερες τη Βέμπο του λαϊκού τραγουδιού'. . .
Ταξίδεψαν μαζί στη Πάτρα, στο Αγρίνιο και μετά στην Αθήνα, στα δισκογραφικά στούντιο της Columbia, ενώ η Πόλυ Πάνου ήταν πάντα με τη συνοδεία της μητέρας της, παρά την αντίθετη γνώμη του πατέρα της.
Ο τότε παραγωγός της Columbia, και αφού ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης, εντυπωσιασμένος από τη σπάνια φωνή της, είχε μεσολαβήσει για να γίνει η ακρόαση, του είπε: «Γρηγόρη μου, μού 'φερες μια Βέμπο του λαϊκού τραγουδιού!».
«Εγώ, πριν απ' όλα, για τον εαυτό μου τραγούδησα, τραγουδούσα, τραγουδάω. Σ' εμένα έδινα και δίνω πάντα λογαριασμό. Χωρίς τρακ, χωρίς τίποτα. Είχα, κι έχω πάντα, μεγάλο, πολύ μεγάλο πάθος. Το αγάπησα πολύ το λαϊκό τραγούδι. Και μπήκα μέσα κι έδωσα όλον μου τον εαυτό. Του Γρηγόρη Μπιθικώτση, το χαρτί που μου 'δωσε, εγώ δεν το 'καψα. Δεν υπήρχε περίπτωση να το κάψω!», είχε δηλώσει πριν από χρόνια σε συνέντευξή της, η σπουδαία τραγουδίστρια.
Το πρώτο τραγούδι που ηχογράφησε, το έγραψε ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης και είχε τίτλο «Πήρα τη στράτα την κακιά» (1952). Ακολούθησε το «Να πας να πεις της μάνας μου» (1956) του Γιώργου Ζαμπέτα.
Η Πόλυ Πάνου ήταν η πρώτη που τραγούδησε τα «Παιδιά του Πειραιά», που αργότερα έγινε μεγάλη επιτυχία και ήταν ο ίδιος ο Χατζιδάκις που την κάλεσε στο τηλέφωνο και της είπε: «Έχω, Πόλυ, γραμμένο ένα τραγούδι για σένα».
Η σημαντική αυτή ερμηνεύτρια τραγούδησε πολλά από τα καινούργια τραγούδια όλων των κορυφαίων λαϊκών συνθετών της δεκαετίας του '50. Ήταν η εποχή άλλωστε ανάδειξης μίας νέας γενιάς. Η Πόλυ Πάνου θα αναδειχτεί παράλληλα με τον Στέλιο Καζαντζίδη, τον Πάνο Γαβαλά, την Καίτη Γκρέυ και τη Γιώτα Λύδια. Ο Βασίλης Τσιτσάνης, ο Απόστολος Καλδάρας, ο Γιώργος Μητσάκης, ο Θόδωρος Δερβενιώτης και ο Μπάμπης Μπακάλης θα της γράψουν τα καινούργια τραγούδια με τα οποία θα αναδειχτεί στη δισκογραφία και στο πάλκο. Πολλά απ' αυτά θ' αντέξουν να τραγουδιούνται μέχρι και σήμερα.
Το "Μες στην πολλή σκοτούρα μου", και το "Παίξε Χρήστο το μπουζούκι" του Βασίλη Τσιτσάνη, "Φέρτε μια κούπα με κρασί", "Οτι βρέξει ας κατεβάσει" του Απ. Καλδάρα, "Σβήσε το φως να κοιμηθούμε" του Γιάννη Παπαϊωάννου, "Πάρε το δαχτυλίδι μου", "Καυγαδάκι" του Μητσάκη, "'Αλλα μου λεν τα μάτια σου", "Ένα σφάλμα έκανα" του Δερβενιώτη, "Εσένα δε σου άξιζε αγάπη", "Τα αδέλφια δε χωρίζουνε", "'Ασε πρώτα να ξεχάσω" του Καλδάρα, "Τα λιμάνια" του Τσιτσάνη και πολλά άλλα, υπήρξαν σταθμός στην καλλιτεχνική της πορεία.

Στο ιατρικό ανακοινωθέν του νοσοκομείου Υγεία αναφέρεται: «H Πολυτίμη Πάνου, ετών 73, απεβίωσε σήμερα Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2013 στο νοσοκομείο ΥΓΕΙΑ μετά από πολύμηνη και άνιση μάχη με τον καρκίνο».
Πηγή: Ethnos.gr 

Το Καλντερίμι - Πόλυ Πάνου




Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου 2013

Σώπα μη μιλάς - Αζίζ Νεσίν

ΣΩΠΑ !!! ..Σώπα, μη μιλάς, είναι ντροπή, κόψ' τη φωνή σου, σώπασε επιτέλους κι αν ο λόγος είναι αργυρός, η σιωπή ειναι χρυσός.
Τα πρώτα λόγια που άκουσα από παιδί, έκλαιγα, γέλαγα, έπαιζα, μου λέγαν: «σώπα!».
Στο σχολείο μου κρύψανε την αλήθεια τη μισή,
μου λέγανε: «εσένα τι σε νοιάζει; Σώπα!»
Με φίλησε το πρώτο κορίτσι που ερωτεύτηκα και μου λέγανε:
«Κοίτα μην πεις τίποτα, σσσ...σώπα!»
Κόψε τη φωνή σου και μη μιλάς, σώπαινε.
Και αυτό βάσταξε μέχρι τα είκοσί μου χρόνια.
Ο λόγος του μεγάλου, η σιωπή του μικρού.
Έβλεπα αίματα στο πεζοδρόμιο,
«Τι σε νοιάζει εσένα;», μου λέγανε,
«θα βρεις το μπελά σου, σώπα!».
Αργότερα φωνάζανε οι προϊστάμενοι
«Μη χώνεις τη μύτη σου παντού, κάνε πως δεν καταλαβαίνεις, σώπα!»
Παντρεύτηκα, έκανα παιδιά, και τα 'μαθα να σωπαίνουν,
η γυναίκα μου ήταν τίμια κι εργατική και ήξερε να σωπαίνει.
Είχε μάνα συνετή, που της έλεγε: «Σώπα».
Σε χρόνια δίσεκτα οι γονείς, οι γείτονες, με συμβουλεύανε:
«Μην ανακατεύεσαι, κάνε πως δεν είδες τίποτα. Σώπα!»
Μπορεί να μην είχαμε με δαύτους γνωριμία ζηλευτή,
με τους γείτονες, μας ένωνε όμως, το «Σώπα!».
«Σώπα!» ο ένας, «σώπα!» ο άλλος, «σώπα!» οι επάνω, «σώπα!» οι κάτω,
«σώπα!» όλη η πολυκατοικία και όλο το τετράγωνο.
«Σώπα!» οι δρόμοι οι κάθετοι και οι δρόμοι οι παράλληλοι.
Κατάπιαμε τη γλώσσα μας... Στόμα έχουμε και μιλιά δεν έχουμε.
Φτιάξαμε το σύλλογο του «Σώπα!». Και μαζευτήκαμε πολλοί,
μια πολιτεία ολόκληρη, μια δύναμη μεγάλη, αλλά μουγκή!
Πετύχαμε πολλά, φτάσαμε ψηλά, μας δώσανε παράσημα,
τα πάντα κι όλα πολύ εύκολα,μόνο με το «Σώπα!».
Μεγάλη τέχνη αυτό το «Σώπα»!
Μάθε το στη γυναίκα σου, στο παιδί σου, στην πεθερά σου
κι όταν νιώσεις ανάγκη να μιλήσεις ξερίζωσε τη γλώσσά σου
και κάν' την να σωπάσει.Κόψ'την σύρριζα.
Πέτα την στα σκυλιά.
Το μόνο άχρηστο όργανο από τη στιγμή που δεν το μεταχειρίζεσαι σωστά.
Δεν θα έχεις έτσι εφιάλτες, τύψεις κι αμφιβολίες.
Δε θα ντρέπεσαι τα παιδιά σου και θα γλιτώσεις απ' το βραχνά να μιλάς,
χωρίς να μιλάς να λες «έχετε δίκιο, είμαι σαν κι εσάς»
Αχ! Πόσο θα 'θελα να μιλήσω ο κερατάς!
Και δεν θα μιλάς,θα γίνεις φαφλατάς,θα σαλιαρίζεις αντί να μιλάς.
Κόψε τη γλώσσα σου, κόψ' την αμέσως.Δεν έχεις περιθώρια.
Γίνε μουγκός.
Αφού δε θα μιλήσεις, καλύτερα να το τολμήσεις. Κόψε τη γλώσσά σου.
Για να είσαι τουλάχιστον σωστός στα σχέδια και στα όνειρά μου
ανάμεσα σε λυγμούς και παροξυσμούς κρατώ τη γλώσσά μου,
γιατί νομίζω πως θα 'ρθει η στιγμή που δεν θα αντέξω
και θα ξεσπάσω και δεν θα φοβηθώ και θα ελπίζω
και κάθε στιγμή το λαρύγγι μου θα γεμίζω με ένα φθόγγο,
με έναν ψίθυρο, με ένα τραύλισμα, με μια κραυγή που θα μου λέει:
ΜΙΛΑ!
Αζίζ Νεσίν  (πηγή: Σκέψεις Σοφών) 

Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2013


Pablo Neruda: Αργοπεθαίνει...

Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας,επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει. 
Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος, όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο "ι" αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια, που μετατρέπουν ένα χασμουργητό σε ένα χαμόγελο, που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα.
Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι, όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές. 
Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν ακούει μουσική, όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του. 
Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει τον έρωτά του, όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν, όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για την τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή. 
Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει, όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει. 
Αποφεύγουμε το θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής. 
Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας. 

Pablo Neruda (Μετάφραση από τα ιταλικά: Βασίλης Χατζηγιάννης).

Τρίτη 3 Σεπτεμβρίου 2013

Απεβίωσε σε ηλικία 92 ετών η Άννα Χρυσάφη

Η Άννα Χρυσάφη, μια από τις σπουδαιότερες ερμηνεύτριες του ελληνικού ρεμπέτικου και λαϊκού τραγουδιού έφυγε από τη ζωή πλήρης ημερών, σε ηλικία 92 ετών.
Γνωστή ως βασίλισσα του πάλκου, η Άννα Χρυσάφη σημάδεψε τον χώρο του λαϊκού τραγουδιού. Ήταν η πρώτη ντίβα που ερμήνευε όρθια στο πάλκο τις επιτυχίες της και η πρώτη που κατάφερε να φέρει την καλή κοινωνία σε λαϊκό εξοχικό κέντρο, στο θρυλικό Ροσινιόλ των Σεπολίων, που έδωσε και το όνομά του στην περιοχή. Υπήρξε η πρώτη ρεμπέτισσα που τόλμησε να εμφανιστεί στη μεγάλη οθόνη, στην ταινία του ελληνικού κινηματογράφου «Ο Πύργος των Ιπποτών» του 1952, ερμηνεύοντας το «Μια γυναίκα, δύο άντρες, κομπολόι δίχως χάντρες» του Γιώργου Μητσάκη.
Η Άννα Χρυσάφη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1921. Οι γονείς της ήταν πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία και στην οικογένειά της υπήρχαν πολλοί μουσικοί. Ξεκίνησε την καριέρα της το 1949 και η πρώτη της μεγάλη επιτυχία ήταν τα «Πεταλάκια» του Μανώλη Χιώτη. Άλλη μια μεγάλη επιτυχία ερμήνευσε ήταν το τραγούδι «Δεν μπορεί κανείς να ξέρει» του Μάνου Χατζιδάκι, στη ταινία «Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος».
Συνεργάστηκε με όλα τα μεγάλα ονόματα του λαϊκού και ρεμπέτικου τραγουδιού, όπως οι Βασίλης Τσιτσάνης, Μάρκος Βαμβακάρης, Γιάννης Παπαϊωάννου, Σωτηρία Μπέλου, Απόστολος Καλδάρας, Τάκης Μπίνης κ.ά. και χάρισε τη φωνη της σε τουλάχιστον 400 επιτυχίες. Από τις πιο γνωστές: «Το παρελθόν θυμήθηκα» του Στράτου Καμενίδη, «Στο Τούνεζι στην Μπαρμπαριά» του Βασίλη Τσιτσάνη, «Μες στης Πόλης το χαμάμ» του Ανέστου Δελιά, «Πάρε το δαχτυλίδι μου», «Όπου Γιώργος και μάλαμα», «Πάλιωσε το σακάκι μου» του Γιώργου Μητσάκη, «Το κορίτσι απόψε θέλει» του Γιάννη Τατασόπουλου και «Λίγα ψίχουλα αγάπης σου γυρεύω» του Σταύρου Τζουανάκου.
Τα τελευταία χρόνια ζούσε, με τον σύζυγό της Φώτη, στους Αγίους Αναργύρους και τα καλοκαίρια στο εξοχικό τους στην Ανάβυσσο.
ertopen

Κυριακή 1 Σεπτεμβρίου 2013

Η επανάσταση των σιωπηλών, του Γιώργου Γραμματικάκη




Οι Σειρήνες όμως έχουν ένα όπλο πιο φοβερό και από το τραγούδι: τη σιωπή τους. Και πιθανότερο, παρόλο που δεν έτυχε ποτέ, θα ήταν να γλιτώσεις από το τραγούδι τους, παρά από τη σιωπή τους.[Φραντς Κάφκα, Η σιωπή των σειρήνων]



Η επανάσταση που οραματίζομαι θα είναι μια επανάσταση των σιωπηλών. Δεν θα έχει σημαίες αναπεπταμένες, συνθήματα και ιδεολογικές διακηρύξεις. Θα είναι μια επανάσταση βουβή, που θα στηρίζεται απλώς στην αλληλεγγύη των βλεμμάτων. Θα ξεκινήσει από την απόλυτη, την οργισμένη σιωπή, και θα αποδώσει στον άνθρωπο ό,τι στερήθηκε, ό,τι ονειρεύθηκε, ό,τι ζήτησε με κραυγές -πριν επιλέξει τη σιωπή.
Γιατί αυτή η σιωπή είναι η απόγνωση και η προσδοκία του. Δεν είναι αποδοχή, μήτε μοιρολατρία. Η σιωπή είναι το μέτρο της διαψευσμένης του ζωής, η πίκρα για τις επαγγελίες που ακυρώθηκαν, η οργή για την υποκρισία και το ψέμα. Η σιωπή είναι το ανώτερο στάδιο της πολιτικής ωριμότητας. Αν οδηγήσει στην επανάσταση, θα είναι μια επανάσταση αληθινή, αφού για πρώτη φορά δεν θα δεσμεύεται από τα λόγια της, θα δεσμεύεται μόνον από τα αισθήματά της.
Η επανάσταση των σιωπηλών δεν απευθύνεται λοιπόν σε ορισμένες τάξεις κοινωνικές, ούτε υπόσχεται ευημερία και δικαιώματα. Υπόσχεται μόνον μια άλλη γλώσσα: Την ξεχασμένη γλώσσα της ειλικρίνειας και της ευθύνης. Δεν επιδιώκει την εξουσία, αφού όπως απέδειξε η Ιστορία αυτό οδηγεί στη βία και τον εκφυλισμό. Επιδιώκει, όμως, να αποδώσει στον άνθρωπο την εξουσία της ζωής του, να απαντήσει στη βουβή απόγνωση της σιωπής του. «Η επανάσταση», σχολίασε ο μέγιστος των θεωρητικών της, «συνιστά μια πνευματική αναταραχή, μέσω της οποίας μια ομάδα ανθρώπων επιδιώκει να θέσει νέα θεμέλια για την ύπαρξή της».
Σε αυτήν λοιπόν την επανάσταση, που αναζητά αιωνίως τα θέμελιά της, δεν έχουν ίσως θέση οι ποιητές, μήτε οι φιλόσοφοι. Εχουν όμως θέση οπωσδήποτε οι άνεργοι. Ο φιλόσοφος προσπαθεί να καταλάβει τον κόσμο, ο ποιητής δημιουργεί τον δικό του. Ο άνεργος όμως τον στερείται εξ ορισμού. Η ανεργία αποτελεί τον παραλογισμό ενός πολιτισμού, που δεν παύει να επαίρεται για τις κατακτήσεις του. Ο παραλογισμός αυτός, αλλού μεταφράζεται στην πρόκληση της χλιδής, στον άνεργο σε ταπεινώσεις που δεν τελειώνουν. Ο άνεργος κατέφυγε στη σιωπή, επειδή κουράστηκε να ακούει για επενδύσεις και για τη μείωση της ανεργίας· που εξαιρεί ωστόσο πάντοτε τον ίδιο. Ο άνεργος είναι πια σιωπηλός, όχι επειδή θέλει να κρύψει την οργή του, αλλά επειδή δεν αντέχει να μιλήσει άλλο.
Η σιωπή -που κρύβει την απόγνωση- χαρακτηρίζει ακόμα όσους νοιάζονται αληθινά για τα δεινά του περιβάλλοντος. Δεν είναι οι οικολόγοι: Οι οικολόγοι φλυαρούν χωρίς μέτρο, και αναζητούν διαρκώς άλλοθι στον εαυτό τους και την «ανάπτυξη». Στην επανάσταση των σιωπηλών, θα συμμετέχουν οι άλλοι: Οσοι γνωρίζουν ότι η ανάσα της φύσεως είναι το ίδιο σπουδαία με τη δική τους ανάσα, ότι τα τραύματά της αποτελούν τραύματα στο δικό τους σώμα και την ψυχή. Αν σήμερα η μόνη προσδοκία τους είναι η επανάσταση των σιωπηλών, είναι επειδή κουράστηκαν να καταγγέλουν: την ασίγαστη μανία καταστροφής σε παραλίες και δάση, τις απάνθρωπες πόλεις που στεγνώνουν τις ψυχές, τη θυσία του αιώνιου και του αναγκαίου στο εφήμερο και το ταπεινό. Η επανάσταση των σιωπηλών δεν υπόσχεται νόμους και διατάγματα, που θα αποβλέπουν στην «προστασία» του περιβάλλοντος. Θεωρεί, αντίθετα, ότι είναι ο άνθρωπος που πρέπει να προστατευθεί. Εκείνος -που σήμερα σιωπά με απόγνωση- και οι επίγονοί του. Το περιβάλλον είναι ανάγκη να παραμείνει όσο γίνεται υπερήφανο και ανέγγιχτο, επειδή μόνον έτσι ανθεί πράγματι η ζωή. Αλλιώς, θα πληθαίνουν οι απομιμήσεις και τα ομοιώματά της.
Στην επανάσταση των σιωπηλών συμμετέχουν και όσοι είδαν το διαφορετικό κόσμο, που έπλασαν μέσα τους, να διαψεύδεται και να συντρίβεται. Μήτε μετάνιωσαν όμως, επειδή ο κόσμος τους είχε αξίες και ήθος, μήτε αλλάζουν. Στην επανάσταση των σιωπηλών, είναι σημαιοφόροι χωρίς σημαίες, πεζοπόροι χωρίς προμήθειες. Διαθέτουν την τιμιότητα του βλέμματος και μια παράδοξη αξιοπρέπεια. Ο κόσμος όμως που έπλασαν -που είχε αξίες και ήθος- είναι πάντοτε εκεί. Και απαιτεί το σεβασμό από όσους μιλούν εξ ονόματός του. Αυτοί οι σημαιοφόροι -χωρίς σημαίες- στην επανάσταση των σιωπηλών είναι η εγρήγορση και η συνείδησή της.
Όσοι άλλωστε κατέφυγαν στη σιωπή δεν έπαυσαν να ονειρεύονται: τη δίκαιη συγκρότηση του κοινωνικού ιστού, την αύρα μιας παιδείας ουσιαστικής, την ενίσχυση των δημιουργικών δυνάμεων που εν είδει μικρής φωτιάς υπάρχουν στον καθένα. Αντί όμως να κερδίσουν τη μοναδικότητά τους, έγιναν αριθμοί και αποδέκτες. Αριθμοί σε πίνακες στατιστικής και σε μετρήσεις θεαματικότητας· αποδέκτες σε επίπλαστες ανάγκες και όμηροι μιας ανεξέλεγκτης προόδου. Κι ενώ τα στοιχεία και οι εξαγγελίες των πολιτικών μιλούν για τη διαρκή άνοδο του εθνικού εισοδήματος, εκείνοι αισθάνονται ότι το βιοτικό τους επίπεδο -με την έννοια του βίου, της ζωής- διαρκώς μειώνεται.
Αυτός άλλωστε -εγώ ή εσείς- που οραματίζεται την επανάσταση των σιωπηλών, δεν ενδιαφέρεται αν επικριθεί ως ρομαντικός, μήτε αν καταταχθεί από τους εχέφρονες στους υπέρμαχους μιας ουτοπίας, από τις πολλές που γνώρισε η Ιστορία. Οι επικριτές της επανάστασης των σιωπηλών, συχνά φορτωμένοι με διπλώματα και κοινωνιολογικές περγαμηνές, αγνοούν την αξία της σιωπής, το εν δυνάμει επαναστατικό της περιεχόμενο. Τι άλλο όμως ήταν η εξέγερση του Πολυτεχνείου -για να αναφερθούμε στην επικαιρότητα- από μια κραυγή σπαρακτική, μια στιγμή επαναστάσεως ύστερα από χρόνια σιωπής; Η σιωπή υπήρχε από νωρίς στις διαψευσμένες προσδοκίες των νέων ανθρώπων, σερνόταν στα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα και τους δρόμους της Αθήνας, μιλούσε με μουσικές και αθέατα δάκρυα. Η βία επιτάχυνε την έκφρασή της, τα τανκς προσπάθησαν να καλύψουν την απειλή της.
Όσοι λοιπόν αμφισβητούν την επανάσταση των σιωπηλών, δεν μέτρησαν ποτέ την αξία της σιωπής, δεν έτυχε ποτέ να αντιληφθούν την εκρηκτική της δύναμη. Μήπως όμως και ο έρωτας δεν είναι ως επί το πλείστον σιωπή, μήπως μέσα στη σιωπή δεν πλάθει ο δημιουργός το έργο του;
«Οι επαναστάσεις είναι τρελές εμπνεύσεις της Ιστορίας», έγραψε ένας σπουδαίος επαναστάτης, που δολοφονήθηκε μάλιστα από τους πρώην συντρόφους του στην εξορία. Η επανάσταση των σιωπηλών δεν θα είναι απλώς μια τρελή έμπνευση της ανθρώπινης ιστορίας. Θα είναι ίσως η συνέχεια και η αποθέωσή της.


grafida.net

Τριβόλι-Το Ελληνικό Viagra

Γνωρίζουν Έλληνες και Κύπριοι ότι το φυτικό συστατικό για την παραγωγή των σχετικών σκευασμάτων (Βιάγκρα), που υποβοηθούν τη σεξουαλικότητα ανδρών και γυναικών, είναι διάσπαρτο στην ελληνική και κυπριακή φύση; Ασχέτως αν στις δύο χώρες οι πώλησεις του Βιάγκρα έχουν εκτοξευτεί στη δεύτερη θέση μεταξύ των 27 χωρών-μελών της Ε.Ε.









Tribulus Terrestis, τριόλι, τριβόλι ή και πενταξύλια: πολλά ονόματα και «δυνατότητες»

Την απάντηση αλλά και την ενημέρωση για τον πλούτο των θεραπευτικών ιδιοτήτων των βοτάνων δίνει η δρ Κυριακή Ζαννέττου-Παντελή, η οποία για περισσότερο από 3 χρόνια έψαξε, κατέγραψε και μελέτησε πάνω από 2.000 βότανα στην Κύπρο. Εξ αυτών, τα 673 ανήκουν στην κατηγορία των φαρμακευτικών φυτών. Ολες αυτές οι πληροφορίες συμπεριλαμβάνονται στο βιβλίο της «Τα φαρμακευτικά φυτά της Κύπρου».
Στα παλιά τα χρόνια για την αντιμετώπιση διαφόρων παθήσεων, ακόμη και για τη βελτίωση των σεξουαλικών επιδόσεων, επιστρατεύονταν οι γητευτές και οι λαϊκοί θεραπευτές, που με τα διάφορα ξόρκια και χαϊμαλιά τους κατάφερναν ή να λύσουν το πρόβλημα της σεξουαλικότητας ή να αποθαρρύνουν τους «ασθενείς» σε τέτοιο βαθμό, ώστε τους οδηγούσαν σε παραίτηση από την προσπάθεια θεραπείας τους!
Αυτά συνέβαιναν μέχρις ότου ανακαλύφθηκε το «θαυματουργό χάπι», το Βιάγκρα. Πολλά έχουν λεχθεί για τις θαυματουργές επενέργειές του αλλά και πολύ λίγα για τις παρενέργειές του. Πολύ λίγοι θάνατοι έχουν αποδοθεί στη χρήση του, οι περισσότεροι έχουν αποσιωπηθεί ή αποδοθεί σε άλλες αιτίες.
«Αυτό όμως που αρκετοί δεν γνωρίζουν είναι ότι πολλά σκευάσματα και φάρμακα παρασκευάζονται αντλώντας την πρώτη ύλη τους από τα βότανα κυρίως του ανατολικού ημισφαιρίου και της Μεσογείου και τέτοια φυτά είναι διάσπαρτα στην ελληνική και κυπριακή γη».
«Στην Κύπρο οι καλλιεργητές έχουν καταλάβει τη σημασία των συγκεκριμένων φυτών και έτσι αυξάνονται συνεχώς. Τελευταία βρήκαν έναν καλό βοηθό-καθοδηγητή στην προσπάθειά τους. Ο βοηθός αυτός είναι το τμήμα Αρωματικών & Φαρμακευτικών Φυτών του υπουργείου Γεωργίας, Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος της Κύπρου. Μάλιστα από φέτος ξεκίνησε ένας νέος εκθεσιακός θεσμός από τον Κυπριακό Οργανισμό Τουρισμού, που αφορά την “Ημέρα των βοτάνων”».
Η δρ Κυριακή Ζαννέττου-Παντελή αναφερόμενη στο θέμα της τόνωσης της σεξουαλικής ζωής των ανθρώπων αλλά και στο ξεπέρασμα των ψυχοσωματικών ανωμαλιών, που συνοδεύουν την μειωμένη παρουσία των σεξουαλικών ορμονών στον άνθρωπο και στα δύο φύλα, τόνισε ότι «υπήρχε το βουλγαρικό φάρμακο “Τριπεστάν” και το “Τριβολίν” τα τελευταία χρόνια, που παρασκευάζονται αποκλειστικά από το φυτό Tribulus terrestis τα οποία είναι τα γνωστά μας τριόλια ή πενταξύλια»!
Εκτός από τα τριόλια ή πενταξύλια υπάρχουν και άλλα φυτικά φάρμακα που βοηθούν στον τομέα αυτό είναι το Glanolin (εκχύλισμα από σπόρους φραγκοστάφυλου) και το Primrose-oil, πρόκειται για λάδι του νυχτολούλουδου Oenothera erythrocepala). Τα αποτελέσματα των δύο τελευταίων δεν είναι τόσο εντυπωσιακά ως προς τη σεξουαλική δραστηριότητα του ανθρώπου, όμως βοηθούν αφάνταστα εξαλείφοντας τα ψυχοσωματικά συμπτώματα που συνοδεύουν τη μείωση των σεξουαλικών ορμονών.
Το φυτό το βρίσκουμε εύκολα και σε μεγάλη ποσότητα σε Ελλάδα και Κύπρο. Βλαστεί στο ίδιο περιβάλλον με το άτομο και μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε για προληπτικούς είτε για θεραπευτικούς σκοπούς. Η προετοιμασία του ως θεραπευτικού ροφήματος είναι πολύ εύκολη για όσους θα ήθελαν να ακολουθήσουν την εύκολη και φτηνή αυτή λύση για επίλυση του προβλήματος των σεξουαλικών επιδόσεων, χωρίς παρενέργειες για τον οργανισμό.
Τα τριόλια,«τα αγκαθερά ζιζάνια των αγρών» (σ.σ. κατά το λεξικό Μπαμπινιώτη. Στο ίδιο λεξικό συναντάμε και τις μεταφορικές έννοιες κολλητσίδα, ζιζάνιο που αποδίδεται στο άτακτο παιδί αλλά και στον κακό δαίμονα), ανθίζουν κάθε χρόνο από τον Μάη μέχρι τον Οκτώβρη. Φέρουν άνθη μικρά κίτρινα, που βρίσκονται στη βάση των ακραίων φύλλων τους. Τα φύλλα τους είναι αντίθετα, σύνθετα, πτερόσχιδα με 3-7 ζεύγη φυλλαρίων. Ο καρπός είναι στρογγυλός, επίπεδος και αποτελείται από 5 σπόρους. Ο κάθε σπόρος φέρει τρία άνισα σκληρά αγκάθια, αυτά που προσδιορίζουν και το όνομά του, τρίλοβος, ενώ το δεύτερο προσδιορίζει τη συνήθεια του φυτού-βοτάνου να απλώνει στη γη δημιουργώντας εκεί που βλασταίνει έναν μικρό χορτοτάπητα.
«Μικροί -θυμίζει η δρ Ζαννέττου- περπατώντας ξυπόλυτοι στους αγρούς πολλές φορές είχαμε την άσχημη εμπειρία να πατήσουμε τους σπόρους αυτούς. Ο πόνος ήταν τόσο οξύς, που μας ανάγκαζε να χοροπηδούμε στο ένα πόδι μέχρις ότου καταφέρουμε να αφαιρέσουμε το αγκάθι αυτό. Ετσι έμεινε η παροιμιακή φράση ετριολίστηκε ή τριολίστηκε σε σημείο που όταν κάποιος αντιδρούσε έντονα σε κάτι, να τον ρωτούν: “Τι έπαθες και τριολίστηκες τώρα;”»

Τρία φλιτζανάκια την ημέρα, 
τα προβλήματα κάνουν πέρα

Το βοτάνι μαζεύεται χωρίς τις ρίζες του, σε πλήρη άνθιση, μαζί με τους σπόρους του, οι οποίοι έχουν πιο έντονες ιδιότητες.
Στη συνέχεια καθαρίζεται από τις σκόνες, τοποθετείται σε μια κατσαρόλα και καλύπτεται με νερό. Πρέπει να βράσει καλά, μέχρις ότου μείνει πιο λίγο από το μισό το αρχικό νερό. Το εκχύλισμα σουρώνεται και φυλάσσεται στο ψυγείο μέχρι μία εβδομάδα. Η δοσολογία είναι τρία φλιτζανάκια του καφέ την ημέρα, το τελευταίο το βράδυ πριν από τον ύπνο.
Το ρόφημα επιδρά στους άνδρες αυξάνοντας την ανδρική ορμόνη τεστοστερόνη, βοηθά στη σπερματογένεση αυξάνοντας τον αριθμό και την κινητικότητα των σπερματοζωαρίων, αυξάνει τη σεξουαλική διάθεση.
Στις γυναίκες τονώνει την σεξουαλική διάθεση και βοηθά να ξεπεραστούν τα διάφορα ψυχοσωματικά προβλήματα, που συνοδεύουν την εμμηνόπαυση όπως: αϋπνία, υπερένταση, απάθεια, υπερευαισθησία και υπεραιμία. Το ίδιο βοηθά, σε περιπτώσεις που παρουσιάζονται τα προβλήματα αυτά σε πρόωρη αφαίρεση των μητρικών.
Το μαγιοβότανο μπορεί να παίρνεται για απεριόριστο χρόνο χωρίς παρενέργειες. Όμως συστήνεται να γίνονται μικρά διαλείμματα μετά την πρώτη δίμηνη ή τρίμηνη συνεχή λήψη του, που κανονικά αυξάνει τα επίπεδα των ορμονών και διορθώνει τη σεξουαλική διάθεση.

Της ΜΑΙΡΗΣ ΠΙΝΗ (Δημοσιεύθηκε στην Ελευθεροτυπία)Από:foreignpress-gr.com

Σάββατο 31 Αυγούστου 2013

ΗΠΑ: Microsoft και Google κινούνται δικαστικά κατά των αρχών για τις παρακολουθήσεις

Η εταιρεία πληροφορικής Microsoft ανακοίνωσε χθες πως η υπόθεση που αφορά το αίτημα των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών για την παροχή δεδομένων των χρηστών του διαδικτύου θα επιλυθεί τελικώς στα δικαστήρια, καθώς οι διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση αποδείχθηκαν άκαρπες.
Η Microsoft και ο γίγαντας του Διαδικτύου Google είχαν προσφύγει τον Ιούνιο στην ομοσπονδιακή δικαιοσύνη, διεκδικώντας το δικαίωμα να κοινοποιούν περισσότερα στοιχεία για τις πληροφορίες σχετικά τα δεδομένα των χρηστών, που αξιώνει να της παρέχονται η κυβέρνηση στα πλαίσια την νομοθεσίας FISA (Foreign Intelligence Surveillance Act), η οποία επιτρέπει την παρακολούθηση των ηλεκτρονικών επικοινωνιών ξένων υπηκόων.
Οι δύο εταιρείες είχαν δεχθεί έξι φορές να δώσουν περισσότερο χρόνο στην αμερικανική κυβέρνηση να απαντήσει στη δικαστική προσφυγή τους, όμως οι διαπραγματεύσεις «στέφθηκαν από αποτυχία», όπως δήλωσε ο κύριος νομικός σύμβουλος της Microsoft Μπραντ Σμιθ στο προσωπικό του ιστολόγιο.
«Συχνά, η Microsoft κι η Google λαμβάνουν αποστάσεις η μία από την άλλη. Όμως σήμερα, οι δύο εταιρείες βρίσκονται η μία στο πλευρό της άλλης. Εκτιμούμε πως, βάσει του Αμερικανικού Συντάγματος, έχουμε το δικαίωμα να μοιραζόμαστε περισσότερες πληροφορίες με το μεγάλο κοινό», επεσήμανε ο Σμιθ.
Οι δύο γίγαντες της Σίλικο Βάλεϊ επιθυμούν να μπορούν να προσφέρουν στους χρήστες του διαδικτύου μία ευρύτερη εικόνα του τύπου των πληροφοριών που ζητεί από τους παρόχους η αμερικανική κυβέρνηση.
Ο Σμιθ επιπλέον έκρινε ανεπαρκή την πρωτοβουλία του επικεφαλής των 16 αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών Τζέιμς Κλάπερ—ο οποίος την Πέμπτη δεσμεύθηκε ότι κάθε χρόνο θα δημοσιεύει «μία γενική αναφορά» των δραστηριοτήτων τους για την παρακολούθηση των επικοινωνιών—και αξίωσε να κοινοποιούνται περισσότερες λεπτομέρειες, φερ’ ειπείν για τον αριθμό των αιτήσεων σχετικά με πληροφορίες που αφορούν με τα ηλεκτρονικά μηνύματα, το περιεχόμενο και τον λόγο των αιτήσεων αυτών, κ.ο.κ.
«Είναι δυνατόν να κοινοποιούνται δημοσίως αυτές οι πληροφορίες δίχως να εγείρεται κάποιο πρόβλημα για την ασφάλεια», υποστήριξε ο Σμιθ. «Μετά την αποτυχία των προσφάτων διαπραγματεύσεων, εμείς θα κινηθούμε δικαστικά», πρόσθεσε.
Οι εταιρείες παροχής υπηρεσιών Ιντερνέτ διαβεβαιώνουν πως παρέχουν πληροφορίες για τους χρήστες μόνον κατόπιν επίσημης δικαστικής εντολής, υποστηρίζοντας πως συμμορφώνονται πλήρως με τη βούληση των αμερικανικών αρχών. Οι τελευταίες υποστηρίζουν πως οι παρακολουθήσεις είναι νόμιμες κι έχουν συντελέσει στην αποτροπή δεκάδων τρομοκρατικών πληγμάτων.
Πηγή: AΠE-MΠΕ

Παρασκευή 30 Αυγούστου 2013

Αντίο Μίκυ Μάους

Μετά από σχεδόν 48 χρόνια, όταν ο Ευάγγελος Τερζόπουλος κατάφερε να εξασφαλίσει την άδεια και να φέρει ξανά τον Μίκυ Μάους στην Ελλάδα (είχαν προηγηθεί εκδόσεις τη δεκαετία του '50 χωρίς άδεια με αποτέλεσμα τη δικαστική παρέμβαση της Αμερικανικής εταιρείας που κατείχε τα πνευματικά δικαιώματα), αλλά και γενικά να δημοσιεύει κόμικς με τους ήρωες του Ντίσνεϋ, η κρίση «διώχνει» τον Μίκυ από την Ελλάδα και δίνει (ένα ακόμη) τέλος στην εποχή της αθωότητας. Ο Χρήστος Τερζόπουλος, ιδιοκτήτης της Τερζόπουλος – Νέα Ακτίνα, ανακοίνωσε ότι διακόπτει την έκδοση των περιοδικών λόγω χαμηλών πωλήσεων, ή ίσως απλά... βρήκε ευκαιρία να αποχωρήσει από το «χώρο».
Μίκυ Μάους, ΚΟΜΙΞ, Αλμανάκο, Κλασικά, Μίκυ (Μεγάλο), Μίκυ Μυστήριο, Ντόναλντ, σπέσιαλ και επετειακές εκδόσεις και άλλα πολλά περιοδικά που κύριο μέλημά τους ήταν η διάπλαση χαρακτήρων και η διεύρυνση των πνευματικών οριζόντων κυρίως των νεότερων αναγνωστών, πέρασαν στην ιστορία...
Αντίο... Μίκυ ΜάουςΟ εκδότης Χρήστος Τερζόπουλος έγραψε χθες το βράδυ:
«Μερικά πράγματα όπως ο κυβερνητικός ανασχηματισμός, η υποτίμηση του νομίσματος και το κλείσιμο εφημερίδας ή περιοδικού δεν ανακοινώνονται εκ των προτέρων.
Η διακοπή της έκδοσης των περιοδικών δεν ήταν μια επιπόλαια και ξαφνική επιλογή. Εδώ και πολλούς μήνες, από την αρχή του χρόνου, είχαμε επαφές και διαπραγματευόμασταν για να βρούμε βιώσιμη λύση για τα περιοδικά. Χρειάζεται ψυχικό σθένος να γίνονται διαπραγματεύσεις με νηφαλιότητα και σύνεση χωρίς να μεταφερθεί η αγωνία στους συνεργάτες μας.
Έως την τελευταία στιγμή κρατούσαμε την σπίθα ζωντανή μήπως μπορέσει να συνεχιστεί η έκδοση των περιοδικών. Συνεχίσαμε να κάνουμε αυτό που γνωρίζαμε να κάνουμε πάντοτε. Να εκδίδουμε περιοδικά που να είναι όσο καλύτερα μας επέτρεπαν οι συνθήκες να φτιάξουμε. Και αυτό θα ξανακάνουμε όταν μας το επιτρέψουν οι καιροί. Δείγματα της εργασίας μας έχετε, τελευταία απόδειξη το βιβλίο του Γκόντφρεντσον.
Δυστυχώς δεν μπορώ να επεκταθώ περισσότερο πάνω σε αυτό το θέμα επειδή η εμπιστευτικότητα των διαπραγματεύσεων δεν το επιτρέπει. Όμως πρέπει να γνωρίζετε με βεβαιότητα πως η διακοπή ενός έργου μιας ζωής (σχεδόν 48 χρόνια) δεν είναι μια πράξη που δεν έχει έντονη συναισθηματική φόρτιση.»

Οι ιστορίες των Carl Barks, Don Rossa, Romano Scarpa και πολλών άλλων καλλιτεχνών, ο Μίκυ, ο Ντόναλντ, τα ανήψια του, ο Γκούφη, ο Κύρος Γρανάζης, ο Μαύρος Πητ, ο Γκαστόνε, ο Σκρούτζ με τα φανταστικομμύρια του και οι άλλοι κάτοικοι της Λιμνούπολης, αυτό το κομμάτι της διαπαιδαγώγησής μας, της εκμάθησης της γλώσσας μας, της ψυχαγωγίας μας, και τέλος η «τυχερή μας δεκάρα» θα βρίσκονται για πάντα στις καρδιές μας.
Σνιφ, κλαψ, λυγμ, σμπαρακουάκ...

Πέμπτη 15 Αυγούστου 2013

59 χρόνια από τη δολοφονία του Νίκου Πλουμπίδη

Στις 14 Αυγούστου του 1954, στις 5.25 τα χαράματα στην Αγία Μαρίνα στο Δαφνί ο Νίκος Πλουμπίδης πέφτει νεκρός από τις σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος. «Εξετελέσθη ζητωκραυγάζων υπέρ του ΚΚΕ», έγραψαν την επόμενη μέρα οι εφημερίδες της εποχής, «αντιμετωπίζοντας με απόλυτον ψυχραιμίαν τας σφαίρας του αποσπάσματος…δεν εδέχθη ούτε να κοινωνήσει, ούτε να του δέσουν τους οφθαλμούς του».
Ο Νίκος Πλουμπίδης εντάχθηκε στο Κομμουνιστικό Κόμμα το 1926. Στο μεσοπόλεμο ανέπτυξε συνδικαλιστική δράση μέσα από την «Αριστερή Παράταξη» των δασκάλων (που στηρίζονταν από το ΚΚΕ). Το Μάρτη του 1933 εκλέχθηκε στην Εκτελεστική Επιτροπή της ταξικής Ενωτικής ΓΣΕΕ, της οποίας ήταν και εκπρόσωπος στην Κόκκινη Συνδικαλιστική Διεθνή. Υπήρξε μέλος της αντιπροσωπείας του ΚΚΕ στο 7ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς το 1935, ενώ κατά το 6ο Συνέδριο του Κόμματος το Δεκέμβρη του ίδιου έτους αναδείχθηκε αναπληρωματικό μέλος της Κεντρικής του Επιτροπής. Τον Ιούνη του 1938 σε σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα εκλέχθηκε μέλος του ΠΓ της ΚΕ αναλαμβάνοντας τη καθοδήγηση του Γραφείου Περιοχής Μακεδονίας – Θράκης. Την περίοδο της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης υπήρξε Γραμματέας της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας του ΚΚΕ, ενώ στη συνέχεια διετέλεσε και πρώτος καθοδηγητής της Οργάνωσης Προστασίας Λαϊκού Αγώνα (ΟΠΛΑ). Στο 7ο Συνέδριο του Κόμματος το 1945 αναδείχθηκε και πάλι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ. Στη διάρκεια του εμφυλίου ο Πλουμπίδης παρέμεινε στην Αθήνα, ενώ από την Άνοιξη του 1949 ανέλαβε υπεύθυνος του παράνομου κομματικού κλιμακίου στην Ελλάδα.
Στις 25/7/1952 το ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στηριζόμενο -σε μεγάλο βαθμό- και σε πληροφορίες στελεχών από την Ελλάδα, καθώς και στην πρωτοβουλία του Πλουμπίδη να δημοσιοποιήσει επιστολή με την οποία αναλάμβανε την ευθύνη του παράνομου μηχανισμού του ΚΚΕ, ενώ υπεύθυνος ήταν ο Μπελογιάννης, βγάζει απόφαση «για τον Νίκο Πλουμπίδη (Μπάρμπα)», με την οποία τον διαγράφει, χρησιμοποιώντας ιδιαίτερα σκληρούς, άδικους και απαράδεκτους χαρακτηρισμούς (του προδότη, του χαφιέ, κλπ.).
Ο Πλουμπίδης, απομονωμένος και χαρακτηρισμένος από την ηγεσία του Κόμματος, όχι μόνο δεν το αποκήρυξε, αλλά και το υπεράσπισε μέχρι την τελευταία του πνοή. Και ο ίδιος θεωρούσε πως υπήρξε θύμα συγκυριών και λανθασμένων –ενδεχομένως και προβοκατόρικα διοχετευμένων- παραπλανητικών πληροφοριών: «Δε με χωρίζει καμιά διαφορά με την ηγεσία του κόμματός μου», τόνιζε στην εφημερίδα «Προοδευτική Αλλαγή» της 25/7/1954. «Η ανακοίνωση του κόμματος περί αποκηρύξεώς μου είχε σκοπό να προφυλάξει το κόμμα από έναν υποτιθέμενο εχθρό και οφείλεται σε σφαλερές ενδείξεις και υποβολιμαίες πληροφορίες. Πάντως, πιστεύω ότι το κόμμα θα επανεξετάσει εν καιρώ το ζήτημα». Όπως και έγινε 4 χρόνια μετά, από την 9η Ολομέλεια του Κόμματος το 1958.
Το κείμενο δημοσιεύεται και στη σημερινή στήλη του 902.gr "Σαν σήμερα".

Δευτέρα 12 Αυγούστου 2013

Σε περιοδεία το Δημοτικό Θέατρο Τρικάλων


Στήνουμε θέατρα και τα χαλνούμε
όπου σταθούμε κι όπου βρεθούμε
στήνουμε θέατρα και σκηνικά, […]
στους πέντε ανέμους τούς βιαστικούς. […]
 [ΘΕΑΤΡΙΝΟΙ, Μ. Α. ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ, ημερολόγιο καταστρώματος β΄]


Μια μεγάλη περιοδεία πραγματοποιεί και φέτος το Δημοτικό Θέατρο Τρικάλων, σε πόλεις και χωρία του νομού, προσφέροντας μοναδικές στιγμές θεατρικής απόλαυσης  και κοινωνικής συνεύρεσης των ανθρώπων στην σκιά του καλοκαιρινού φεγγαριού, με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.
Οι παραστάσεις πραγματοποιούνται με την συνεργασία της Περιφέρειας Θεσσαλίας - Περιφερειακής Ενότητας Τρικάλων και του Δήμου Τρικκαίων και του Δήμου Καλαμπάκας.
Η θεατρική παραγωγή της Θεατρικής Σκηνής Νέων Καλλιτεχνών  είναι μια παράσταση που βασίζεται σε ελληνικά παραδοσιακά παραμύθια με τίτλο «Παραμύθια στο Ασανσέρ». Η παράσταση παρουσιάζεται σε υπαίθριους χώρους (σε ανοιχτά θέατρα, πλατείες, προαύλια σχολείων).
Τα παραμύθια που απαρτίζουν την πρώτη ύλη της παράστασης κατάγονται απ’ τη μεγάλη δεξαμενή του προφορικού αφηγηματικού λόγου. Μικρά, πλούσια σε δράση, με πολύ χιούμορ, αμεσότητα, αστείρευτη φαντασία, απίστευτες ανατροπές, μαγεία και γεμάτα καλοσύνη. Η παράσταση αυτή αποτελεί την παραγωγή της Θεατρικής Σκηνής Νέων Καλλιτεχνών του Δημοτικού μας Θεάτρου  και συμμετέχουν επαγγελματίες καλλιτέχνες, ηθοποιοί, μουσικοί και δημιουργοί.
 ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ:
·Παρασκευή 16/8  ΣΤΟΥΡΝΑΡΑΙΙΚΑ  (διοργάνωση: Περιφέρεια Θεσσαλίας - Περιφερειακή Ενότητα Τρικάλων).
·Σάββατο 17/8  ΑΗΔΟΝΑ (διοργάνωση: Περιφέρεια Θεσσαλίας - Περιφερειακή Ενότητα Τρικάλων).
·Κυριακή 18/8  ΜΙΚΡΟ ΚΕΦΑΛΟΒΡΥΣΟ (διοργάνωση: Περιφέρεια Θεσσαλίας - Περιφερειακή Ενότητα Τρικάλων).
·Τρίτη 20/8  ΡΑΞΑ (διοργάνωση: Δήμος Τρικκαίων)
·Τετάρτη 21/8  ΑΡΔΑΝΙ   (διοργάνωση: Δήμος Τρικκαίων)
·Παρασκευή 23/8  ΓΡΙΖΑΝΟ (διοργάνωση: Περιφέρεια Θεσσαλίας - Περιφερειακή Ενότητα Τρικάλων).
·Κυριακή 25/8  ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ (διοργάνωση: Περιφέρεια Θεσσαλίας - Περιφερειακή Ενότητα Τρικάλων).
·Τρίτη 27/8  ΚΑΛΑΜΠΑΚΑ (διοργάνωση: Δήμος Καλαμπάκας)
·Τετάρτη 28 /8  Μ. ΚΑΛΥΒΙΑ  (διοργάνωση: Δήμος Τρικκαίων)
·Πέμπτη 29/8  ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙ  (διοργάνωση: Δήμος Τρικκαίων)
·Παρασκευή 30/8   ΒΑΛΤΙΝΟ (διοργάνωση: Δήμος Τρικκαίων)
·Κυριακή 1/8   ΒΑΣΙΛΙΚΗ (διοργάνωση: Δήμος Καλαμπάκας)
 ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Διασκευή - σκηνοθεσία: Τάσος Ράτζος, Σκηνικά - Κοστούμια: Κέλλυ Βαρσάνη, Μουσική: Λίλα Αγγέλη, Κινησιολογία: Ειρήνη Καλογερά, Β. σκηνοθέτη, επιμ. εκπαιδευτικού υλικού: Χριστίνα Κρίθαρη, Οργάνωση παραγωγής: Βικτωρία Καραμούζη, Καλλιτεχνική δ/νση: Στέφανος Νταλάσης.
Ηθοποιοί:
Παναγιώτης Ζαχαρόπουλος, Γεωργία Κατσανάκου, Γιάννης Παπαευθυμίου, Γλυκερία Πατραμάνη, Φανή Σπανού, Βάσια Χρήστου.
Μουσικοί:
Γιώργος Αγγέλης, Γιάννα Ζάρα, Θανάσης Χονδρός.
Τεχνικοί:
Χειρ. ήχου - φως: Απόστολος Ντούμας, Κατασκευή κουστουμιών: Αργυρώ Ποντίκα, Κατασκευή Σκηνικού: Παναγιώτης Κωστάκης.