Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2016

http://www.902.gr/eidisi/politiki/112096/se-klima-sygkinisis-kai-enthoysiasmoy-oi-genies-toy-epanastatikoy-kinimatos

Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2016






Το ποίημα της Ουαρσάν Σάιρ ενέπνευσε εκατοντάδες μαθη
τές να ζωγραφίσουν 

 


Πραγματοποιήθηκε με επιτυχία στην πλατεία Ρήγα Φεραίου η εκδήλωση της Επιτροπής Ειρήνης Τρικάλων (μέλους της ΕΕΔΥΕ) που ήταν αφιερωμένη στο προσφυγικό



Εκατοντάδες μαθητές δημοτικών σχολείων και νηπιαγωγείων έδωσαν το παρόν την Παρασκευή 27 Μάη στην εκδήλωση της Επιτροπής Ειρήνης Τρικάλων που διοργάνωσε ως μέλος της Ελληνικής Επιτροπής για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη έκθεση των έργων ζωγραφικής που ήταν εμπνευσμένα από το ποίημα της Ουαρσάν Σάιρ “Κανείς δεν επιλέγει να γίνει πρόσφυγας εκτός αν βρίσκεται στο στόμα ενός καρχαρία”. Η Σάιρ που γεννήθηκε στην Κένυα και μεγάλωσε στη Βρετανία έχει αποσπάσει το βραβείο Αφρικανικής ποίησης από το Πανεπιστήμιο Brunel (2013) και στο ποίημά της δίνει με λιτό λόγο και συνάμα διεισδυτικό πνεύμα το δράμα που βιώνουν οι πρόσφυγες και μετανάστες περισσότερο βέβαια τα μικρά παιδιά στην πορεία τους για αναζήτηση μιας καινούργιας πατρίδας.

Η ΕΕΔΥΕ πιστεύει ακράδαντα πως οι μαθητές με τη συμμετοχή τους έχουν μια σημαντική συμβολή στον αγώνα για την Ειρήνη και τη Ζωή και μια έμπρακτη έκφραση της Αλληλεγγύης στους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Και τα παιδιά πράγματι με τη σειρά τους έκαναν δική τους υπόθεση την εκδήλωση, παρουσιάζοντας στην έκθεση μικρά αριστουργήματα -ατομικά αλλά και ομαδικά- που επιβεβαιώνουν τόσο τη συστηματική δουλειά από πλευράς δασκάλων – νηπιαγωγών όσο και το ταλέντο τους έτσι ώστε η εκδήλωση να αποτελέσει το έναυσμα για να καλλιεργηθεί περισσότερο.

Το απόγευμα της Παρασκευής 27 Μάη όλα ήταν έτοιμα στην ιστορική πλατεία Ρήγα Φεραίου των Τρικάλων, οι ζωγραφιές των παιδιών είχαν ζώσει έναν τεράστιο χώρο, μουσικές και τραγούδια πλημμύριζαν την ατμόσφαιρα ενώ πολλά τραπεζάκια ήταν στημένα με χρώματα και μαρκαδόρους δίνοντας έτσι τη δυνατότητα στα παιδιά που ήθελαν να ζωγραφίζουν ή να αυτοσχεδιάσουν. Την παράσταση έκλεψαν οι μικροί μαθητές κυρίως του νηπιαγωγείου που περίμεναν καρτερικά τη Ρένα και τη Μυρτώ να ζωγραφίσουν τα προσωπάκια τους με αποτέλεσμα αυτό να συνεχιστεί και μετά το τέλος της εκδήλωσης.

Η εκδήλωση άνοιξε με το ποίημα της Σάιρ που ερμήνεσαν άψογα ο Λευτέρης και η Δήμητρα δίνοντας έτσι και το πνεύμα που διακατέχει τους άλλους ανθρώπους, αυτούς που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τη δική τους πατρίδα για να βιώσουν τους χειρότερους εφιάλτες όπως ακριβώς μόνο ένα προσφυγόπουλο είναι σε θέση να μιλήσει.

Ακολούθησε η παρουσίαση χορών Χιπ Χοπ από το Κέντρο Χορού “Η Τρίκκη” σε διδασκαλία της κ. Μαρίας Ίτσιου ενώ χορευτικές φιγούρες εκτέλεσε με μοναδική ακρίβεια ο νεαρός Παύλος Γαλάνης. Στο δεύτερο μέρος της παρουσίασης από το ίδιο Κέντρο Χορού παρουσιάστηκαν παραδοσιακοί χοροί σε διδασκαλία της κ. Έφης Ζελασιάδου και του κ. Βασίλη Γαλάνη.

Πόλεμοι – επεμβάσεις


προσφυγιά και ευθύνες


Στην ομιλία από την πλευρά της Επιτροπής Ειρήνης Τρικάλων η αντιπρόεδρος Βαρβάρα Καλαμποκίνη τόνισε μεταξύ άλλων πως “Τα παιδιά μας βρίσκονται πολύ συχνά αντιμέτωπα με τις εικόνες του πολέμου, με τις εικόνες των αθώων θυμάτων από τις επεμβάσεις στη Μέση Ανατολή και αλλού, με τις εικόνες των πνιγμένων ανθρώπων και ιδίως παιδιών στο επικίνδυνο ταξίδι τους από την Τουρκία προς την Ελλάδα.

Το Προσφυγικό-Μεταναστευτικό προσλαμβάνει εκρηκτικές διαστάσεις. Χιλιάδες εγκλωβισμένοι άνθρωποι στη χώρα μας. Τείχος ορθώνεται μπροστά τους με το κλείσιμο των συνόρων γειτονικών χωρών που τους εμποδίζει να φύγουν από τη χώρα μας. Κυκλώματα και ρατσιστικές ομάδες δρουν σε βάρος των προσφύγων. Αυτή είναι η ζοφερή πραγματικότητα.

Σε όλους τους πολέμους οι ελληνικές κυβερνήσεις παραχώρησαν βάσεις- ορμητήρια για την διεξαγωγή των πολέμων και άλλες διευκολύνσεις και έτσι συμμετέχουν άμεσα σε όσα οι άλλοι σχεδιάζουν σε βάρος των λαών της περιοχής μας. Και όχι μόνο. Το προσφυγικό και την ανάγκη “ελέγχου των μεταναστευτικών ροών” επικαλέστηκε η ελληνική κυβέρνηση για να δικαιολογήσει την εμπλοκή του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο που χρησιμοποιείται στον ανταγωνισμό με τη Ρωσία στην περιοχή και αποθρασύνει την επιθετικότητα του Τουρκικού κράτους με αποτέλεσμα να πληθαίνουν οι τουρκικές παραβιάσεις στον εναέριο χώρο και τα θαλάσσια σύνορα, να παραβιάζονται κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας.

Η ΕΕΔΥΕ με τις Επιτροπές Ειρήνης πανελλαδικά, συμμετέχει και συμβάλει στο κύμα αλληλεγγύης στους μετανάστες, στην απόκρουση κάθε προσπάθειας για ρατσιστικές εκδηλώσεις από τις δυνάμεις που εχθρεύονται τους πρόσφυγες-μετανάστες και προσπαθούν να διεγείρουν το

μίσος και την ξενοφοβία απέναντί τους.

Μέσα από πολύμορφες εκδηλώσεις και δράσεις, απαντάμε στα ερωτήματα, γιατί έρχονται οι πρόσφυγες και τι πρέπει να γίνει από τη μεριά του λαϊκού κινήματος.

Απαιτούμε:

Έξω το ΝΑΤΟ από το Αιγαίο. Να κλείσουν τώρα οι ευρωατλαντικές βάσεις. Καμία συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους που γεννούν προσφυγιά, φτώχεια και δυστυχία

Διεκδικούμε:

Άμεσα μέτρα ανακούφισης των προσφύγων μέσα από τις κρατικές δομές χωρίς καμία ανάμειξη των διαβόητων ΜΚΟ. Ανθρώπινα προσωρινά κέντρα φιλοξενίας – ασφαλή μετακίνηση στις χώρες προορισμού τους. Ακύρωση της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας. Κατάργηση της Συνθήκης του Δουβλίνου και όλων των κατασταλτικών μηχανισμών της ΕΕ.



Ευχαριστούμε τα δημοτικά σχολεία και τα νηπιαγωγεία, τους εκατοντάδες μαθητές και τους εκπαιδευτικούς που βοήθησαν τα παιδιά να αποτυπώσουν τις σκέψεις τους για τους πρόσφυγες”.

* Μετά το τέλος του προγράμματος μοιράστηκαν τα αναμνηστικά διπλώματα της ΕΕΔΥΕ στα παιδιά που συμμετείχαν με έργα ζωγραφικής ενώ ανάρπαστα έγιναν τα παγωτίνια από όλα τα παιδιά που παραβρέθηκαν στην εκδήλωση.

Από τη Γραμματεία της Επιτροπής Ειρήνης Τρικάλων

Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2016




 Μαζική και δυναμική η πορεία Ειρήνης στα Τρίκαλα


 Πραγματοποιήθηκε σε μεγαλύτερη απόσταση οκτώ χιλιομέτρων με αφετηρία την Πηγή




Μαζική και μαχητική ήταν η πορεία Ειρήνης που διοργάνωσε την Κυριακή 15 Μάη η Επιτροπή Ειρήνης Τρικάλων (μέλος της ΕΕΔΥΕ) δίνοντας το παρόν στην αντιιμπεριαλιστική – φιλειρηνική πάλη'που αναπτύσσεται τις τελευταίες δεκαετίες στον τόπο μας. Με την ευκαιρία της συνεδρίασης του Παγκοσμίου Συμβουλίου Ειρήνης στην Αθήνα η Γραμματεία Τρικάλων αποφάσισε μετά από σχετικές προτάσεις των μελών να διευρύνει την απόσταση της πορείας καλώντας ταυτόχρονα τον λαό να συμβάλει με τη συμμετοχή του στην επιτυχία της πορείας η οποία είχε αφετηρία την πλατεία της Πηγής και τερματισμό την πλατεία Ρήγα Φεραίου στα Τρίκαλα συνολικής απόστασης περίπου 8 χιλιομέτρων (τα προηγούμενα χρόνια η αφετηρία ήταν από τη συνοικία της Αγίας Μονής στα Τρίκαλα). Για την επιτυχία της πορείας πάρθηκαν όλα τα μέτρα με δρομολόγηση αστικού λεωφορείου (προσφορά του αστικού ΚΤΕΛ) από το κέντρο των Τρικάλων μέχρι την Πηγή, επίσης με αυτοκίνητα συνοδείας, νερά και αναψυκτικά ενώ το πρόγραμμα πλασιώθηκε από ένα ωραίο χορευτικό πρόγραμμα.

Συγκεκριμένα πριν από την εκκίνηση της πορείας στην πλατεία της Πηγής εμφανίστηκαν τα Δημοτικά Χορευτικά του Εκπολιτιστικού Συλλόγου Πηγής (παιδικό και εφηβικό) με χοροδιδάσκαλο τον κ. Παναγιώτη Γκόγκο τα οποία απέδωσαν με άψογο στυλ και μαεστρία παραδοσιακούς χορούς σκορπίζοντας χαρά και κέφι στους παραυρισκόμενους μεταξύ των οποίων και στους κατοίκους του χωριού.

Κατόπιν, η πορεία στην οποία υπήρξε μαζικό παρόν από τους ειρηνιστές που αψήφισαν τη βροχόπτωση και την πτώση της θερμοκρασίας που είχε προηγηθεί, ξεκίνησε με κατεύθυνση τα Τρίκαλα. Τα συνθήματα δονούσαν διαρκώς την ατμόσφαιρα κατά των ιμπεριαλιστικών πολέμων, της παρουσίας του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, της ανάμιξης της ελληνικής κυβέρνησης στα σχέδια ΗΠΑ και Ε.Ε., υπέρ των λαών που δοκιμάζονται από τους ιμπεριαλιστές και τα αθώα θύματα τους πρόσφυγες που πληρώνουν το τίμημα των επεμβάσεων κ.λπ.
Μετά από πορεία κάτι περισσότερων των δύο ωρών οι ειρηνοδρόμοι έφθασαν στην πόλη των Τρικάλων όπου ο κόσμος τους έκανε δεκτούς με χειροκροτήματα και έκαναν την πρώτη στάση στην Αγία Μονή όπου ενσωματώθηκε έναν επιπλέον αριθμός φίλων της Ειρήνης που περίμενε εκεί. Μετά από μια σύντομη στάση η πορεία συνεχίστηκε και κατέληξε στην πλατεία Ρηγα Φεραίου.

Εκεί μίλησε στους συγκεντρωμένους η αντιπρόεδρος της Επιτροπής Ειρήνης Βαρβάρα Καλαμποκίνη που είπε μεταξύ άλλω και τα εξής:

“Συναγωνιστές και Συναγωνίστριες

Η Ελληνική Επιτροπή για την Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ) δίνει το παρόν στην αντιιμπεριαλιστική-φιλειρηνική πάλη στον τόπο μας, για πάνω από 60 χρόνια και στηρίζει διεθνώς τη δράση του ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΕΙΡΗΝΗΣ ( ΠΣΕ ).

Τιμάμε τους χιλιάδες αγωνιστές που βαδίζουν και φέτος στα βήματα του Γρ.Λαμπράκη. Τιμάμε και συνεχίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις τους ηρωικούς αγώνες του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος ειρήνης της χώρας μας αναδεικνύοντας το σύγχρονο περιεχόμενο των αντιιμπεριαλιστικών στόχων πάλης. Είμαστε σε εγρήγορση και επαγρύπνηση απέναντι στα σχέδια της ελληνικής εμπλοκής και τους κινδύνους για τον ελληνικό λαό και τους λαούς της ευρύτερης περιοχής.

Δίνουμε αποφασιστική απάντηση στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που συνεχίζει την πολιτική των κυβερνήσεων της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, εφαρμόζει το 3ο μνημόνιο που υπέγραψε μαζί με τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου, καταργώντας τα ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων, επιβάλλοντας αβάστακτα φορολογικά βάρη, επεκτείνοντας δραματικά την Ανεργία και τη Φτώχεια, υπονομεύοντας το μέλλον της νεολαίας των λαϊκών οικογενειών.

Αντιπαλεύουμε την πολιτική της εμπλοκής στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς, στις επεμβάσειςκαι τους πολέμους. Στο όνομα της “Γεωστρατηγικής Αναβάθμισης” της χώρας, για λογαριασμό των συμφερόντων των μεγάλων οικονομικών ομίλων, εκθέτουν σε θανάσιμους κινδύνους το λαό μας.

Απαιτούμε την άμεση απομάκρυνση του ΝΑΤΟ από το Αιγαίο που χρησιμοποιείται στον ανταγωνισμό με τη Ρωσία στην περιοχή και αποθρασύνει την επιθετικότητα του Τουρκικού κράτους. Καθημερινά αποδεικνύεται ότι η ενσωμάτωση της Ελλάδας στη ΝΑΤΟική λυκοσυμμαχία και την Ε.Ε. βάζει σε νέες περιπέτειες το λαό μας, πληθαίνουν οι τουρκικές παραβιάσεις στον εναέριο χώρο και τα θαλάσσια σύνορα, παραβιάζονται κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας.

Καταδικάζουμε την πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που διατηρεί τα ΝΑΤΟικά στρατηγεία στην Ελλάδα, διαθέτει τη Βάση της Σούδας και άλλες στρατιωτικές βάσεις ως ορμητήρια των ιμπεριαλιστικών πολέμων στη Συρία και στη Λιβύη, των εγκληματικών σχεδιασμών στην ευρύτερη περιοχή.

Αποκαλύπτουμε τα προσχήματα που χρησιμοποιούν οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η Ε.Ε., η κυβέρνηση και τα κόμματα του κεφαλαίου για την παραπέρα εμπλοκή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Η δολοφονική δράση του Ισλαμικού Κράτους ( ISIS ) που είναι γέννημα των ιμπεριαλιστών, οι βομβιστικές και άλλες ενέργειες είναι μέρος των ιμπεριαλιστικών πολέμων και επεμβάσεων κατά των λαών.

Από τη Γραμματεία της Επιτροπής Ειρήνης Τρικάλων

















Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2014

Χαλίλ Γκιμπράν: 25 φράσεις – μαθήματα ζωής

1. Να είσαι ευγνώμων για τις δύσκολες στιγμές. Σου έδειξαν πόσο δυνατός μπορείς να είσαι.
2. Η καλοσύνη είναι αρετή των δυνατών των ανθρώπων
3. Δεν υπάρχει απόλυτη αλήθεια
4. Είναι οι μικρόψυχοι άνθρωποι εκείνοι που προσπαθούν να εξευτελίσουν τους άλλους.
5. Το κακό που κάνουν άλλοι σε εσένα είναι πιο εύκολο να το ξεχάσεις, από το κακό που κάνεις εσύ σε άλλους.
6. Μπορεί να ξεχνάς εκείνους που σε έκαναν να γελάσεις, αλλά δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσεις εκείνους που ήταν δίπλα σου στις πιο σκοτεινές στιγμές.
7. Τα απλά πράγματα στη ζωή είναι και τα πιο συναρπαστικά.
8. Η αγάπη είναι ζωή. Και η ζωή αγάπη.
9. Πάντα να βάζεις αγάπη στην δουλειά σου.
10. Για να καταλάβεις την καρδιά και το μυαλό ενός ανθρώπου, δες τι σε εμπνέει να κάνεις.
11. Η αληθινή αγάπη ποτέ δεν είναι κτητική.
12. Προσπάθησε να αντιμετωπίζεις τους κακούς τρόπους των ανθρώπων με ευχάριστο τρόπο.
13. Η αγάπη συνδέει τα πάντα μέσα σε μια απόλυτη αρμονία.
14. Δες την θετική πλευρά της ζωής.
15. Δεν βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι στην πραγματικότητα. Τα βλέπουμε σύμφωνα με το ποιοι είμαστε εμείς.
16. Η αληθινή αγάπη δημιουργείται όταν δυο άνθρωποι βρεθούν κοντά πρώτα στο πνεύμα.
17. Αφήστε χώρο στις σχέσεις σας.
18. Αν προσεύχεσαι όταν βρέχει, θυμήσου να προσευχηθείς και όταν έχει λιακάδα.
19. Όταν δίνεις ολόκληρο τον εαυτό σου, τότε δίνεις πραγματικά.
20. Η αληθινή ομορφιά πηγάζει από μέσα μας.
21. Τα παιδιά σου δεν σου ανήκουν. Είναι γιοι και κόρες της ίδιας της ζωής.
22. Κάθε σχέση πρέπει να είναι ελεύθερη από δεσμά.
23. Να είσαι ευγνώμων για τα καλά και τα άσχημα στη ζωή σου. Και τα δύο σου δίδαξαν κάτι.
24. Η στάση σου απέναντι στη ζωή, θα καθορίσει και την στάση της ζωής απέναντί σου.
25. Ο φίλος που βρίσκεται μακριά καμιά φορά είναι πιο κοντά σου από εκείνον που ζει στην διπλανή πόρτα.

Ο Γκιμπράν Χαλίλ Γκιμπράν ή Χαλίλ Γκιμπράν ή «ο άνθρωπος από τον Λίβανο», όπως είναι γνωστός στο παγκόσμιο κοινό, υπήρξε ποιητής, φιλόσοφος και καλλιτέχνης.
Read more: http://enallaktikidrasi.com/2014/11/khalil-gkiibran-25-fraseis-mathimata-zois/#ixzz3KkgWz3sO

Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2014

Το παλιό μου παλτό - Σάκης Μπουλάς





Το παλιό μου παλτό

Στίχοι: Sunny Μπαλτζή
Μουσική: Λάκης Παπαδόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Χρήστος Δάντης


Έχω πέσει και κλαίω στο παλιό μου παλτό
που το είχα ξεχάσει στο πατάρι κλειστό
μες στις τσέπες του είχε ψιχουλάκια από σνακ
και στη φόδρα του θέση για τον δρόμο κονιάκ

Τόσες κρύες στιγμές στη καρδιά μου ζεστές
μέσα στο σινεμά και στους δρόμους μετά
μου 'μαθε τα ταξίδια να αλητεύω εν ψυχρώ
να περνάω καλά και με χάλια καιρό
το παλιό μου παλτό

Κι έσβηνε το τσιγάρο στο υγρό πάνω χώμα
σ' ένα υπόστεγο κάτσαμε και γίναμε λιώμα
και μια νύχτα τρελή σ' ένα άδειο βαγόνι
μείναμε ως το πρωί και έξω έριχνε χιόνι

Πώς περάσαν τα χρόνια τι είναι αυτά που φορώ
ποιο σατέν ποιο μετάξι θα με βγάλει χορό
το παλιό μου παλτό το χαρίζω σε 'σένα
να προσέχεις μικρή μου γιατί μοιάζει σ' εμένα
γιατί μοιάζει σε 'μένα

Κι έσβηνε το τσιγάρο στο υγρό πάνω χώμα
σ' ένα υπόστεγο κάτσαμε και γίναμε λιώμα
το παλιό μου παλτό το χαρίζω σε 'σένα
να προσέχεις μικρή μου γιατί μοιάζεις σ' εμένα.

Από την εκπομπή της ΝΕΤ,"ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΜΑΣ",του Σπύρου Παπαδόπουλου,στις 14/1/2012.

Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2014

«Ακούω την αγάπη...»

Γιατί όταν υπάρχει η αγάπη, κυριαρχεί παντού και καμιά σκέψη του λογοκράτη νου δε σε ταλανίζει... Αλλά αφήνεσαι... Και κολυμπάς ακέραιος μέσα στη θάλασσα της απεραντοσύνης... Επειδή την αγάπη, μόνο με τις αισθήσεις τη ζεις... Άλλον δρόμο δεν έχει... Και τότε όλες οι αισθήσεις σου μεταμορφώνονται, όλη η ύπαρξή σου ανθίζει και ανασταίνεται το φως μες την καρδιά σου... Όμως για ν’ ακούσεις την αγάπη, οφείλεις ν’ αφήσεις ανέστιο κάθε εγωισμό, μικρό και μεγάλο, κάθε μικρότητα και στενότητα του νου, που σ’ εγκλωβίζει στη χώρα του θανάτου... Να ξεπεράσεις κάθε φόβο... Να ξεπεράσεις τον ίδιο σου τον εαυτό... Ώστε να τον συναντήσεις και πάλι... Για να συναντήσεις και το πρόσωπο του άλλου... Ν’ αδειάζεις για να χωρέσεις τον άλλον... Κι’ όμως τους βλέπεις, τους ζεις, τους συναντάς καθημερινά. Υπ-άρχουν ανάμεσά μας... Άνθρωποι ανίκανοι ν’ αγαπηθούν, άνθρωποι ανίκανοι ν’ αγαπήσουν, άνθρωποι ανίκανοι να ζήσουν... Κλεισμένοι μέσα στη φαινομενική τους «ασφάλεια», αρκεί να αισθάνονται πως βρίσκονται πάντα εντός των ορίων της απάνθρωπης δουλείας τους... Αρκεί να πιστεύουν πως δεν κινδυνεύουν ν’ απομακρυνθούν από τα μικρά τετραγωνικά του μικρού, ανήλιαγου κελιού τους... Περιχαρακωμένοι μέσα στη μικρή ζωούλα τους, δέσμιοι στην αυταπάτη που τους απομακρύνει από την αληθινή ζωή, εγκλωβισμένοι στο τεράστιο «εγώ» τους, που μέρα με τη μέρα θεριεύει, ένα «εγώ» που στενεύει ολοένα την ύπαρξη, ώσπου να πνίξει στο τέλος και τους ίδιους... Άνθρωποι μισοί... Νεκροί... Κι’ ας έχουν μια υποψία ζωής... Δε ζουν... Απλώς υπ-άρχουν... Αγρυπνώ κι’ αισθάνομαι τη θάλασσα... Κι’ «ακούω την αγάπη...». Ακούω τα λόγια του αγαπημένου μου π. Λιβύου, του αέναα χαμένου στο Λιβυκό πέλαγο... «Κάνε αυτό που λέει και ζητά η καρδιά σου ακόμη κι’ αν φαντάζει “αμαρτία”. Να θυμάσαι, ότι όλοι αυτοί που θα σε κρίνουν και θα σε καταδικάσουν, ποτέ δεν σε ρώτησαν τι κάνεις, πως ζεις, πως περνάς... Ήταν πάντα Απών!!!... Παρών μονάχα την ώρα που ο δήμιος χρόνος θα τερματίζει τη ζωή που δεν έζησες και κάτω απο τη μαύρη κουκούλα του θα γελά με περίσσια ηδονή για άλλο ένα θύμα των ενοχών, του φόβου και της ανασφάλειας. Γιατί εσύ δεν είναι ότι δεν πόθησες να ζήσεις, αλλά ότι φοβήθηκε να ρισκάρεις... Μήτε στην κόλαση κάηκες, μήτε στον παράδεισο θ’ ανθίσεις!!!».[2]Γιατί, «Αν τη ζωή δεν την ευχαριστιέσαι, δεν είναι που σε τρώει η θλίψη και η μιζέρια. Είναι που ξοδεύεις άδικα την ανάσα του Θεού...». Άδικα πήγε και η ζωή σου, η εγκλωβισμένη στα «πρέπει» σου... Και δεν έζησες τα «θέλω» σου... «Ξοδεύοντας άδικα την ανάσα του Θεού...». Η αγάπη είναι αρχοντιά. Είναι ευθύνη. Είναι θυσία. Είναι ζωή και θάνατος μαζί. Κι’ αν θες ν’ αγαπήσεις, αν θες ν’ αγαπηθείς, απογυμνώσου από κάθε εγωισμό, ζήσε την ομορφιά της έκ-πληξης... Τόλμα... Ρίσκαρε... Λάθεψε... Έτσι μονάχα θ’ αληθεύσεις... Και τούτες δεν είναι παρά μονάχα λίγες σκέψεις... Ή μάλλον συναισθήματα... Για όλους εκείνους που ξέρουν, που δε φοβούνται, που ρισκάρουν ν’ αγαπούν...


Μαρία Χατζηαποστόλου

Τετάρτη 27 Αυγούστου 2014

On the Road - Η ταινία

Με αφορμή την προβολή της ταινίας από το Nova μέσα στον μήνα Αύγουστο ένα δείγμα για τις κριτικές πάνω στην δημιουργία του Βάλτερ Σάλες. Ο Σάλες επέμενε πάνω στο βιβλίο το οποίο απέδωσε πολύ καλά δίνοντας την ατμόσφαιρα της μεταπολεμικής Αμερικής και τον αυτοσαρκασμό των μπήτνικ. Ωστόσο αυτή η προσπάθεια θα μπορούσε να έχει καλύτερο αποτέλεσμα αν επέμενε περισσότερο στη σκιαγράφηση των χαρακτήρων και δεν τους έτρεχε διαρκώς πάνω στις ράγες της διήγησης του βιβλίου. 
Λ.Τ.


Προσεγμένη αλλά εντελώς άψυχη και προβληματική σεναριακά διασκευή στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Τζακ Κέρουακ, για την οποία φαίνεται να επινοήθηκε ο χαρακτηρισμός «ευγενής αποτυχία»... - ΣΙΝΕΜΑ

...Ο δρόμος είναι το τερέν στο οποίο ο Βάλτερ Σάλες μπορεί να δώσει ταινίες που καρφώνονται στη μνήμη. Το απέδειξε με τον υποψήφιο για Οσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας «Κεντρικό σταθμό» (την ιστορία μιας ηλικιωμένης γυναίκας που μαζί με ένα αγόρι διασχίζει την ερημιά της Βραζιλίας) και, κυρίως, το απέδειξε με τα «Ημερολόγια μοτοσικλέτας», εκείνο το λυρικό road movie στη Λατινική Αμερική που μας θύμισε ότι ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα προτού ακόμη γίνει σύμβολο της επανάστασης έκανε τη δική του επανάσταση για να βρει τον εαυτό του. Και το αποδεικνύει ξανά σε αυτή την αγαπησιάρικη περιπλάνηση που στάζει τζαζ, αμερικανικό τοπίο και πολλή μελαγχολία... - Το Βήμα

Από το Athens magazine





«Οι μόνοι άνθρωποι που υπάρχουν για μένα είναι οι τρελοί, αυτοί που τρελαίνονται να ζήσουν, τρελαίνονται να μιλήσουν, τρελαίνονται να σωθούν, που ποθούν τα πάντα ταυτόχρονα...»

Δεν υπάρχει πιο γοητευτική ιστορία από αυτό το ταξίδι ενηλικίωσης (ή πεισμωμένης άρνησης για ενηλικίωση) που χαρτογράφησε ο Τζακ Κέρουακ στο θρυλικό «On The Road» μυθιστόρημά του. Στην ουσία κατέγραψε την αυτοβιογραφική του ιστορία μέσα από το alter ego του Σαλ Πάρανταϊς, ενός νεαρού συγγραφέα που έχασε την έμπνευση και το κέφι του για ζωή μετά το θάνατο του πατέρα του - μέχρι που γνώρισε τον αμοραλιστή, ηδονιστή, γοητευτικό τυχοδιώκτη Ντιν Μοριάρτι και ξεκίνησαν ένα εσωτερικό και κυριολεκτικό ταξίδι δρόμου που θα άλλαζε τα πάντα.

Οι αρχικές προθέσεις του Βάλτερ Σάλες για το πώς επιλέγει να μπει στη μυθολογία του βιβλίου είναι γεμάτες υπόσχεση. Με δαιμονισμένη ενέργεια στην κάμερά του βουτάει στη μέση των σκηνών, προσπαθώντας να νιώσει την ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα της underground 40s Νέας Υόρκης και να μας συστήσει παραζαλισμένα και γοητευτικά τους 20άρηδες ανήσυχους ήρωες που θα έγραφαν ιστορία ως η εμβληματική μεταπολεμική Beat Γενιά. Ιδρωμένη τζαζ, ωμή ακατέργαστη ποίηση, πειραματισμοί με ναρκωτικά, το σεξ ως η απόλυτη απελευθέρωση από την κατεστραμμένη γενιά των ενηλίκων. Τα ονόματα είναι αλλαγμένα (όπως και στο βιβλίο του Κέρουακ) αλλά ξαφνικά σε βρώμικα, εργένικα διαμερίσματα ζωντανεύουν οι πρώτοι στίχοι του Αλεν Γκίνσμπεργκ και σε απομονωμένα εξοχικά σπίτια κατοικεί η τρέλα του Γουίλιαμ Μπάροουζ.

Μετά από λίγη ώρα όμως, όταν το φιλμ βγαίνει στο δρόμο, όταν οι ήρωες έχουν χάσει την πρώτη «εξωτική» λάμψη του ασυμβίβαστου τυχοδιωκτισμού τους, η ταινία μένει από λάστιχο. Αυτή η ίδια ενέργεια μοιάζει με παραπέτασμα σκόνης που σηκώνεται από τους χωματόδρομους και κρύβει την πραγματική εικόνα, το πραγματικό συναίσθημα, τους πραγματικούς χαρακτήρες. Τρέχουμε με ατμό, όχι πραγματική βενζίνη. Δεν μας νοιάζει που δεν κρατάμε το χάρτη, αλλά η άσκοπη περιπλάνηση δεν κρύβει τίποτα το γοητευτικό. Από τα underground clubs της Νέας Υόρκης μέχρι τα δωμάτια ξενοδοχείων στο Ντένβερ και από τα μπουρδέλα του Μεξικού μέχρι τον ίδιο τον δρόμο του κεραυνού που διασχίζει την έρημο, ο Σάλες κάνει αυτό που απέφυγε με τέτοια δεξιοτεχνία στα «Ημερολόγια Μοτοσικλέτας»: περιηγείται τουριστικά. Δεν νιώθουμε, κοιτάμε απλά αφηρημένα έξω από το παράθυρο.

Υπάρχει πολύς λόγος ότι το καστ των ηθοποιών δε θα έπρεπε να απαρτίζεται από σταρς. Δεν προσυπογράφουμε αυτή την άποψη. Ο Σαμ Ράιλι κάνει ότι μπορεί, κι αν δεν επαναλαμβάνει τη συγκλονιστική ερμηνεία του ως Ιαν Κέρτις στο «Control», δεν είναι λάθος του. Το ίδιο ισχύει και για τον Γκάρετ Τζον Χέντλουντ ο οποίος παραμένει να αποτυπώνει ως καρικατούρα την ωμή σεξουαλική γοητεία του Ντιν Μοριάρτι, αδυνατώντας να πατήσει σ' ένα σενάριο που θα προχωρούσε το ρόλο λίγο πιο βαθιά. Οι Κίρστεν Ντανστ, Βίγκο Μόρτενσεν, Εϊμι Ανταμς, Στιβ Μπουσέμι έχουν πολύ μικρά περάσματα και παραμένουν χάρτινοι, δεν τους γνωρίζουμε ποτέ. Ομως η Κρίστεν Στιούαρτ στο ρόλο της Καμίλ βουτάει τολμηρά στην κόντρα-εφηβική, μετά-Twilight περσόνα που της δίνεται η ευκαιρία να παίξει. Οι δικές της στιγμές προδίδουν τη θλίψη πίσω από την ισοπεδωτική «επανάσταση», την ανάγκη για κάτι παραπάνω, τη λαχτάρα να πατήσεις το γκάζι σ' έναν ανοιχτό, ανεξερεύνητο δρόμο, αλλά, στο τέλος, να φτάνεις σε κάποιον, οποιοδήποτε, προορισμό.

«Πηγαίνεις κάπου ή απλά πηγαίνεις;» είναι η πρώτη ατάκα της ταινίας. Η απάντηση, είναι δυστυχώς και η κριτική της.

FLIX