Η αρχαία τραγωδία είναι αλληλένδετη με τα ιστορικά ποιοτικά της στοιχεία

Ο Π.Σ. «Το Βαρούσι» με τη συμπλήρωση 30 χρόνων ζωής πραγματοποίησε επίσκεψη στο Δίον Πιερίας για την παράσταση «Ιππόλυτος» του Ευριπίδη

Μετά την Επίδαυρο ο Πολιτιστικός Σύλλογος «Το Βαρούσι» διευρύνοντας του ορίζοντές του έβαλε πλώρη για την παρακολούθηση παραστάσεων αρχαίου ελληνικού θεάτρου και στο Δίον της Πιερίας. Η προσέλευση μελών και φίλων του συλλόγου που ανταποκρίθηκαν στη διοργάνωση της εκδρομής ήταν αρκετά ικανοποιητική και τούτο έδωσε το έναυσμα στον πρόεδρο κ. Γιώργο Κλειδωνόπουλο να αναφερθεί κατά τη διάρκεια του ταξιδιού στην επέτειο των 30 χρόνων από την ίδρυση του συλλόγου ο οποίος είχε δρομολογήσει την παρουσία του στα πολιτιστικά πράγματα με μια εκδήλωση – συναυλία αφιερωμένη στον Βασίλη Τσιτσάνη καθώς συνέπεσε το 1984 ο θάνατος του μουσικοσυνθέτη (ομιλητής ο αείμνηστος καθηγητής της γαλλικής γλώσσας Γιώργος Ταμβακάς, συμμαθητής του Τσιτσάνη). Έκτοτε ο σύλλογος ανάπτυξε πλούσια και πολύπλευρη δραστηριότητα η οποία όχι μόνο δεν περιορίστηκε στα στενά όρια της παραδοσιακής συνοικίας της πόλης, αλλά τον κατέταξε και μεταξύ των πλέον δραστήριων.

Η εκδρομή στο Δίον προέβλεπε την επίσκεψη στο Μουσείο και στον αρχαιολογικό χώρο, όμως το χρονικό περιθώριο, κάτι περισσότερο της μιας ώρας, αποδείχθηκε ότι δεν αρκούσε παρά για μια σύντομη επίσκεψη στο Μουσείο (είσοδος 3 ευρώ) και για έναν καφέ – αναψυκτικό πριν την παράσταση. Ανεξαρτήτως τούτου έχει σημασία να βρεθεί κανείς στο Δίον για να απολαύσει όλο αυτό το μαγευτικό τοπίο ανάμεσα στον  Όλυμπο και το Αιγαίο πέλαγος, μέσα σε καταπράσινους τόπους και ακόμα περισσότερο κάτω από τη λάμψη του αυγουστιάτικου φεγγαριού.

Το έργο «Ιππόλυτος» του Ευριπίδη που παρακολουθήσαμε από το Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Λυδίας Κονιόρδου ήταν κατά σύμπτωση το ίδιο που είχε επιλέξει ο Δημήτρης Ροντήρης πριν από 60 χρόνια για να το παρουσιάσει στην αρχαία Επίδαυρο η οποία στο μεταξύ είχε αναστηλωθεί. Παρουσίαση και ανάλυση του έργου έγινε από τη φιλόλογο κ. Νίκη Τρέλη, οπότε υπήρχε μια καλή γνώση τόσο του βαθύτερου ψυχικού κόσμου που διερευνά ο Ευριπίδης, όσο και της πολιτικής θέσης του συγγραφέα που έχει κατά νου την αχαριστία που επέδειξαν οι Αθηναίοι προς τους κατοίκους της Τροιζήνας, την οποία κατέστρεψαν, καίτοι είχαν ευεργετηθεί από αυτούς.

Λίγα λόγια για την υπόθεση του έργου: Πιστός οπαδός της Άρτεμις, ο Ιππόλυτος απαξιώνει τις χαρές του έρωτα και αρνείται να αποδώσει τιμές στην Αφροδίτη. Για να τον τιμωρήσει η θεά του έρωτα πλέκει το δίκτυ της καταστροφής του εμπνέοντας στη μητριά του, Φαίδρα, σφοδρό έρωτα για τον πρόγονό της. Η Φαίδρα εξομολογείται, μέσω της παραμάνας της το πάθος της για τον Ιππόλυτο, αλλά εκείνος την αποκρούει με αγανάκτηση. Η Φαίδρα αποφασίζει να δώσει τέλος στη ζωή της, αλλά προκειμένου να σώσει την τιμή της, αφήνει ένα γράμμα για τον Θησέα, με το οποίο κατηγορεί τον Ιππόλυτο πως την πρόσβαλε. Ο Θησέας βρίσκει τη γυναίκα του νεκρή και διαβάζοντας το γράμμα μαθαίνει πως αιτία του θανάτου της είναι ο Ιππόλυτος, που τάχα τόλμησε να την πειράξει. Ο Ιππόλυτος δεσμευμένος με όρκο, αποσιωπεί τα κίνητρα της Φαίδρας και αφήνεται στην οργή του Θησέα, ο οποίος ζητεί από τον Ποσειδώνα την τιμωρία του γιού του. Όταν η αλήθεια βγαίνει στο φως, είναι πια αργά. Η Άρτεμη αποκαθιστά την τιμή του αδικοχαμένου πιστού της, αλλά ο Ιππόλυτος, θανάσιμα τραυματισμένος, πεθαίνει στα χέρια του απαρηγόρητου Θησέα.

Τους βασικούς ρόλους ερμηνεύουν:  Αφροδίτη: Μάρθα Φριντζήλα, Ιππόλυτος: Νίκος Κουρής, Θεράπων: Φαίδων Καστρής, Τροφός: Λήδα Πρωτοψάλτη, Φαίδρα: Λυδία Κονιόρδου, Θησέας: Θέμης Πάνου, Άγγελος: Μιχάλης Σαράντης, Άρτεμις: Φανή Αποστολίδου.

Κορυφαίες: Ευγενία Αποστόλου, Ελένη Κούστα, Δήμητρα Λαραντζάκη, Γεωργία Τσαγκαράκη. Χορός Ανδρών: Δημήτρης Γκοτσόπουλος, Θάνος Λέκκας, Έκτορας Λιάτσος, Κωνσταντίος Μαγκλάρας, Κωνσταντίνος Μπιμπής, Βασίλης Παπαγεωργίου, Βαγγέλης Πιτσιλός, Μιχάλης Σαράντης.

Χορός Γυναικών: Σοφία Αντωνίου, Δάφνη Δαυίδ, Ευγενία Ζκέρη, Ευαγγελία Καρακατσάνη, Κατερίνα Λάττα, Έλενα Μεγγρέλη, Δομνίκη Μητροπούλου, Κατερίνα Πατσιάνη, Μαρίνα Σάττι.

Μουσικοί επί σκηνής: Τζιχάν Τούρκογλου (σάζι, λαουτο, ιδιόφωνα), Στέφανος Τορτόπογλου (χειριστής sampler), Σολίς Μπαρκής (κρουστά, ιδόφωνα).

Η παράσταση δίνει την ευκαιρία να παρακολουθήσει ο θεατής συνταρακτικές καταστάσεις, δυνατούς διαλόγους και τραγικό φινάλε. Ωστόσο η σκηνοθεσία της Λίας Κονιόρδου επηρεασμένη προφανώς από μοντέρνους σκηνοθέτες ελάχιστα πράγματα διέσωσε. Ο Νίκος Κουρής στο ρόλο του Ιππόλυτου ήταν εκείνος που πραγματικά ξεχώρισε με την ερμηνεία του, την κίνηση, την εκφραστικότητά του. Ο Αγγελιοφόρος Μιχάλης Σαράντης στο άγγελμα του θανάτου του Ιππόλυτου και σε κάποιο βαθμό οι χοροί πρόσθεσαν καινούργια στοιχεία στην παράσταση, όπως στην έναρξη με το λευκό άλογο. Ανεξάρτητα από τις κριτικές που έχουν διατυπωθεί από τις στήλες των αθηναϊκών εφημερίδων, εκείνο που αξίζει για άλλη μια φορά να επιμείνουμε διότι εκφράστηκε κατά την επιστροφή από το Δίον (ειδικά από την πλευρά συμπολιτών φιλολόγων) είναι η αναγκαιότητα να ξεχωρίσουμε κάποια στιγμή τα ποιοτικά στοιχεία των αρχαίας τραγωδίας όπως τα δίδαξαν οι κορυφαίοι Έλληνες τραγωδοί και πέρα από τους όποιους πειραματισμούς, να τα διατηρήσουμε ανέπαφα από τις όποιες επιρροές στο χρόνο και στο χώρο.

Λ.Τ.