Του Λάζαρου Τσουμένη
Δημοσιεύτηκε 3.10.2010
Οι βροχοπτώσεις της προηγούμενης εβδομάδας έδωσαν το έναυσμα στους μυημένους να ασχοληθούν με την προσφιλή τους ασχολία, τη συλλογή των μανιταριών, καθώς φυτρώνουν από τη μια μέρα στην άλλη όταν δημιουργηθούν οι κατάλληλες συνθήκες υγρασίας. Αυτοί που ασχολούνται γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα τις ποικιλίες που φυτρώνουν στην κάθε περιοχή, ποιες από αυτές είναι κατάλληλες για βρώση και ποιες θεωρούνται επικίνδυνες να επιφέρουν δυσάρεστα επακόλουθα.
Στη διαδικασία της συλλογής έχουμε βρεθεί κάποιες φορές με διαφορετικό σε κάθε περίπτωση αποτέλεσμα. Οπότε την περασμένη Κυριακή ανταποκριθήκαμε στο κάλεσμα μελών του ΣΟΧΤ που διοργάνωναν μια εξόρμηση στην περιοχή του Λογγά και το πρώτο που διαπιστώσαμε είναι πως το ενδιαφέρον για το αντικείμενο επεκτείνεται και αποκτά διαρκώς νέους φίλους. Πολλοί το θεωρούν πρώτα από όλα μια καλή ευκαιρία να βρεθούν κοντά στη φύση, να περπατήσουν και να απολαύσουν τη φύση, να αφουγκραστούν την ήρεμη δύναμή της και να συναντηθούν με κυνηγούς
που στήνουν καρτέρι στα θηράματα παραμονεύοντας ανάμεσα στις οξιές.
Εκείνο που σε εντυπωσιάζει πραγματικά είναι το γεγονός ότι κάθε ποικιλία μανιταριού μπορεί να εμπνεύσει ένα έργο ζωγραφικής και η αντίστοιχη σύνθεση των ονομασιών του δίνει αφορμή για μια ποιητική σύνθεση. Διαπιστώνει κανείς ότι υπάρχουν οι επιστημονικές αλλά και οι λαϊκές ονομασίες όπως Boletus (Καλογεράκια, Βασιλικά), Ζαρκαδίσια ή Αδραχτίτσας, Χτενάκια, Αρνάκια. Η διαφορά ανάμεσα στις ποικιλίες είναι τόσο λεπτή ώστε είδη του ίδιου πανέμορφου γένους όπως τα Amanita να είναι αναλώσιμα και νόστιμα και άλλα τρομερά θανατηφόρα. Κατά ανάγκη ο αμύητος δεν διατηρεί άγνοια μόνο περί της καταλληλότητας ενός είδους, αλλά αναπόφευκτα χάνεται στη μετάφραση των απίστευτα γοητευτικών ονομασιών. Κάτι που δεν θα συμβεί φυσικά στη διαδικασία της κατανάλωσης, αφ’ ής στιγμής το γεύμα συνοδεύεται μάλιστα υπό τις ενδεδειγμένες οινοπνευματικές ποικιλίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου