Ένας ρεμπέτης του Πολυτεχνείου

Του Λάζαρου Τσουμένη

Δημοσιεύτηκε 10.10.2010

Στην Καλαμπάκα, και στη μουσική σκηνή του Αέρινο, εμφανίστηκε πριν λίγες μέρος ένας από τους τελευταίους εκφραστές του ρεμπέτικου, ο Γιάννης Λεμπέσης. Με την πολυμελή ορχήστρα του και ανάμεσά τους καλές φωνές παρουσίασε μια ευρύτατη γκάμα του αυθεντικού ελληνικού τραγουδιού ερμηνεύοντας κομμάτια που σπάνια ακούγονται στις μέρες μας αν και θεωρείται ότι ακόμα εξακολουθούν να εκφράζουν τα βαθύτερα αισθήματα των απλών ανθρώπων μέσα από λιτό στίχο και γνήσια ελληνική μελωδία. Είμαστε άλλωστε πεπεισμένοι πως το ελληνικό λαϊκό τραγούδι και το ρεμπέτικο –αμφότερα είδος προς εξαφάνιση- αποτελούν ατόφια κληρονομιά της αρχαίας ελληνικής μουσικής που πέρασε μέσα από τη βυζαντινή και τη δημοτική μουσική, εμπλουτίστηκε από τα σμυρναίικα δένοντας τον πλούτο της Ανατολής με τον καημό της προσφυγιάς και του βάσανου των ταπεινωμένων που έχασαν τα πάντα στα καταστροφικά οράματα της αστικής τάξης.
Ακούγοντας κανείς το ρεπερτόριο του Λεμπέση υπάρχουν κομμάτια που θα τα θεωρήσει ότι προέρχονται από το παλιό ρεμπέτικο κι όμως έχουν γραφεί από τον ίδιο τα τελευταία χρόνια, ορισμένα μάλιστα έχουν σύνθεση βαθιά κοινωνική, όπως «Όλα είναι μία βιτρίνα», «Τρέμω για το μέλλον», «Το απωθημένο», «Άνθρωποι κι' ανθρωπάκια», «Δεν έχω περιθώρια» και το πιο πρόσφατο «Αναρχικά συνθήματα» με αιχμή τις δυσβάστακτες κοινωνικές συνθήκες και τις αδικίες που υφίσταται ο λαός.
Σημαντικό ρόλο το τελευταίο διάστημα έπαιξε η συνεργασία του με έναν δικό μας καλλιτέχνη, τον Γιώργο Μαργαρίτη, ο οποίος ερμηνεύει ένα τραγούδι στον πρόσφατο δίσκο του και ο Λεμπέσης ξεκαθάρισε ότι τον θεωρεί τον πιο γνήσιο λαϊκό ερμηνευτή στις μέρες μας. Ίσως αυτή η προσέγγιση να οδηγήσει σε μια στενότερη συνεργασία.
Ως επιστέγασμα να αναφέρουμε ότι ο Λεμπέσης, αριστούχος μαθητής και αθλητής στην Εύβοια, αποφοίτησε το 1981 από το Πολυτεχνείο με πτυχίο Μηχανικού. Τον κέρδισε όμως η μουσική και το ρεμπέτικο προς κοινή μας τέρψη.