Του Λάζαρου Τσουμένη
Δημοσιεύτηκε στις 28.10.2010
Εξήντα χρόνια μετά το έπος του ’40 που σήμανε την πρώτη ήττα του φασισμού στην Ευρώπη όπου μετρημένες στα δάχτυλα ήταν οι χώρες που αντιστέκονταν, δεν γνωρίζουμε η υπόμνηση εκείνου του μεγαλείου ποια ακριβώς αισθήματα προκαλεί στον ελληνικό λαό. Όταν ακόμα γίνεται λόγος για απεμπόληση μέρους της εθνικής κυριαρχίας του ελληνικού λαού, όταν υφίστανται οργανωμένες τουρκικές πιέσεις για συγκυριαρχία στο Αιγαίο προς εξυπηρέτηση και των αμερικανικών συμφερόντων, όταν τα ανατολικά σύνορα στην περιοχή του Έβρου έχουν καταστεί διάτρητα από τους λαθρέμπορους και τους εμπόρους ναρκωτικών και έρχεται η FRONTEX να αναλάβει δράση, όταν στο Αιγαίο αλωνίζουν τα σαπιοκάραβα και τα πλωτά φέρετρα με τους άμοιρους μετανάστες.
Όταν συμβαίνουν όλα αυτά πώς δυνάμεθα να σταθούμε αντίκρυ στην ιστορία; Εκείνο που επιβάλλεται είναι να επιμείνουμε και να αναδείξουμε ακόμα περισσότερο τις δύσκολες συνθήκες κάτω από τις οποίες η ιδέα της λευτεριάς και ανεξαρτησίας ενέπνευσε τους εύπορους και εγγράμματους εξίσου με τους μικροεπαγγελματίες και ορεσίβιους να δώσουν μια άνιση αλλά νικηφόρα μάχη πάνω στα χιονισμένα βουνά. Ούτε στιγμή δεν σκέφθηκαν να λιποτακτήσουν, ούτε προσέτρεξαν στην αγορά να εξασφαλίσουν τα τρόφιμά τους. Εκεί στην κακοτράχαλη Πίνδο που ακόμα και σήμερα ο επισκέπτης αισθάνεται δέος, αδυνατεί να εξηγήσει πως είναι δυνατό εκεί να άντεξαν άνθρωποι χωρίς προμήθειες και ιατρική φροντίδα επί μέρες ολόκληρες να αντιστέκονται σαν ελεύθεροι πολιορκημένοι.
Αναλογίζεται κανείς πόσο επίκαιρο καθίσταται το νόημα εκείνου του αγώνα για μια ανεξάρτητη πατρίδα σε αγαστή πορεία με τους γειτονικούς λαούς και ισότιμη σχέση σεβασμού σε διεθνές επίπεδο. Αναλογίζεται την αξία εδραίωσης της ειρηνικής συνύπαρξης πέρα από τα όποια προβλήματα των κρατών, επιτέλους και της κατάργησης όλων των μορφών πολέμου ως μέσο επίλυσης των διαφορών. Αναλογίζεται μια διεθνή κοινωνία ανθρώπων χωρίς βία, αίμα, ναρκωτικά, φτώχεια και ύπουλους εχθρούς…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου