Στο στερνό φως που βασιλεύει

Του Λάζαρου Τσουμένη

Δημοσιεύτηκε στις 29.08.2010

Μια μολυβιά στο ημερολόγιο θα σημάδευε την τελευταία Κυριακή του Αυγούστου, θα επικύρωνε το ψυχορράγημα του καλοκαιριού ως προς την επίσημη εκδοχή του. Ωστόσο, υπό το δόγμα των κλιματικών αλλαγών και την αβεβαιότητα των καιρικών φαινομένων δεν είμαστε βέβαιοι για την εποχή που διανύουμε. Ίσως το μικρό καλοκαιράκι να συνεχιστεί και τους επόμενους μήνες, δεν αποκλείεται ωστόσο να μας εγκαταλείψει ξαφνικά και με συνοπτικές διαδικασίες να περάσουμε σε ψυχρότερες διακυμάνσεις του υδραργύρου. Δεδομένης της οικονομικής καχεξίας οι περισσότεροι θα προτιμούσαν να συμβεί το πρώτο από τη στιγμή που ο «μαύρος χρυσός» θα κοστίζει για θέρμανση όσο και ο… κίτρινος.
Μετά βεβαιότητας ωστόσο, με το πέρασμα στο Σεπτέμβρη τερματίζεται η εποχή της ραστώνης και μπαίνουμε σε ταχύτερους ρυθμούς, τουτέστιν νοερά και μόνο θα ανατρέχουμε στις εικόνες που αποτυπώσαμε το περασμένο καλοκαίρι, ανεξάρτητα από το περιεχόμενο των διακοπών ή το βαλάντιο που διαθέταμε. Εκείνο που έχει σημασία είναι όσα θα απομείνουν στο δίχτυ της μνήμης θα την κεντρίζουν σαν ένα διαρκές και ακούραστο εκκρεμές κόντρα στο χρόνο. Πιασμένα με μια κλωστή έτσι που το ένα να αναδύει το άλλο και φευγαλέα να συνταιριάζουν το ενσταντανέ με κρυμμένα συναισθήματα, καταχωνιασμένα στο βάθος της ανθρώπινης ύπαρξης.
Κι να συμφωνούμε ας κρατήσουμε κάτι από την υποθήκη του ποιητή: «Σφυρίζουν τα καράβια τώρα που βραδιάζει στον Πειραιά / σφυρίζουν ολοένα σφυρίζουν / μα δεν κουνιέται κανένας αργάτης / καμμιά αλυσίδα δεν έλαμψε βρεμένη στο στερνό φως που βασιλεύει / ο καπετάνιος μένει μαρμαρωμένος μες στ' άσπρα και στα χρυσά. / Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει / παραπετάσματα βουνών αρχιπέλαγα γυμνοί γρανίτες... / το καράβι που ταξιδεύει το λένε - ΑΓΩΝΙΑ 937».