Ο Βάσκος, τα Τρίκαλα και η μαζική άθληση

Του Λάζαρου Τσουμένη

8.06.2010
Το είχαμε επισημάνει με αφορμή την περυσινή προσπάθεια του Στέλιου Βάσκου, θα το επαναλάβουμε και τώρα. Αναντίρρητα του αξίζουν θερμά συγχαρητήρια για την τιτάνια προσπάθεια που έφερε σε πέρας και πρέπει να τύχει της ανάλογης τιμής γιατί απέδειξε για μια ακόμα φορά ότι ο αθλητισμός δεν είναι λόγια και ρεκλάμες αλλά οργανωμένη δουλειά και ψυχικά αποθέματα.
Εκείνο όμως στο οποίο πρέπει να προβληματιστούμε και να θέσουμε ερωτήματα έγκειται στη διαφορά μεταξύ του πρωταθλητισμού και της υπερπροσπάθειας σε διαζευκτική θέση με το επίπεδο της ερασιτεχνικής αντίληψης και της αναγκαιότητας του μαζικού αθλητισμού. Είναι γεγονός ότι από τη δεκαετία του ’80 η αναγκαιότητα της μαζικής άθλησης έθεσε κάποιες βάσεις που έφεραν καρπούς στους κόλπους της ελληνικής κοινωνίας, οι άνθρωποι έσπευσαν σε γήπεδα και γυμναστήρια να βελτιώσουν τη φυσική και κατ’ επέκταση την ψυχολογική τους κατάσταση. Συνέβαλαν σε αυτό οι προτροπές της Πολιτείας και η πλαισίωση των αθλητικών χώρων με καθηγητές φυσικής αγωγής που δεν είχαν σε τίποτα να ζηλέψουν από τους επιστήμονες άλλων ειδικοτήτων έτσι ώστε να απομυθοποιήσουν λανθασμένες αντιλήψεις και να απλοποιήσουν την άσκηση για να προσαρμόζεται στις δυνατότητες του καθενός.
Σταδιακά όμως το φαινόμενο όπως άνθισε άρχισε να μαραζώνει. Είτε για λόγους οικονομικούς, είτε συγκυρίας και συνθηκών ζωής, (προσθέστε και τους χορηγούς) άρχισε να εμφανίζεται και το φαινόμενο του ανταγωνισμού όπου το σύνθημα αγωνιζόμαστε για τον αθλητισμό και όχι για τη νίκη υποκαταστάθηκε από τις βλέψεις για διάκριση, καλύτερους χρόνους, αναρωτιέται κανείς γιατί πρέπει σε λαϊκούς αγώνες να υπεισέρχεται ο παράγοντας του ανταγωνισμού.
Εκείνο που έχει σημασία είναι να επιστρέψει η αντίληψη της πραγματικής μαζικής άθλησης, να δημιουργηθούν κατάλληλοι αθλητικοί χώροι και να οργανωθούν φορείς που θα δίνουν την ευκαιρία στον εργαζόμενο, τον σπουδαστή, τον μαθητή, ακόμα και στον συνταξιούχο να γυμνάζεται για να βελτιώνει την υγεία του.
Τούτο πιστεύουμε αποτελεί το στοίχημα της επιτυχούς προσπάθειας του Τρικαλινού πρωταθλητή, διότι δεν νοείται με πόλη με τόσο λαμπρό παρελθόν να μην οργανώνεται πολύπλευρα για να διασφαλίσει ένα καλύτερο μέλλον.